บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1078

แม้ว่าคาเลนจะไม่พอใจกับพฤติกรรมเย็นชาของเจเรมี่ แต่เธอก็ไม่ได้คัดค้านคำขอของเขา

เจเรมี่อุ้มทารกน้อยไว้ในอ้อมแขน และในวินาทีต่อมาทารกน้อยก็เผยรอยยิ้มสดใสให้แก่เขา เขาจึงกระซิบและพูดคุยกับเด็กน้อย

อีกไม่นานเขาคงไม่สามารถเห็นรอยยิ้มไร้เดียงสานี้ได้อีกต่อไปแล้ว

เจเรมี่ก้มหน้าลงจูบใบหน้าเล็ก ๆ นั้นด้วยความรักก่อนจะส่งพุดดิ้งคืนให้คาเลน จากนั้นเขาก็ลูบหัวแจ็คสันและพูดว่า "แจ็ค ลูกต้องคอยอยู่เป็นเพื่อนน้องสาวของลูกเสมอนะ และเมื่อน้องชายของลูกโตพอ แจ็คอย่าลืมบอกเขาว่าแดดดี้รักเขาและพวกลูกทุกคนมาก"

จากนั้นเขาก็หมุนตัวเดินออกไปด้วยอาการเจ็บปวดที่หัวใจ

“เจเรมี่ เวลานี้แล้วลูกจะไปไหนอีก?” คาเลนตื๊อถาม

แจ็คสันเองก็รีบตามเจเรมี่ไป “แดดดี้ แดดดี้เพิ่งบอกว่าจะไปกินข้าวเย็นกับเราไม่ใช่เหรอครับ? แดดดี้จะไม่รอแม่กลับมาแล้วเหรอครับ?”

ฝีเท้าของเจเรมี่หยุดชะงักลง “แดดดี้ไม่มีค่าพอให้แม่ของลูกรออีกแล้วแจ็ค จากนี้ไปผู้ชายที่ชื่อไรอันจะเป็นพ่อของแจ็คนะ”

เจเรมี่สะอึกกับคำพูดของตัวเอง เขารีบเดินตรงไปที่รถของเขาและสตาร์ทเครื่องในทันที

“แดดดี้ แดดดี้!” แจ็คสันวิ่งตามเจเรมี่และตะโกนใส่เขา “ผมต้องการแค่แดดดี้คนเดียวเท่านั้น!”

ดวงตาของเจเรมี่แดงก่ำ เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกชาย เขาเม้มริมฝีปากแน่นและเหยียบคันเร่งออกไปอย่างไร้ความปรานี

"แดดดี้!" ดวงตาของแจ็คสันเป็นสีแดง

ลิเลียนที่เพิ่งได้รับการเยียวยาจากอ้อมกอดของเจเรมี่วิ่งเข้าไปในบ้านอย่างมีความสุข เพื่อไปหยิบภาพวาดครอบครัวของเธอ แต่เมื่อออกมาจากบ้าน สิ่งที่เธอเห็นคือแจ็คสันกำลังวิ่งไล่ตามรถของเจเรมี่ที่ขับออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ลิเลียนจ้องมองรถที่กำลังแล่นออกไป ในขณะที่ภาพวาดในมือเล็ก ๆ ของเธอค่อย ๆ เลื่อน และหล่นลงมาข้างกาย

ลมพัดภาพวาดในมือของเด็กน้อยออกไปพร้อมกับพัดเอารอยยิ้มไร้เดียงสาบนใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาของเธอให้หายไปด้วย

ภาพวาดปลิดปลิวไปพร้อมกับสายลมและจบลงด้วยการร่อนลงบนพื้นดินที่เย็นเป็นน้ำแข็ง พร้อมกันนั้นสีของภาพวาดก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสีเทาในทันใด

ปากเล็ก ๆ น่ารักของเธอสั่น แต่ก็ยังไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาจากมัน

“แจ็ค หยุดตามได้แล้วลูก!” คาเลนส่งพุดดิ้งให้คนรับใช้และวิ่งไปจับแจ็คสันที่วิ่งไล่ตามรถจนในที่สุดเขาก็ล้มลงบนพื้น

เธอช่วยพยุงหลานของตัวเองให้ลุกขึ้นมาด้วยความรู้สึกเศร้าอย่างสุดหัวใจ คาเลนมองดูรถของเจเรมี่ที่หายไปจากสายตา เธอทั้งรู้สึกโกรธและเศร้าในเวลาเดียวกัน

…

ในอีกด้านหนึ่งโยริคได้รู้เรื่องที่ลาน่าถูกไอบีซีไอจับตัวไปผ่านทางคนขับรถของหญิงสาว

ไอบีซีไอ (IBCI) เป็นศูนย์สืบสวนอาชญากรรมระหว่างประเทศ แรงจูงใจของการจัดตั้งองค์กรก็เพื่อจัดการความปลอดภัยของพลเมือง โดยการสืบสวนสอบสวนอาชญากรรมร้ายแรงทุกประเภท ซึ่งหนึ่งในนั้นคือการลักลอบค้าอาวุธของกองทัพและการฟอกเงิน

โยริครีบใช้แผนสำรองฉุกเฉินทันที และสั่งให้ฟาเบียนนิ่งเงียบเอาไว้

แม้ฟาเบียนจะเป็นสมาชิกของแก๊งสเตเจี่ยนจอห์นสัน แต่เขาก็ไม่เคยมีส่วนร่วมในสิ่งผิดกฎหมายใด ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวที่จะถูกสอบสวน แต่เขาก็ยังกังวลเกี่ยวกับลาน่าและโยริค

เขาไม่เห็นด้วยกับวิธีการต่าง ๆ ของลาน่า แต่เขาก็ยังเป็นห่วงครอบครัวของตัวเอง เขาคงจะโกหกถ้าบอกว่าเขาไม่สนใจเธอเลย

ทีมไอบีซีไอมาถึงในชั่วพริบตา

โยริคแสดงท่าทีจริงจังและปฏิเสธทุกสิ่งที่ลาน่าได้ทำลงไป จากนั้นทั้งเขาและฟาเบียนก็ถูกนำตัวกลับไปเพื่อสอบปากคำ

ในไม่ช้าเจเรมี่ก็มาถึงเช่นกัน นอกจากนั้นเขายังไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองจากความรู้สึกเจ็บปวดที่ต้องแยกจากลูก ๆ ทั้งสามของเขาได้เลย

ถ้าเลือกได้ เขาก็อยากใช้เวลากับลูกให้มากกว่านี้ อยากเห็นพวกเขาเติบโต และอยู่กับคนที่เขารักไปจนแก่เฒ่า

แต่สิ่งต่าง ๆ ไม่เคยเป็นไปตามที่เขาต้องการ เขาจะกลายเป็นความทรงจำที่ทุกคนไม่อยากจะนึกถึง และค่อย ๆ เลือนหายไปจากความทรงจำและชีวิตพวกเขา

เจเรมี่สงบสติอารมณ์ตัวเอง และเมื่อเข้าไปก็มีคนมาแจ้งว่าลาน่าขอพบเขา

ลาน่าเพิ่งเข้ารับการผ่าตัดและอยู่ในหอผู้ป่วย เมื่อเห็นการมาถึงของเจเรมี่ เธอก็ลุกขึ้นนั่งทันที ใบหน้าที่ซีดเผือดจ้องมองไปที่ท่าทางแข็งกร้าวของเจเรมี่ด้วยแววตาแดงก่ำ จากนั้นเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง