เธอยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น “ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมคุณถึงมาตีสนิทกับผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนเธอล่ะ? คุณไม่รู้สึกขยะเเขยงที่จะมองหน้าฉันหรือไงกัน?”
เจเรมี่หันกลับมา มองที่มาเดลีนด้วยสายตาที่มีเสน่ห์ “คุณวีล่า ใบหน้าเธอคือความสวยงาม”
ใช่ ใบหน้านั้นสวยงาม
ใบหน้านั้นงดงามเช่นเดียวกับมาเดลีนที่มี
ไม่สิ มาเดลีนสวยกว่านิดหน่อย
ใบหน้าของเธอมีแสดงออกมาอย่างนิ่ง ๆ และเป็นของจริงดูไม่เสแสร้ง สมบูรณ์แบบในความเงียบสงบ
เจเรมี่มองใบหน้าตรงหน้าราวกับว่าเขาทำได้เพียงเติมเต็มหัวใจที่ว่างเปล่าของเขาด้วยวิธีนั้น
ทันใดนั้น โทรศัพท์ได้ดังขึ้น ทำให้ชะงักการชื่นชมในความงามนั้นของเขา เขามองไปที่หน้าจอและต้องการที่จะปฏิเสธมัน แต่ท้ายที่สุดเขากดรับสาย “มันยังไงกัน?”
สายลมพัดแรงจนเกินไป มาเดลีนจึงไม่สามารถได้ยินสิ่งที่พูดของคนในสาย แต่เธอได้ยินคำตอบของเจเรมี่ที่ไม่เต็มใจนัก “โอเค ผมจะกลับเดี่ยวนี้”
มาเดลีนหลงคิดว่าเจเรมี่จะให้เธอลงระหว่างทาง แต่เขาก็ไม่หยุดรถจนกระทั่งถึงถนนที่คุ้นเคย ในที่สุดรถก็หยุดตรงหน้าคฤหาสน์วิทแมน
มาเดลีนรู้สึกเหมือนว่าเจเรมี่ยังคงสงสัยในตัวตนของเธอ นั่นคือเหตุผลที่เขาพาเธอกลับมาที่นี่
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เธอได้เตรียมการสำหรับการเผชิญหน้ากับทุกคนในตระกูลวิทเเมน มานานแล้ว
เมื่อนายหญิงวิทแมนได้ยินเสียงรถ เธอจึงจรีบเดินออกไป ทันทีที่เห็นมาเดลีนกำลังออกจากรถเธอดูตื่นตระหนกและตกใจขณะถอยหลังหนี “อ่าห์! นั่นมันผี! ผี!”
มาเดลีนยิ้มให้กับเธอ “คุณวิทแมน ฉันบอกให้คุณปล่อยฉันลงระหว่างทาง ดูสิ ฉันทำให้คนอื่นกลัวอีกแล้ว”
นายหญิงวิทแมนวิ่งตามหลังเจเรมี่พร้อมกับชี้ไปที่มาเดลีน “เจเรมี่ นี่มันอะไรกัน?! ผู้หญิงคนนี้ควรจะตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เธอยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไงกัน?”
เจเรมี่ขมวดคิ้ว “เธอชื่อว่า วีล่า ควินน์ เธอเติบโตในเมืองเอฟ และนี่เป็นการมาเยือนครั้งแรกของเธอในเกลนเดล”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ