บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1049

บ้าเอ๊ย!

ลาน่าทั้งโกรธปนอับอายในทันที เธอเงยหน้าขึ้น แต่ทันทีที่ทำอย่างนั้นเมเดลีนก็ตบหน้าเธอเข้าอย่างแรง

"อั่ก!"

ลาน่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง จากนั้นเมเดลีนก็จับหลังคอของเธอแน่นขึ้นอีก

เธอไม่สามารถขยับตัวได้เลยและทำไม่ได้แม้แต่จะลุกขึ้นมา

"ยืนเซ่อ ทำอะไรกันอยู่ตรงนั้น?! มาลากผู้หญิงคนนี้ออกไปจากฉันสิ!"

ลาน่าสั่งบอดี้การ์ด แต่ฟาเบียนไม่ให้โอกาสเธอทำเช่นนั้น “ห้ามใครแตะต้องเธอเด็ดขาด!”

บอดี้การ์ดที่กำลังจะลงมือกับเมเดลีนต่างหยุดมือลงอย่างรวดเร็วจนลาน่าเริ่มหงุดหงิด “แกโง่หรือเปล่าฟาเบียน? ฉันเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของแกนะ แกไปช่วยผู้หญิงคนนี้แทนได้ยังไง!”

“ฉันบอกไปแล้วไง ว่าฉันไม่มีพี่สาวแบบเธอ”

“แก…”

“ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นความบาดหมางใจระหว่างผู้หญิงสองคนนี้ ผู้ชายอย่างเราจะเข้าไปยุ่งได้ยังไง?” ฟาเบียนยักไหล่และเดินไปข้าง ๆ ลาน่าอย่างเฉยชา

"ลาน่า จอห์นสัน เธอไม่ได้คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่มากและไม่มีผู้หญิงคนไหนจะเป็นคู่ต่อสู้กับเธอได้หรือไง? เพราะแบบนั้นเธอเลยกดขี่ข่มเหงคนอื่นมาตลอดไม่ใช่เหรอ? แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะรับมือเองไม่ได้ด้วยซ้ำเวลาที่มีใครแข็งแกร่งขึ้นมา และไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเธอ"

“ฟาเบียน แก...” ใบหน้าของลาน่าซีดเผือดด้วยความโกรธ เธอพยายามดิ้นให้พ้นจากการเกาะกุมของเมเดลีน แต่มือของอีกฝ่ายบีบท้ายทอยของเธอแรงขึ้นจนขยับไปไหนไม่ได้เลย เธอทำได้เพียงคุกเข่าข้างสระน้ำแบบนี้ และปล่อยให้ฟาเบียนเยาะเย้ยตัวเอง

ในทางกลับกัน เจเรมี่ที่ได้ติดตามเมเดลีนก็มาถึงอย่างรีบร้อน เขากังวลว่าเมเดลีนจะทำให้ลาน่ามีปัญหาและนั่นก็จะทำให้เขามีปัญหาด้วยเช่นกัน แต่เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ริมสระน้ำ เขาก็รู้สึกโล่งใจแล้วก็รู้สึกละอายใจมากด้วยเช่นกัน

เขาเป็นผู้ชายแบบไหนกัน? เขาเป็นสามีและพ่อแบบไหนกัน?

ภรรยาและลูกสาวของเขาถูกผู้หญิงโรคจิตรังแก แต่เขาทำได้เพียงยืนเฉยอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น