บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1114
‘คุณเป็นเพียงภาพลวงตาที่ฉันเสกขึ้นงั้นเหรอ?’
‘ไม่ ไม่ใช่ คุณจะต้องอยู่แถวนี้แน่'
เมเดลีนรู้สึกกังวล เธอมองไปรอบ ๆ ด้วยความหวังว่าจะพบเจเรมี่
เมื่อกี้เขาดูเหมือนจริงมาก แต่ตอนนี้ราวกับว่าอยู่ ๆ เขาก็หายไปในอากาศ
‘เจเรมี่’
เมเดลีนยังคงเดินต่อไปด้วยความสับสน แต่เมื่อเธอเดินผ่านบันได มือที่คุ้นเคยก็เอื้อมมาจับแขนบางของเธอเอาไว้
‘เจเรมี่!’
เมเดลีนรู้สึกหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ ก่อนที่จะมองเห็นได้ชัดเจน เจเรมี่ก็ดึงเธอไปที่บันได
ร่างสูงของเขายืนตระหง่านเหนือเธอขณะที่ดวงตาสีเหลืองอำพันกำลังจับจ้องไปยังดวงตาที่สับสนและดีใจภายใต้แสงสลัวของเมเดลีน
เมเดลีนเบิกตากว้างและยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าที่ดูสวยงามยิ่งกว่าแต่ก่อน
“เจเรมี่ นี่คุณจริง ๆ ใช่ไหม?”
เธอไล้นิ้วไปตามใบหน้าของเขาด้วยอาการสั่นเทา
ก่อนที่เจเรมี่จะตอบ เธอก็กระโจนเข้าไปกอดเขาไว้แน่น
“คุณยังมีชีวิตอยู่เจเรมี่! คุณยังไม่ตาย!
“ฉันคิดถึงคุณ เจเรมี่ ฉันคิดถึงคุณมาก…”
เมเดลีนเทความปรารถนาทั้งหมดที่มีมาตลอดหลายปีไปกับอ้อมกอดของเธอ ขณะเดียวกันเธอก็กอดเขาไว้แน่นขึ้นเรื่อย ๆ
เธอกลัวมากว่าเธออาจจะเห็นภาพหลอนอีกครั้ง เธอกลัวว่าเขาจะหายไปจากสายตา เธอจึงต้องกอดเขาไว้แนบแน่นเพื่อไม่ให้เขาหายไปจากโลกของเธออีก
แม้เธอจะไม่รู้ว่าทำไมรูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ แต่ความรู้สึกและความอบอุ่นจากการกอดครั้งนี้บอกเธอว่านี่คือผู้ชายที่เธอรักที่สุดไม่ผิดแน่
หลังจากที่พูดอย่างนั้น เขาก็โน้มตัวลงและจูบเมเดลีน
เมเดลีนลืมตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาพลางตกตะลึงอยู่สักพัก ทว่าในไม่ช้าเธอก็จมอยู่ในจูบอันอ่อนโยนของเขาอย่างเต็มใจ เธอรู้สึกได้ว่าเขาควบคุมอารมณ์ทั้งหมดของเธอไว้เสียแล้ว…
ในวินาทีที่เมเดลีนหลับตา ชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นมา และมองไปที่ทางออกของบันได
ไรอันปรากฏตัวขึ้นพร้อม ๆ กับที่สายตาของทั้งสองประสานกัน
เจเรมี่แสยะยิ้มเล็กน้อยและยังคงจับเมเดลีนเพื่อจูบให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
งานเลี้ยงสิ้นสุดลงในอีกสองชั่วโมงต่อมา และในช่วงเวลานี้เมเดลีนยังคงจับมือของเจเรมี่ไว้ ขณะที่พวกเขานั่งอยู่บนบันได
เธอไม่อยากปล่อยเขาไป แล้วก็ไม่รู้สึกว่าเวลาผ่านไปจนกระทั่งไรอันส่งข้อความมาบอกว่าถึงเวลาต้องไปแล้ว เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้นเมเดลีนก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“เจเรมี่ ฉันต้องออกไปข้างนอกกับไรย์ ฉันจะมาหาคุณทีหลังนะคะ” เธอพูดในขณะที่ลุกขึ้น
เจเรมี่คว้าข้อมือของเธอไว้แล้วค่อย ๆ ยืนขึ้นเช่นกัน “ถ้าไม่อยากให้ผมหายไปอีก ก็กลับบ้านกับผมสิ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...