บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 33

มาเดลีน มีอาการฮึดฮัดในความเจ็บปวดทันที จอห์นใช้กำลังทั้งหมดเพื่อทรมานเธอ ราวกับว่าเขาต้องการที่จะทำลายกระดูกของเธอให้แหลกสลาย หลังจากนั้นไม่นาน มาเดลีนได้ยินเหตุผลอันเป็นข้ออ้างของเขา

“เจเรมี่ อย่าคิดว่าผมทำเกินกว่าเหตุกับเธอนะ ผมเป็นพ่อคนผมทนไม่ได้ที่เห็นลูกสาวของตัวเองถูกรังแกแบบนี้! หลังจากที่เมอร์​ให้กำเนิดลูก นายจะรู้ว่าการเป็นพ่อแม่ของใครบางคนจะรู้สึกอย่างไร”

เมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาก็ถูเท้าของเขาที่หลังมือของมาเดลีน​คล้ายกับระบายอารมณ์

มือของมาเดลีนเริ่มมีเลือดออกอีกครั้งจากแผลที่ถูกเศษแก้วแทง

เธอไม่ได้ตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดและไม่ได้ร้องขอความเมตตา

เจเรมี่ไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง สำหรับมาเดลีนแล้ว นั่นคือ เขาเห็นด้วยกับการกระทำของจอห์นซึ่งเข้าใจโดยไม่ต้องพูดออกมาเลย

“เจเรมี่​ ฉันเจ็บหน้าที่สุดเลย ฉันกลัวมากว่าใบหน้าของฉันจะไม่มีวันหาย” เมเรดิธสะอื้นเบาๆในขณะที่เหตุการณ์กำลังดำเนินต่อไป

เจเรมี่ขมวดคิ้วและมองไปที่มาเดลีนด้วยความขยะแขยง “เธอสมควรได้รับความเจ็บปวดนี้แล้ว”

จากนั้นเขาก็อุ้มเมเรดิธขึ้นและพูดว่า“เด็กโง่ ผมสัญญาว่าใบหน้าของคุณจะสวยเหมือนเดิม มาเถอะ ผมจะพาคุณไปพักผ่อนในห้องของคุณ” คำพูดปลอบโยนของเขาทำให้เมเรดิธหัวเราะออกมา ในขณะเดียวกัน ก็ผลักให้มาเดลีนล้มลงได้สำเร็จ

“ไม่​ คุณควรไปกับแมดดี้ ฉันกังวลว่าแมดดี้จะหึง” เมเรดิธผลักเจเรมี่ออกไปด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

“ฉันจะไม่สนใจด้วยซ้ำว่าผู้หญิงชั่วคนนี้จะตายเพราะความหึงหวง” เจเรมี่เดินผ่านมาเดลีนด้วยหน้าตาที่ไม่สนใจใยดี

เขาหันกลับมาขณะที่จอห์นยกเท้าขึ้น จากนั้น เขาก็กระทืบข้อมือของมาเดลีนสองสามครั้ง

มาเดลีนกัดฟันแน่นขณะที่ดวงตาเป็นสีแดงด้วยน้ำตาของเธอมองไปที่ด้านหลังของเจเรมี่และเมเรดิธ ขณะที่พวกเขาขึ้นไปชั้นบนในอ้อมแขนของกันและกัน ความเจ็บปวดพุ่งเข้ามาในใจของเธอ

หลังจากเจเรมี่เดินเข้าไปในห้อง จอห์นก็ยกขาขึ้นและถีบมาเดลีนที่ไหล่ เขาไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆเลย

“วันนี้ฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ​! ถ้าเธอกล้ารังแกเมอร์อีก ฉันจะให้คนอื่นตัดมือเธอออก! ไปให้พ้น!”

มาเดลีนกัดฟันตะเกียดตะกายขึ้นจากพื้นอย่างท้าทาย อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ยินยอมสิ่งที่เขาพูด “ถ้าเมเรดิธกล้ายั่วโมโหฉันอีกล่ะก็จะกี่ครั้งฉันก็จะตบเธอ”