บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1077

จู่ ๆ คาเลนก็ได้ยินเสียงของเจเรมี่ ทันทีที่เธอหันไปมอง เขาก็กลายเป็นเหมือนลมกระโชกแรงที่พัดผ่านเธอไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่งวิ่งเข้าไปถึงตัวลิเลียนในทันที

ลิเลียนสะดุดและกำลังจะล้มลงบนพื้นหินอ่อนขนาดใหญ่ แต่เด็กน้อยกลับตกอยู่ในอ้อมแขนของเจเรมี่แทน

เด็กหญิงตัวน้อยตกตะลึง ในขณะที่ยังงุนงงอยู่เธอก็หมุนตัวและมองไปยังชายที่จับเธอไว้

ดวงตาของเจเรมี่เปล่งประกายด้วยความอบอุ่น ทว่าเจ็บปวด “ไม่เป็นไรใช่ไหม ลิเลียน?”

เขาถามด้วยความรู้สึกเป็นห่วง ขณะที่มือใหญ่ก็จับศีรษะของเด็กหญิงตัวน้อยเอาไว้

เขาเจ็บปวดแสนสาหัสเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่เขาไม่สนใจเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองที่ต้องล้มลงกับพื้นต่อหน้าเขา

ลิเลียนมองไปที่เจเรมี่ ทว่าไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาจากเธอ สีหน้าของเธอไม่เปลี่ยนแปลง และเธอเพียงกะพริบตาเท่านั้น

เจเรมี่รู้ว่านี่เป็นเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ซึ่งทำให้ลิเลียนรู้สึกไม่ดีต่อเขา

ในสายตาของสาวน้อย คุณสุดหล่อตรงหน้าเธอตอนนี้ไม่หล่ออีกต่อไปแล้ว ความประทับใจที่มีต่อเขาในส่วนลึกของจิตวิญญาณที่ไร้เดียงสาของเธอก็ได้แปรเปลี่ยนไปแล้วเช่นกัน

เจเรมี่รู้สึกราวกับอกหัก เขามองใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาซึ่งคล้ายคลึงกับเมเดลีนก่อนจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

ขณะที่เขากำลังจะปล่อยมือและวางเด็กน้อยลง ลิเลียนก็อ้าแขนออกแล้วกอดรอบคอเขาแน่น

เจเรมี่ตกตะลึงและประหลาดใจ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเด็กน้อยที่แนบชิดตัวเขาจนทำให้ดวงตาของเขาเปียกปอนไปด้วยน้ำตา

“ลิเลียน”

เขายกมือขึ้นสัมผัสศีรษะของลูกสาวสุดน่ารัก และอยากจะกอดเจ้าหญิงตัวน้อยของเขาไว้ด้วยความรัก เขาอยากจะมอบความรักอันล้นเหลือให้เธอและการปกป้องไปจนเธอโต

แต่เขากลับเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว

เจเรมี่อยากจะดื่มด่ำกับความอบอุ่นของเด็กน้อยให้นานกว่านี้อีกสักหน่อย แต่ลิเลียนสะกิดไหล่เขา

เขาเห็นด้วยแล้วรอยยิ้มบนใบหน้าของแจ็คสันก็กว้างขึ้นกว่าเดิม

อย่างไรก็ตาม คาเลนที่กำลังดูภาพทั้งหมดจากมุมหนึ่งกลับไม่ได้รู้สึกกระตือรือร้นเหมือนเมื่อก่อน เธอมองไปที่เจเรมี่และพูดอย่างเย็นชา “แกยังจำได้อยู่เหรอว่าต้องกลับมาดูลูก ๆ น่ะ ฮะ? เมื่อวานนี้เพื่อผู้หญิงเห็นแก่ตัวคนนั้นที่ทำลายครอบครัวของแก แกถึงกับผลักเอวลีนต่อหน้าลูก ๆ ของตัวเอง แกลืมไปแล้วเหรอว่าผู้หญิงที่แกผลักไส ก็คือผู้หญิงที่แกขอร้องและอ้อนวอนให้เธอกลับมาอยู่เคียงข้างน่ะ?”

นี่เป็นครั้งแรกที่เจเรมี่ได้ยินคาเลนดุด่าและสั่งสอนเขา

ทว่านี่ก็เป็นเรื่องที่ดี อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่าในฐานะลูกสะใภ้แล้ว เอวลีนได้ครอบครองพื้นที่บางส่วนในหัวใจของคาเลนไปแล้ว

คาเลนโกรธจัดในขณะเดียวกันเธอก็เห็นเจเรมี่หัวเราะเบา ๆ หลังจากที่เธอดุเขาไป

“เจเรมี่ ลูกเป็นอะไรไป? การที่ลูกปฏิบัติต่อเอวลีนแบบนั้น อย่าบอกนะว่าลูกไม่สนใจเธอแล้วจริง ๆ ? คุณปู่ของลูกบอกว่าในตอนแรก ลูกทำเหมือนไม่สนใจเอวลีน แต่ก็ขอร้องให้ท่านจัดพิธีแต่งงานระหว่างลูกกับเอวลีนให้ ลูกรักเธอมาก แต่ทำไมลูกยังอยากไปอยู่กับลาน่ากันล่ะ? แล้วลูกยังทำเธอท้องด้วยเหรอ?”

เจเรมี่ยังคงเงียบ เมื่อเผชิญกับการสอบถามของคาเลน

เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้นพลางจ้องมองทารกน้อยที่กำลังขยับแขนขา เขาลุกขึ้นก่อนจะพูดว่า “ผมขออุ้มเขาได้ไหม?”