เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1078

แม้ว่าคาเลนจะไม่พอใจกับพฤติกรรมเย็นชาของเจเรมี่ แต่เธอก็ไม่ได้คัดค้านคำขอของเขา

เจเรมี่อุ้มทารกน้อยไว้ในอ้อมแขน และในวินาทีต่อมาทารกน้อยก็เผยรอยยิ้มสดใสให้แก่เขา เขาจึงกระซิบและพูดคุยกับเด็กน้อย

อีกไม่นานเขาคงไม่สามารถเห็นรอยยิ้มไร้เดียงสานี้ได้อีกต่อไปแล้ว

เจเรมี่ก้มหน้าลงจูบใบหน้าเล็ก ๆ นั้นด้วยความรักก่อนจะส่งพุดดิ้งคืนให้คาเลน จากนั้นเขาก็ลูบหัวแจ็คสันและพูดว่า "แจ็ค ลูกต้องคอยอยู่เป็นเพื่อนน้องสาวของลูกเสมอนะ และเมื่อน้องชายของลูกโตพอ แจ็คอย่าลืมบอกเขาว่าแดดดี้รักเขาและพวกลูกทุกคนมาก"

จากนั้นเขาก็หมุนตัวเดินออกไปด้วยอาการเจ็บปวดที่หัวใจ

“เจเรมี่ เวลานี้แล้วลูกจะไปไหนอีก?” คาเลนตื๊อถาม

แจ็คสันเองก็รีบตามเจเรมี่ไป “แดดดี้ แดดดี้เพิ่งบอกว่าจะไปกินข้าวเย็นกับเราไม่ใช่เหรอครับ? แดดดี้จะไม่รอแม่กลับมาแล้วเหรอครับ?”

ฝีเท้าของเจเรมี่หยุดชะงักลง “แดดดี้ไม่มีค่าพอให้แม่ของลูกรออีกแล้วแจ็ค จากนี้ไปผู้ชายที่ชื่อไรอันจะเป็นพ่อของแจ็คนะ”

เจเรมี่สะอึกกับคำพูดของตัวเอง เขารีบเดินตรงไปที่รถของเขาและสตาร์ทเครื่องในทันที

“แดดดี้ แดดดี้!” แจ็คสันวิ่งตามเจเรมี่และตะโกนใส่เขา “ผมต้องการแค่แดดดี้คนเดียวเท่านั้น!”

ดวงตาของเจเรมี่แดงก่ำ เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกชาย เขาเม้มริมฝีปากแน่นและเหยียบคันเร่งออกไปอย่างไร้ความปรานี

"แดดดี้!" ดวงตาของแจ็คสันเป็นสีแดง

ลิเลียนที่เพิ่งได้รับการเยียวยาจากอ้อมกอดของเจเรมี่วิ่งเข้าไปในบ้านอย่างมีความสุข เพื่อไปหยิบภาพวาดครอบครัวของเธอ แต่เมื่อออกมาจากบ้าน สิ่งที่เธอเห็นคือแจ็คสันกำลังวิ่งไล่ตามรถของเจเรมี่ที่ขับออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ลิเลียนจ้องมองรถที่กำลังแล่นออกไป ในขณะที่ภาพวาดในมือเล็ก ๆ ของเธอค่อย ๆ เลื่อน และหล่นลงมาข้างกาย

ลมพัดภาพวาดในมือของเด็กน้อยออกไปพร้อมกับพัดเอารอยยิ้มไร้เดียงสาบนใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาของเธอให้หายไปด้วย

ภาพวาดปลิดปลิวไปพร้อมกับสายลมและจบลงด้วยการร่อนลงบนพื้นดินที่เย็นเป็นน้ำแข็ง พร้อมกันนั้นสีของภาพวาดก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสีเทาในทันใด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ