บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 186

มาเดลีนไม่อาจหยุดตัวเองให้ไม่ชะงักการเดินของเธอได้ เธอมองไปที่เมเรดิธที่พูดคำเหล่านี้ขณะที่ความสงสัยค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในใจของเธอ

เหตุใดอดีตของเมเรดิธและเจเรมี่จึงคล้ายคลึงกับประสบการณ์ของเธอกับเจเรมี่ในตอนนั้น?

ยิ่งไปกว่านั้น เอพริลฮิลล์ก็เป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกเช่นกัน?

“เจเรมี่ ฉันไม่ต้องการอะไร แต่ฉันขาดคุณไม่ได้จริง ๆ ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไป ได้ไหม?”

เสียงอันนุ่มนวลของเมเรดิธดึงความคิดของมาเดลีนกลับมา

เธอเห็นดวงตาของเมเรดิธที่เต็มไปด้วยน้ำตาในขณะที่เธอมองไปที่เจเรมี่ด้วยสายตาที่คาดหวัง

แม้ว่าเจเรมี่จะไม่ตอบกลับ แต่เขาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเพื่อพันแผลของเมเรดิธ เขายังคงดูแลเมเรดิธ

เมื่อนึกถึงตอนนี้ มาเดลีนรู้สึกว่าเธอทั้งไร้สาระและเศร้า

เธอตกหลุมรักผู้ชายที่เย็นชาและโหดเหี้ยมอย่างนี้ได้ยังไงกัน?

มาเดลีนไม่รับสองสายแรก เมื่อเห็นว่าเจเรมี่กำลังโทรครั้งที่สาม มาเดลีนได้ปิดเสียงโทรศัพท์และโยนมันทิ้งไป

จังหวะการเต้นของหัวใจของเธอจะไม่ขยับสำหรับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว

มาเดลีนยุ่งอยู่ในร้านตลอดทั้งวัน ในที่สุด เธอก็พร้อมที่จะพาลิลลี่กลับไปที่อพาร์ทเมนต์ แต่ในขณะที่เธอกำลังออกจากร้าน เธอเห็นมีรถคันที่คุ้นเคยจอดอยู่ที่หน้าร้าน

เจเรมี่ก้าวออกจากรถ และแสงของดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตกอยู่ตรงหน้าสะท้อนตรงร่างกายเหมือนหยกยืนอยู่ของเขา ทำให้มีออร่าที่เป็นธรรมชาติและทรงพลังปกคลุมเขาทุกย่างก้าว อย่างมีเสน่ห์ เขาดูสว่างไสวและเปล่งปลั่งอยู่เสมอ

มาเดลีนมองไปที่เขาและเลิกคิ้วที่ประสานกันของเธอขึ้น เธอกำลังจะพูด แต่เจเรมี่ชิงเอาชนะเธอไปก่อน