บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 105

ปรากฏว่าเป็นสามีของเอโลอิส ฌอน​ มอนต์โกเมอรี

เมื่อมองไปที่ด้านหลังที่สูงและมั่นคง มาเดลีนรู้สึกถึงความโศกเศร้ามากมายในใจของเธอ

เธอโหยหาพ่อมาตลอด แต่น่าเสียดาย เธอไม่เคยรู้สึกถึงความรักของพ่อหรือแม่เลยสักครั้งในชีวิตของเธอ

“สถานการณ์ของแม่เป็นอย่างไรบ้างลูก?” ฌอนกังวลมากกับสถานการณ์นี้

เมเรดิธร้องไห้ “หนูไม่รู้ว่ามีอะไรที่ผิดพลาด แต่ดูเหมือนจะเกิดอุบัติเหตุระหว่างการผ่าตัด แม่มีเลือดออกอย่างหนักและตอนนี้เธอยังคงอยู่ระหว่างการผ่าตัด …”

“ว่าไงนะ?” การแสดงออกของฌอนเปลี่ยนไปในทันทีและเขาก็วิ่งไปที่ห้องผ่าตัด

การเต้นของหัวใจของมาเดลีนก็หยุดลงเป็นวินาที อุบัติเหตุจะเกิดขึ้นได้ยังไง?

เธอบีบนิ้วของเธออย่างกระวนกระวายใจ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงนิ่งๆของเมเรดิธดังขึ้นว่า “จู่ๆมีคนมาบริจาคเลือดจำนวนมากที่มีกรุ๊ปเลือด RH มาจากไหนกัน? ทั้งครั้งก่อนและอีกครั้งในตอนนี้”

น้ำเสียงของเมเรดิธไม่ได้แสดงถึงความรู้สึกขอบคุณ แต่มันฟังดูไม่พอใจมาก

อีกครั้ง เธอสามารถทำบางสิ่งบางอย่างด้วยตัวเองได้เช่นการกรีดแก้มลูกชายของตัวเอง แม้ว่าเธอจะดูมีจิตสำนึก

สิ่งที่มาเดลีนกังวลมากที่สุดในขณะนี้คือสถานการณ์ของเอโลอิส ในขณะที่เธอกำลังรอ เธอเริ่มรู้สึกไม่สบายจากภายในร่างกายเธออีกครั้ง บริเวณนื้องอกได้รับบาดเจ็บมากจนกระทบเส้นประสาท ส่งผลให้เธอไม่สบายตัวในขณะนี้

เธอคิดจะหยิบยาแก้ปวดออกจากกระเป๋าโดยไม่รู้ตัว แต่จู่ๆเธอได้หยุดชั่วขณะเมื่อนึกได้ถึงขวดยาแก้ปวดที่เจเรมี่โยนมันทิ้งไป เธอยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

ขณะนี้ พยาบาลที่ถูกเมเรดิธดุก่อนหน้านี้วิ่งเข้ามาหาเธออย่างเริงร่า “คุณผู้หญิง ขอบคุณสำหรับเลือดที่คุณบริจาค ไม่เช่นนั้น คุณหญิงมอนต์โกเมอรีอาจจะไม่โชคดีขนาดนี้”

มาเดลีนเงยหน้าขึ้นมาอย่างสั่นๆเธอยืนขึ้นอย่างไม่เต็มใจ “ตอนนี้สถานการณ์ของคุณหญิงมอนต์โกเมอรีเป็นยังไงบ้าง?”

“แรกเริ่มไส้ติ่งอักเสบเป็นเพียงการผ่าตัดเล็กๆน้อยๆเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะภาวะแทรกซ้อนเล็กน้อยการผ่าตัดคงจะสิ้นสุดไปนานแล้ว ไม่ต้องกังวล คุณมอนต์โกเมอรีปลอดภัยแล้วค่ะ”

เมื่อได้ยินคำตอบของพยาบาล ก้อนหินขนาดใหญ่ในหัวใจของมาเดลีนหล่นหายไปในพริบตา

มันเยี่ยมมาก ทุกอย่างเรียบร้อยดี

เมเรดิธโกรธมากเธอกำลังจะทำการตอบโต้กลับ แต่เธอเหลือบมองไปข้างหลังมาเดลีนในทันใด เธอแสร้งทำเป็นว่าเธอถูกผลักลงไป ทันทีล้มลงกับพื้นพร้อมกับเสียงดังป๋อม!

“เมเรดิธ!”

ไหล่ของมาเดลีนถูกกระแทกเข้าจนล้มลง หลังจากที่เธอกลับมายืนได้ เธอเห็นฌอนวิ่งไปหาเมเรดิธด้วยสายตาสงสาร เขาช่วยเมเรดิธที่ "ล้มลง" จากพื้นขึ้นมา

“ไม่เป็นไรช่ไหม เมเรดิธ? ให้พ่อดูหน่อย” ฌอนตรวจสภาพร่างกายเธออย่างกังวล

เมเรดิธได้ปรับบทของนักแสดงนำที่เต็มไปด้วยน้ำตาและความน่าสงสาร เธอส่ายหัวอย่างอ่อนแรงและจับแขนของฌอน “คุณพ่อ หนูสบายดี โปรดอย่าโทษมาเดลีน”

เมื่อฌอนได้ยินอย่างนั้น ความโกรธก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ดูกล้าหาญของเขา “เธอก็คือมาเดลีนนั่นเอง!”

ดวงตาคมของเขาพุ่งเข้าเจาะร่างของมาเดลีนไปพร้อมกับคิ้วที่เต็มไปด้วยความโกรธ

“เธอมันเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายจริงๆ! ไม่เพียงแต่ตั้งเป้าโจมตีลูกสาวของผม ครั้งแล้วครั้งเล่า นี่เธอยังกล้าทำร้ายหลานชายที่ตัวเล็กอย่างโหดร้าย เธอมันไม่ใช่มนุษย์แล้ว!”