บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1046

“ลาน่า ฉันไม่มีพี่สาวแบบเธอ!”

ฟาเบียนอุ้มลิเลียนไว้ในอ้อมแขน หันหลังกลับ และเดินไปที่โรงรถทันที

ลิเลียนซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของเขายังคงมองไปที่เจเรมี่ซึ่งยังคงเมินเฉยต่อเธอ

ดวงตากลมโตที่ไร้เดียงสาของเธอกะพริบเบา ๆ แล้วก็ค่อย ๆ หรี่ลงจนหลับสนิท

เจเรมี่มองไปที่ลิเลียนซึ่งถูกพาตัวไปด้วยหางตาของเขา เขาแน่ใจว่าฟาเบียนจะไม่ทำร้ายลิเลียน

เขาพึมพำขอโทษเป็นพัน ๆ ครั้งภายในใจ แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดในใจออกไปได้

เธอเป็นเจ้าหญิงน้อยเพียงคนเดียวของเขาและเมเดลีน แต่เขาไม่สามารถแม้แต่จะช่วยเหลือเจ้าหญิงน้อยผู้เลอค่าได้ แม้แต่ตอนที่เธอล้มลงต่อหน้าเขาก็ตาม

เขาเป็นพ่อแบบไหนกัน?

เมเดลีนและไรอันเพิ่งกลับมาที่คฤหาสน์วิทแมนหลังจากไปสถานีตำรวจมา พวกเขายังคงกังวลว่าลิเลียนอยู่ที่ไหนในตอนที่เห็นรถสปอร์ตจอดอยู่ที่ประตู

หญิงสาวจับจ้องไปที่มันและเห็นฟาเบียนนั่งอยู่บนเบาะโดยสาร โดยมีเด็กน้อยอยู่ในอ้อมแขน

“ลิเลียน?”

เมเดลีนเดินไปหาอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อเข้าไปใกล้ ก็เห็นชัดเจนว่าเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขนของฟาเบียนคือลิเลียน

เด็กน้อยสวมเสื้อที่ไม่พอดีตัว เธอปิดตาและนอนหลับอย่างสงบบนอ้อมอกของฟาเบียน

เมเดลีนรู้สึกกระวนกระวายใจ แต่ก็ไม่ต้องการรบกวนลูกสาวตัวน้อยที่กำลังหลับใหล

เธอชำเลืองมองฟาเบียนแล้วพวกเขาก็เข้าใจโดยปริยาย

“ได้โปรดเปิดประตูให้ผมทีสิครับ ผมจะอุ้มลิเลียนเข้าบ้าน” ฟาเบียนพูดเสียงแผ่วเบา น้ำเสียงของเขานุ่มนวลและมั่นคงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เมเดลีนพยักหน้าและเปิดประตูรถ

ฟาเบียนยกมือปกป้องศีรษะของเด็กน้อยไว้พลางอุ้มเธอพากลับไปที่ห้องอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมลิลลี่แล้วออกมากับเมเดลีน

เมเดลีนถามถึงลิเลียน แต่ฟาเบียนไม่กล้าบอกว่าลิเลียนถูกลาน่าโยนลงสระจนเกือบจมน้ำเสียชีวิต เขาเพียงแค่บอกปัดและพูดว่า “ผมจะเป็นคนรับผิดชอบตามเรื่องสิ่งที่เกิดขึ้นกับลิเลียนเอง คุณไม่ต้องโกรธไป ผมจะเป็นคนสั่งสอนบทเรียนให้กับคนที่รังแกลิเลียนเอง”

การแสดงออกของฟาเบียนนั้นจริงจัง

เมเดลีนขอบคุณเขาและรู้สึกซึ้งใจ “ฟาเบียน ฉันคิดว่าคุณกับฉันคงไม่มีทางเป็นเพื่อนกันได้อีกแล้ว แต่ฉันคิดว่าฉันคิดผิด คุณเป็นเพื่อนที่ดีของฉันนะ”

ฟาเบียนเกาหัวราวกับว่ากำลังเขินอายเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “อาจจะเป็นโชคชะตาก็ได้ ผมชอบลิเลียนจริง ๆ แต่อย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้คิดแบบนั้นนะ ผมแค่ชอบและถูกชะตากับเด็กคนนี้จริง ๆ”

เมื่อฟังคำอธิบายของฟาเบียน เมเดลีนก็ยิ้มโล่งใจ "ฉันเชื่อ"

เธอหันหน้าไปมองไรอัน “ให้ฉันแนะนำคุณให้รู้จักกับคู่หมั้นของฉัน ไรอัน เราจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้ เมื่อถึงเวลานั้นคุณต้องมาร่วมงานของเรานะ”

ฟาเบียนมองไปที่ไรอันเล็กน้อยและแสดงสีหน้าเสียใจ “ตอนที่คุณโสดผมคิดว่าตัวเองมีโอกาสสักที ไม่คิดเลยนะว่าจะมีคนไวกว่าผมซะได้”

ฟาเบียนดูจริงจังในขณะที่เขาพูด “คุณต้องปฏิบัติต่อผู้หญิงของผมให้ดีนะ อย่าเป็นแบบเจเรมี่ เขาเลือดเย็นจนไม่แม้แต่จะมองลูกสาวของตัวเองในตอนที่เธอล้ม”

เมื่อคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจของฟาเบียนหลุดออกไป ความสงบในใจของเมเดลีนก็พลุ่งพล่าน เธอมองไปยังฟาเบียนแล้วถาม “คุณบอกว่าเจเรมี่ไม่แม้แต่จะมองลิเลียนตอนที่เขาเห็นเธอล้มงั้นเหรอ?”

"ใช่ ก่อนที่ผมจะพาลิเลียนกลับมาที่นี่ เธอต้องการอ้อมกอดจากพ่อของเธอ แต่ดูเหมือนเจเรมี่จะถูกลาน่าล้างสมองไปแล้ว ราวกับว่าเขามองเห็นแต่ลาน่าเท่านั้น”

เมเดลีนใจหาย แต่ทันใดนั้นคำพูดของฟาเบียนก็ย้ำเตือนให้เธอนึกบางอย่างออก

ล้างสมอง

แล้วเธอก็จำสิ่งที่เธอลืมไปก่อนหน้านี้ได้ขึ้นมา

บุหรี่

ส่วนประกอบในบุหรี่!