บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 186

มาเดลีนไม่อาจหยุดตัวเองให้ไม่ชะงักการเดินของเธอได้ เธอมองไปที่เมเรดิธที่พูดคำเหล่านี้ขณะที่ความสงสัยค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในใจของเธอ

เหตุใดอดีตของเมเรดิธและเจเรมี่จึงคล้ายคลึงกับประสบการณ์ของเธอกับเจเรมี่ในตอนนั้น?

ยิ่งไปกว่านั้น เอพริลฮิลล์ก็เป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกเช่นกัน?

“เจเรมี่ ฉันไม่ต้องการอะไร แต่ฉันขาดคุณไม่ได้จริง ๆ ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไป ได้ไหม?”

เสียงอันนุ่มนวลของเมเรดิธดึงความคิดของมาเดลีนกลับมา

เธอเห็นดวงตาของเมเรดิธที่เต็มไปด้วยน้ำตาในขณะที่เธอมองไปที่เจเรมี่ด้วยสายตาที่คาดหวัง

แม้ว่าเจเรมี่จะไม่ตอบกลับ แต่เขาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเพื่อพันแผลของเมเรดิธ เขายังคงดูแลเมเรดิธ

“เจเรมี่ ... ”

“หยุดพูด ผมจะพาไปโรงพยาบาล”

เมเรดิธมองไปที่เจเรมี่ด้วยความรัก “เจเรมี่ เพียงแค่มีคุณอยู่ด้วยกันกับฉัน ฉันจะไม่เจ็บปวดมากฉันรู้ว่าคุณจะปกป้องฉันตลอดไป”

มาเดลีนได้ยินคำพูดเหล่านี้จากจุดที่เธอยืนอยู่

ในขณะที่ดูเจเรมี่ช่วยเมเรดิธให้ลุกขึ้น เมเรดิธได้หันหน้ามาเพื่อแสดงชัยชนะและยั่วยุให้มองเธอขณะที่เธอกำลังเข้าไปในรถ ราวกับว่าเธอกำลังพูดว่า ‘วีล่า ควินน์ เธอไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาขโมยผู้ชายของฉัน!’

มาเดลีนมองไปที่ฉากนี้อย่างไม่แยแสและยิ้มอ่อน ๆ

‘เจเรมี่ ช่างน่าเสียดายที่คนฉลาดอย่างคุณที่มีความฉลาดทางอารมณ์และสติปัญญาที่สูงและยังสามารถปรับกลยุทธ์อย่างเชี่ยวชาญในโลกธุรกิจก็ยังไม่สามารถมองเห็นเนื้อในที่แท้จริงของเมเรดิธได้อย่างชัดเจนเสียทีแม้จะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตาม

“หรือบางที นั่นอาจเป็นคุณที่ชอบอุบายน่าสมเพชนี้”

มาเดลีนกลับไปที่ร้าน และไม่นานหลังจากที่หยิบพู่กันขึ้นมาโทรศัพท์ได้ดังขึ้น

เธอเหลือบมองไปยังที่มาของเสียงและเห็นว่าแท้จริงแล้วคือเจเรมี่ที่โทรมา