เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1053

อันที่จริงเมื่อฟังจากเสียงฝีเท้า เจเรมี่ก็รู้ดีว่าเป็นใคร

ในตอนที่เขาหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นเมเดลีนจริง ๆ

ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขาอยากจะมอบเลือดเนื้อและชีวิตให้

เมเดลีนไม่แม้แต่จะเหลือบมองเจเรมี่ เธอเดินตรงเข้าไปหาลูก ๆ ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้า ก่อนจะสัมผัสใบหน้าเล็ก ๆ ที่มีเลือดฝาดอมชมพู “แจ็ค เข้าไปข้างในกับน้องนะ อีกเดี๋ยวแม่จะอบเค้กให้ทาน”

แจ็คสันพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เขาจับมือเล็ก ๆ ของลิเลียนด้วยมือเล็ก ๆ ของเขาเอง พลางชำเลืองมองเจเรมี่ก่อนจะหันกลับเดินเข้าไปในบ้าน

หลังจากดูเด็กทั้งสองเข้าไปในบ้านแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเมเดลีนก็ค่อย ๆ จางหายไป

“กล้าดียังไงถึงมาพบลิเลียนอีก?” เมเดลีนเอ่ยประชดประชัน “คุณเห็นแล้วหรือยัง? ว่าลิเลียนพูดไม่ได้แล้ว คุณพอใจกับแผนชั่ว ๆ ของแฟนคุณหรือยังล่ะ?”

เจเรมี่ไม่ตอบสนองกับคำพูดของเมเดลีน เขาเพียงแต่เดินผ่านเธอไป และวางลูกบอลเล็ก ๆ ในมือไว้บนบันไดหน้าประตูอย่างเบามือ

หลังจากวางลูกบอลทิ้งไว้แล้ว ชายหนุ่มก็เดินจากไปอย่างเฉยเมย

เมเดลีนเดินไปหยิบลูกบอลแล้วโยนใส่หลังเจเรมี่

ลูกบอลเล็ก ๆ มีน้ำหนักที่เบามาก แต่รู้สึกกลับรู้สึกหนักหนาเมื่อมันกระแทกเข้าที่หลังของเจเรมี่

เขาจึงหยุดและได้ยินเสียงฝีเท้าของเมเดลีนที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

“ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว ทีนี้บอกฉันทีว่าทำไมคุณถึงได้เลือกที่จะอยู่กับลาน่า?” เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงของเมเดลีนนั้นก้าวร้าวน้อยลงและนุ่มนวลขึ้น

“ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะใจร้ายได้ขนาดนั้น ถึงคุณไม่รักฉันแล้วจริง ๆ แต่คุณก็ไม่ควรเย็นชากับลูก ๆ ยิ่งคุณจงใจทำตัวร้ายกาจแบบนี้มากเท่าไรมันก็ยิ่งน่าสงสัยมากขึ้นเท่านั้น”

เมเดลีนเดินมาหาเขาและมองดูท่าทางเย็นชาของอีกฝ่ายด้วยสายตาที่เฉียบคม “ตอบฉันมาสิเจเรมี่ ถ้าคุณกำลังเจอปัญหา อย่างน้อยแค่กะพริบตาเป็นคำตอบก็ยังดี”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ