มาเดลีนมั่นใจว่าเจเรมี่รู้แน่นอนว่าเขาคือวิทแมนที่เธอหมายถึงคนนั้น
เธอคิดว่าเขาจะแสดงความละอายใจและสำนึกผิดต่อเหตุการณ์นั้น แต่สิ่งที่เธอได้ยินในเวลาต่อมาคือเสียงเยาะเย้ยเหยียดหยันของเขา
“มาเดลีน นี่เธอยังคงยืนกรานที่จะยึดติดกับลูกไม่มีพ่อคนนั้นกับชื่อของผมจนถึงทุกวันนี้อีกหรอ ผมจะบอกเธออีกครั้งนะว่าผมคือ เจเรมี่ วิทแมน มีลูกชายคนเดียวเท่านั้นและเขาชื่อ แจ็คสัน วิทแมน” เจเรมี่ตอกกลับเธอ
หลังจากที่เขาพูดจบและรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าของเขาปรากฎขึ้น เขาก็ปล่อยมือที่เขาจับมาเดลีนออก
“ผมหิว ไปหาโจ๊กมาให้หน่อย” เขาพูด
มาเดลีนกำหมัดทั้งสองข้างแน่น มองไปที่ชายผู้เย็นชา ไร้ความปรานีตรงหน้าเธอ เธอพูดด้วยน้ำเสียงทื่อๆว่า “คุณวิทแมน ที่ฉันทำไว้มันไม่พอสำหรับคุณ ส่วนนี่มีน้อยเกินไป ได้โปรดกลับไปเถอะ”
“มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด นี่คือท่าทีที่เธอมีในขณะที่คุยกับฉัผมหรือไง?” เจเรมี่ถาม คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังไม่พอใจ
หัวใจของมาเดลีนเต้นแรงเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะพยายามสงบมันให้มั่นคงแล้ว แต่หัวใจของเธอก็ยังไม่เชื่อฟังอยู่ดี
“คุณวิทแมนไม่ชอบท่าทีแบบนี้ของฉันหรือไงกัน? แล้วคุณปรารถนาให้ฉันเป็นแบบไหน? หรือว่าต้องการให้ฉันขอร้องให้คุณอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขเหมือนที่ฉันเคยทำเมื่อก่อน?” เธอตั้งคำถาม
เมื่อคำพูดเหล่านั้นสงบเงียบลงในอากาศ มาเดลีนรู้สึกว่าตัวเองถูกโจมตีโดยการระเบิดของอากาศเย็นที่มีอยู่รอบๆ
“ผมคิดว่าผมน่าจะปล่อยให้เธอตายบนถนนเมื่อคืนวนี้” เขาพูดออกมาอย่างกัดฟัน ดวงตารูปพีชของเขาฉายแสงแวววับสีเข้ม
มาเดลีนมองชายที่โกรธด้วยท่าทางขบขันเล็กน้อย “ฉันไม่สนว่าทำไมคุณวิทแมนถึงไม่ทิ้งฉันไว้ให้ตายที่นั่น คุณไม่ได้พูดออกมาหรอว่าถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว ฉันอาจจะทำร้ายคนรักของคุณมากกว่านี้ไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมเมื่อวานถึงช่วยฉันไว้? ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตายแบบนั้นล่ะ ฉันจะได้หายไปจากโลกของนายสักที!” เธอตะโกน
อย่างไรก็ตาม คำพูดของมาเดลีนดูเหมือนจะยั่วยุเจเรมี่ มันเป็นเพราะเธอพูดถึงเมเรดิธ การแสดงออกทางสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันทีเมื่อเธอพูดถึงเมเรดิธ ลักษณะที่หล่อเหลาของเขาถูกเติมเต็มไปด้วยความมืดที่น่ากลัว
ทันใดนั้น เขาเอื้อมมือไปข้างหน้าเพื่อโอบรอบคอที่บางเฉียบของมาเดลีนเขาเกร็งนิ้วพวกนั้นอย่างแรง
มาเดลีน รับรู้ถึงการหายใจที่ติดขัดในทันที ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงสด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...