บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1034

ถึงอย่างนั้นเจเรมี่ก็ไม่เปิดโอกาสให้คาเลนถามคำถามอีก เขาลุกขึ้นและจากไปทันที

เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเมเดลีน คาเลนจึงไม่เรียกเจเรมี่ไว้อีก

เมื่อเห็นว่าเจเรมี่เข้าไปในห้องของแจ็คสันและลิเลียน เธอก็ไม่ได้ตามเขาไปรบกวนพวกเขาอีก

เจเรมี่กอดลูกทั้งสองที่กำลังหลับใหลอยู่ เมื่อมองไปที่ใบหน้าสงบของทั้งสอง หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความคับข้องใจและรู้สึกผิด

เขาจ้องมองไปยังใบหน้าของลิเลียนที่กำลังหลับ ดวงตาลุ่มลึกของเขาอ่อนโยนและมีน้ำตาคลออยู่ข้างใน

"ลิเลียน แดดดี้คงไม่มีโอกาสได้ยินหนูเรียกว่า 'แดดดี้' อีกต่อไปแล้ว แต่หนูจะเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยคนเดียวในหัวใจของแดดดี้นะ"

เขาก้มหน้าลงเพื่อที่จะจูบแก้มเล็ก ๆ น่ารักของลูกสาว แต่เมื่อคิดถึงเลือดที่เขาเพิ่งไอออกมา เขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะอุ้มเด็กด้วยซ้ำ

เจเรมี่ออกมาจากห้องอย่างเศร้าสร้อย เขามองไปที่ประตูห้องของเมเดลีนเงียบ ๆ เป็นเวลานานก่อนจะจากไป เมื่อเขาหันหลังกลับ เขากลับเห็นแจ็คสันยืนอยู่ตรงหน้า ดวงตากลมโตคู่นั้นกำลังมองมาที่เขาอย่างจริงจัง

“แดดดี้ครับ แดดดี้ไม่ได้กลับบ้านนานเลยนะครับ” ดวงตาของคนตัวเล็กดูเหงาเล็กน้อย

เจเรมี่เดินไปหาเด็กคนนั้นและย่อตัวลงสัมผัสศีรษะเล็ก ๆ น่ารักของเด็กชาย "แจ็ค แจ็คต้องเชื่อฟังแม่ของลูกนะ"

“ครับ แจ็คฟังแม่ตลอด”

“ตอนนี้แจ็คเป็นลูกผู้ชายแล้ว แจ็คต้องช่วยแดดดี้ปกป้องแม่และน้องสาวของลูกนะ”

แจ็คสันกะพริบตา “แล้วแดดดี้ล่ะครับ?”

“แดดดี้… แดดดี้กำลังจะไปในที่ที่ไกลมาก ๆ” เจเรมี่พูดพร้อมกอดเด็กน้อยแนบอกแน่น “แจ็ครักแดดดี้ไหม?”

“รักสิฮะ แจ็ครักแดดดี้” แจ็คสันตอบโดยไม่ลังเล “แจ็ครักแม่ รักน้องสาว น้องชาย คุณปู่... และคุณตากับคุณยาย แต่แจ็คไม่ได้เจอตากับยายนานแล้ว”

"ใช่แล้วล่ะ" ดวงตาของเจเรมี่ขมขื่น และริมฝีปากบางของเขาเม้มเข้าหากันเล็กน้อย “นั่นคือเหตุผลที่พอแดดดี้ไม่อยู่แจ็คก็ต้องคิดไว้ว่าตอนนี้แจ็คเป็นลูกผู้ชายแล้ว และจะต้องดูแลแม่ของแจ็คให้ดี แจ็คต้องเชื่อฟังสิ่งที่แม่พูดเสมอนะ”

“ครับ แจ็คจะทำแบบนั้น” แจ็คสันกะพริบตาตอบรับอย่างจริงจัง เขายกแขนขึ้นกอดเจเรมี่ก่อนจะจูบอีกฝ่ายด้วยปากเล็ก ๆ ของเขา “แดดดี้ครับ ไม่ว่าแดดดี้จะอยู่ไกลแค่ไหน ทั้งแจ็ค แม่ น้องชาย และน้องสาวก็จะรอแดดดี้กลับบ้านนะครับ อย่าลืมพาคุณตากับคุณยายกลับมาด้วยกันนะ”

เจเรมี่ยิ้ม แต่หลังจากกอดเด็กน้อยแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหล

หลังจากพาแจ็คสันกลับห้องไปนอนแล้วเจเรมี่ก็จากไป

วันรุ่งขึ้นเมเดลีนทำอาหารเช้าให้เด็ก ๆ ตามปกติ แต่เมื่อเธอมาเอาจานไปเก็บ เธอก็เห็นว่าแจ็คสันดูเหม่อลอยอยู่นาน

“แจ็ค เป็นอะไรไปลูก? วันนี้แม่ทำอาหารเช้าไม่อร่อยหรือเปล่า?” เมเดลีนแตะศีรษะของคนตัวเล็กเบา ๆ แล้วเอ่ยถาม

แจ็คสันกัดขนมปังปิ้ง “แม่ครับ แดดดี้บอกว่าจะไปหาคุณตาคุณยาย แจ็คเองก็คิดถึงคุณตากับคุณยาย แจ็คขอไปกับแดดดี้ได้ไหมครับ?”