เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1054

เจเรมี่เอนหลังพิงเบาะรถอย่างเหนื่อยอ่อน ขณะที่น้ำตาคลออยู่ตรงหางตา

‘แดดดี้ขอโทษ ลิเลียน’

‘แดดดี้หวังว่าก่อนจะจากไป แดดดี้จะยังได้ยินเสียงหัวเราะหวาน ๆ ของหนู และได้ยินหนูเรียกว่า ‘แดดดี้’ อย่างมีความสุข’

เขาสัมผัสภาพครอบครัวที่เขาแอบเก็บมันไว้ลับ ๆ ในขณะที่ปล่อยให้ความเศร้าโศกไหลผ่านร่างกาย ยิ่งความเจ็บปวดชัดเจนมากเท่าไร เขาก็ยิ่งจำได้ชัดว่าผู้หญิงที่เขารักคือใคร...

เมเดลีนยืนตัวแข็งอยู่กับที่เป็นเวลานานอย่างไม่สามารถเข้าใจในการกระทำของเจเรมี่ได้

เธอยังคงหวังว่าเขาคงจะมีปัญหาของตัวเองที่ต้องฝ่าฟัน แต่การแสดงออกของเขานั้นไร้ความปรานีเกินไป ไร้ความปรานีจนเธอไม่สามารถหาข้อแก้ตัวใด ๆ ให้เขาได้อีก

อีกสามวันเธอจะแต่งงานกับไรอัน

คาเลนเองก็นับวันคอยเช่นกัน สองวันก่อนงานแต่ง เธอไปหาเมเดลีนและจงใจอุ้มพุดดิ้งไว้ในอ้อมแขน “จะแต่งงานกับไรอันจริง ๆ เหรอเอวลีน? เจเรมี่ไม่มีโอกาสแล้วจริง ๆ ใช่ไหม?”

เมเดลีนจัดเรียงเสื้อผ้าลงในกระเป๋าเดินทางพลางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยิ้ม “เราใช้ชีวิตกันแบบนี้มาก็หลายปี แต่ก็ยังมีเรื่องให้ไม่ได้อยู่ด้วยกันเสมอ นี่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเขากับหนูคงไม่ได้ถูกกำหนดมาให้อยู่ด้วยกันจริง ๆ”

“ลูกทั้งสองคนจะไม่ได้ถูกลิขิตมาเพื่อกันและกันได้ยังไง? ถ้าไม่มีพรหมลิขิตเกิดขึ้นระหว่างกัน ลูกก็คงไม่มีพุดดิ้งนะ” คาเลนยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมเมเดลีน

ทว่าหญิงสาวไม่ได้สนใจเลย “ที่จริงแล้ว ตอนนี้หนูก็ยังไม่สามารถปล่อยเขาไปได้จริง ๆ แต่หนูก็รู้ดีเช่นกันค่ะ ว่าเขาจะไม่สามารถกลับมาใช้ชีวิตร่วมกับหนูได้อีก”

เมเดลีนเก็บเสื้อผ้าเรียบร้อยก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางออกมา และรับพุดดิ้งมาจากอ้อมแขนของคาเลน

พุดดิ้งอายุเกือบสามเดือน เด็กน้อยมองผู้เป็นแม่อย่างสับสนและหัวเราะ

“พุดดิ้ง โอ้ พุดดิ้ง แม่จะตั้งชื่อให้หนูว่าอะไรดีนะ? พี่ชายชื่อแจ็คสัน แล้วลูกล่ะจ๊ะ ชื่ออะไรดี?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ