มาเดลีนตวัดสายตาไปที่พนักงานของร้านและเมเรดิธผู้หยิ่งผยอง มาเดลีนดึงบัตรออกมาอย่างไม่ให้ความสนใจมันมากนักและโยนมันไปที่หน้าของผู้ช่วยร้านที่ขู่ว่าจะเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย “หยิบขึ้นมาดูสิ แล้วบอกทีว่าฉันได้รับอนุญาตให้ใส่ชุดแบบนี้ได้หรือไม่”
ด้วยอารมณ์ที่แปรปรวนของมาเดลีน พนักงานร้านรีบหยิบนามบัตรขึ้นมา ด้วยความตกใจเมื่ออ่านข้อความที่อยู่ในนั้น การแสดงออกของเธอเปลี่ยนเป็นเขินอายทันที เธอหน้าแดงขณะที่เธอโค้งคำนับและขอโทษมาเดลีน
“ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษจริง ๆ! ฉันไม่รู้ว่าคุณคือคุณควินน์! ฉันขอโทษ จริง ๆ! โปรดยกโทษให้ฉันเถอะนะคะ!”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเพื่อนร่วมงาน พนักงานขายคนอื่น ๆ ต่างเข้ามาดูนามบัตรที่มาเดลีนโยนลงไป
ท่าทีของพวกเขาเปลี่ยนไปทันทีในขณะที่พวกเขาเริ่มขอโทษมาเดลีน
เมเรดิธตกตะลึงเมื่อเห็นพนักงานในร้านต่างพากันขอโทษมาเดลีนอย่างกะทันหัน และปฏิบัติกับเธอด้วยความเคารพ
“พวกเธอทำอะไร? ทำไมถึงสุภาพกับเธอจัง?” เมเรดิธกลอกตาด้วยความไม่เห็นด้วย “มีอะไรน่าตกใจเกี่ยวกับนามบัตรของผู้หญิงคนนี้หรือไงกัน?”
เมเรดิธยิ้มเยาะขณะที่เธอเอื้อมมือไปหยิบและอ่านนามบัตรที่อยู่ในมือของพนักงานออกมาดูอย่างเหยียดหยาม
“ฮึ่ม แท้ที่จริงแล้ว เธอเป็นได้แค่คนขายเครื่องประดับ มีอะไรน่ายินดี…” ใบหน้าของเมเรดิธก้มลงท่ามกลางคำพูดเยาะเย้ย ความสงสัยและไม่เต็มใจที่จะเชื่อความจริงจากดวงตาที่อ่านตัวอักษรขณะที่เธอจ้องไปที่มาเดลีน “เธอเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของแบรนด์นี้เหรอ?!”
ขณะบีบนามบัตรสมาชิกกิตติมศักดิ์สีม่วงในมือ ดวงตาของเมเรดิธเต็มไปด้วยความสับสนและสงสัยแม้จะมีคำว่า “วีล่า ควินน์” สลักอยู่เต็มตาก็ตาม
เมเรดิธกลายเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของร้านค้าหรูหรามากมายนับตั้งแต่เธอกลายเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลมอนต์โกเมอรี เธอต้องการเป็นส่วนหนึ่งในร้านนี้เพื่อยกระดับรสนิยมของเธอต่อไป แต่ทว่าตัวเธอเองยังไม่สามารถตอบสนองได้ถึงสมาชิกระดับสูงของพวกเขาได้
เธอไม่คิดมาก่อนว่าผู้หญิงที่เธอเกลียดมาก จะมีคุณสมบัติอย่างที่พวกเขาต้องการ!
ริมฝีปากของมาเดลีนยิ้มขณะที่เธอหันไปเผชิญหน้ากับใบหน้าที่ซีดจางของเมเรดิธ “งั้นคนขายเครื่องประดับคนนี้เอาชุดกลับไปเลยได้ไหม?”
แต่นั้น เธอดึงบัตรออกจากมือของเมเรดิธและหันหลังกลับไปอย่างสง่างาม
“เดี๋ยวก่อน!” เมเรดิธเดินไปข้างหน้าเพื่อหยุดมาเดลีน “แล้วไง ถ้าคุณมีการ์ดสมาชิกวีไอพีใบนั้น วีล่า? ให้ฉันบอกอะไรให้เอาไหม มีคนสั่งชุดนั้นไว้ล่วงหน้านานแล้ว” เธอกอดอกและยิ้มเยาะ “ถ้าฉันไม่ได้มัน เธอเองก็ต้องไม่ได้เช่นกัน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ