เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1013

เมเดลีนคลายกำปั้นและล้างมืออย่างเฉยเมย

แต่ลาน่าก็ยังไม่หยุดที่จะยั่วยุอีกฝ่าย “เจเรมี่มีเสน่ห์นะ ฉันไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อน ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ว่าทำไมเธอถึงยอมใช้ชีวิตอย่างไร้ศักดิ์ศรีเพื่อให้เขาแต่งงานกับเธอ

“แต่ไม่ใช่กับฉันเอวลีน ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เขามาหาฉันเอง”

ลาน่าเอ่ยด้วยความภูมิใจ แล้วยิ้มเยาะเย้ย เมื่อเห็นว่าเมเดลีนไม่ตอบสนอง “คิดว่าล้อเล่นเหรอเอวลีน? ถ้าไม่เชื่อก็ไปดูได้นะ ตรงไหล่เขายังมีรอยกัดของฉันเมื่อคืน! ฮ่า ๆ ...อั่ก”

ลาน่าหัวเราะชอบใจ โดยไม่คาดคิดว่าเมเดลีนจะเข้ามาบีบคอเธอไว้ด้วยสายตาดุดัน

“ความอดทนของฉันมีจำกัดนะ ลาน่า จอห์นสัน ถ้าเป็นลูก ๆ ของฉัน ฉันคงยอมและใจเย็นได้ทุกอย่าง แต่อย่าทำให้ฉันไม่พอใจไปมากกว่านี้ เธอไม่รู้หรอกว่าฉันทำอะไรได้บ้าง ถ้ารู้ว่าอะไรดีต่อตัวเองก็เลิกคุยโม้ต่อหน้าฉันได้แล้ว”

รังสีน่ากลัวของเมเดลีนท่วมท้นออกมา

“เจเรมี่กับฉันหย่ากันแล้ว เขาจะอยากใช้เวลาไปกับใครก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ถ้าชอบเขามากก็รักษาเขาไว้ให้ดีละกัน เพราะฉันไม่ต้องการเขาแล้ว!”

เมเดลีนปล่อยมือออกจากลาน่า เมื่อคำเตือนสุดท้ายจากเธอสิ้นสุดลง

ลาน่ารู้สึกโมโหและพยายามจะโจมตีเมเดลีนจากด้านหลัง แต่เมเดลีนก็หลบได้อย่างว่องไว สามารถยกมือขึ้นมาโต้กลับ

ในขณะที่เมเดลีนกำลังโต้กลับ มืออุ่นอันคุ้นเคยก็คว้ามือของเธอไว้กลางอากาศ

ความอบอุ่นจากฝ่ามือเป็นสิ่งที่เธอไม่มีวันลืม

เมเดลีนหันไปหาชายที่จับข้อมือของเธอเอาไว้ เจเรมี่

เมื่อเห็นอย่างนั้นลาน่าก็มีความสุข แต่ก็แสดงสีหน้าว่าเจ็บปวดพลางเดินเข้าไปหาเจเรมี่ “มันจะทำร้ายฉันอีกแล้วค่ะ เจเรมี่”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ