เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1031

เมเดลีนได้ยินเสียงร้องของลูกชาย เธอจึงรีบออกมาจากห้องน้ำด้วยเท้าเปล่า

หญิงสาวรีบอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาปลอบแล้วเอื้อมมือไปหยิบขวดนม แต่เมื่อเธอแตะมัน เธอก็รู้สึกว่าขวดนมถูกใช้ไปแล้ว อีกทั้งตอนนี้ปริมาณของนมในขวดก็ลดลงเล็กน้อย

เธอเหลือบมองลูกน้อยที่ยังคงร้องไห้ด้วยความงุนงง

เป็นไปไม่ได้ที่ทารกน้อยคนนี้จะคว้าขวดนมและดื่มด้วยตัวเอง

เธอคิดว่าอาจเป็นคาเลนที่เพิ่งเข้ามาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากพยายามกล่อมลูกน้อยให้หลับอีกครั้งแล้ว เธอก็เป่าผมให้แห้งแล้วนอนลงบนเตียง

เธอรู้สึกเหนื่อยมากจนเปิดโคมไฟทิ้งเอาไว้ ทว่าก็นอนหลับได้ไม่นาน

เมเดลีนเปิดลิ้นชักของตู้ข้างเตียงและหยิบแหวนแต่งงานสองวงพร้อมด้วยเปลือกหอยและที่คั่นหนังสือขึ้นมา

หลังจากมองดูพวกมันอย่างพินิจพิจารณาอยู่สักพัก เธอก็ใส่มันลงในกล่องเครื่องประดับและปิดผนึกเก็บไว้ที่ด้านล่างของตู้

ขณะที่มองไปยังอีกด้านของเตียงที่ว่างเปล่า เธอก็ยกมือขึ้นลูบหมอนเบา ๆ

"ทำไมการรักคุณถึงกลายเป็นแบบนี้ได้นะ เจเรมี่ บอกฉันทีว่าทำไม..." เธอถามตัวเองเบา ๆ โดยไม่ได้รับคำตอบใด ๆ

เวลาผ่านไปนาน จากนั้นภายในห้องก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีกต่อไป

เจเรมี่ซึ่งซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของตู้รู้สึกสะอึกจากความเจ็บปวดอย่างเงียบ ๆ

เขาค่อย ๆ เดินไปที่เตียงและเห็นเมเดลีนนอนอยู่บนเตียงฝั่งเขา โดยที่มือของเธอยังคงวางอยู่บนหมอนที่เขาเคยนอน ดวงตาของเขาขมขื่นก่อนจะค่อย ๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเธอ

เมื่อเจเรมี่ก้มลงจูบที่หางคิ้วของหญิงสาว เจเรมี่ก็พบว่ามีพลาสเตอร์ปิดแผลติดอยู่ที่คอของเธอ

เธอได้รับบาดเจ็บมางั้นเหรอ?

เธอได้รับบาดเจ็บมาได้ยังไง?

เขารู้สึกเป็นทุกข์และงุนงง แต่ก็ไม่กล้าอยู่ตรงนั้นนานเกินไป เพราะกลัวว่าเมเดลีนจะตื่นขึ้นมา

เจเรมี่ออกจากห้องไปอย่างแผ่วเบาและไม่ได้ปิดประตูให้สนิท จากนั้นเขาก็บังเอิญเจอกับคาเลนที่อยู่ชั้นบนพอดี

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ