“มาเดลีน!”
เจเรมี่วิ่งเข้าหามาเดลีนอย่างรวดเร็วด้วยความเป็นห่วง เขาไม่รู้ว่าความกลัวและความหวาดกลัวที่กัดกินในใจของเขามากแค่ไหนในขณะที่ตะโกนเรียกชื่อมาเดลีนออกมา
ร่างที่สั่นเทาของมาเดลีนถูกเจเรมี่โอบอุ้มไว้
ขาของเธออ่อนแอไม่มีแม้แรงพยุงตัวเองขึ้นในขณะที่เธอพิงกำแพงเพื่อบังคับให้ตัวเองลุกขึ้นยืน อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถทำได้ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนก็ตาม แม้แต่สติของเธอก็ล่องลอยและเดินเตร่คล้ายมันจะทรุดลงไปทุกที
เมื่อมองไปที่เลือดที่น่าสยดสยองบนริมฝีปากของมาเดลีน หัวใจของเจเรมี่ได้รูกสึกเจ็บปวดแล้วเหมือนมีอะไรจุก ๆ ไปอยู่ที่ลำคอของเขาในขณะที่เขารู้สึกได้ถึงความกลัวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“เจเรมี่!” เมเรดิธวิ่งเข้ามาหาเขาขณะที่สายตาจับจ้องไปที่มาเดลีนที่กำลังจะตาย แน่นอนว่าเธอรู้สึกไร้กังวล แต่เธอไม่พอใจอย่างมากกับการที่เจเรมี่ปฏิบัติต่อมาเดลีนในตอนนี้
“เจเรมี่ แขกรออยู่ นายจะทิ้งเมอร์และไล่ตามผู้หญิงคนนั้นหรือไง?” เอโลอิสเดินตามมาเช่นกัน เธอมองไปที่มาเดลีนที่กำลังอาเจียนเป็นเลือดด้วยสีหน้าที่เเสดงความรังเกียจออกมา “นี่มันเป็นเลือดปลอมชัด ๆ เจเรมี่ มองไม่ออกหรือไง? หล่อนโกหกคุณด้วยเลือดปลอม เหตุผลที่หล่อนมาที่นี่ในวันนี้คือหล่อนต้องการการขัดขวางพิธีหมั้นของนายกับเมอร์!”
เฮ้
สติของมาเดลีนเริ่มล่องลอย แต่เธอยังคงได้ยินคำพูดที่คอยทำร้ายจิตใจจากเอโลอิส
จะยังไงก็ช่าง
เธอกำลังจะตายอยู่ดี เธอจะไม่รู้สึกใจสลายอีกเเล้วเมื่อตายไป
“เจเรมี่ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้! ผู้หญิงคนนี้มีเลือดอาบทั่วตัว ช่างสกปรกเหลือเกิน!” เอโลอิสกระตุ้นคำพูด
“หุบปาก!” เจเรมี่ตะโกนในทันที ความโกรธที่น่าสยดสยองได้เข้าครอบงำใบหน้าของเขาที่งดงามราวกับงานศิลปะ เมเรดิธและเอโลอิสตกตะลึงเมื่อเห็นเช่นนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ