บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1034

ถึงอย่างนั้นเจเรมี่ก็ไม่เปิดโอกาสให้คาเลนถามคำถามอีก เขาลุกขึ้นและจากไปทันที

เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเมเดลีน คาเลนจึงไม่เรียกเจเรมี่ไว้อีก

เมื่อเห็นว่าเจเรมี่เข้าไปในห้องของแจ็คสันและลิเลียน เธอก็ไม่ได้ตามเขาไปรบกวนพวกเขาอีก

เจเรมี่กอดลูกทั้งสองที่กำลังหลับใหลอยู่ เมื่อมองไปที่ใบหน้าสงบของทั้งสอง หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความคับข้องใจและรู้สึกผิด

เขาจ้องมองไปยังใบหน้าของลิเลียนที่กำลังหลับ ดวงตาลุ่มลึกของเขาอ่อนโยนและมีน้ำตาคลออยู่ข้างใน

"ลิเลียน แดดดี้คงไม่มีโอกาสได้ยินหนูเรียกว่า 'แดดดี้' อีกต่อไปแล้ว แต่หนูจะเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยคนเดียวในหัวใจของแดดดี้นะ"

เขาก้มหน้าลงเพื่อที่จะจูบแก้มเล็ก ๆ น่ารักของลูกสาว แต่เมื่อคิดถึงเลือดที่เขาเพิ่งไอออกมา เขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะอุ้มเด็กด้วยซ้ำ

เจเรมี่ออกมาจากห้องอย่างเศร้าสร้อย เขามองไปที่ประตูห้องของเมเดลีนเงียบ ๆ เป็นเวลานานก่อนจะจากไป เมื่อเขาหันหลังกลับ เขากลับเห็นแจ็คสันยืนอยู่ตรงหน้า ดวงตากลมโตคู่นั้นกำลังมองมาที่เขาอย่างจริงจัง

“แดดดี้ครับ แดดดี้ไม่ได้กลับบ้านนานเลยนะครับ” ดวงตาของคนตัวเล็กดูเหงาเล็กน้อย

เจเรมี่เดินไปหาเด็กคนนั้นและย่อตัวลงสัมผัสศีรษะเล็ก ๆ น่ารักของเด็กชาย "แจ็ค แจ็คต้องเชื่อฟังแม่ของลูกนะ"

“ครับ แจ็คฟังแม่ตลอด”

“ตอนนี้แจ็คเป็นลูกผู้ชายแล้ว แจ็คต้องช่วยแดดดี้ปกป้องแม่และน้องสาวของลูกนะ”

แจ็คสันกะพริบตา “แล้วแดดดี้ล่ะครับ?”

“แดดดี้… แดดดี้กำลังจะไปในที่ที่ไกลมาก ๆ” เจเรมี่พูดพร้อมกอดเด็กน้อยแนบอกแน่น “แจ็ครักแดดดี้ไหม?”

“รักสิฮะ แจ็ครักแดดดี้” แจ็คสันตอบโดยไม่ลังเล “แจ็ครักแม่ รักน้องสาว น้องชาย คุณปู่... และคุณตากับคุณยาย แต่แจ็คไม่ได้เจอตากับยายนานแล้ว”