บทที่ 113 – ตอนที่ต้องอ่านของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
ตอนนี้ของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ โดย เด็กลำดับที่สิบหก ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 113 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
มาเดลีนเดินทางไปโรงพยาบาลอีกครั้ง เธอไม่ได้ไปที่นั่นเพื่อทำแผลบนใบหน้า แต่ไปที่นั่นเพื่อไปเยี่ยมเอโลอิสแทน
เนื่องจากเป็นช่วงใกล้เทศกาลปีใหม่ บรรยากาศของงานปีใหม่สามารถพบได้ในโรงพยาบาล
ขณะที่มาเดลีนสวมหน้ากากอนามัยของเธอและมีรถเข็นขายดอกไม้ที่ทางเข้าโรงพยาบาล หลังจากฉุกคิดสักพัก ในที่สุดเธอก็เลือกดอกคาร์เนชั่นสีชมพู
เธอคว้าปากกาและกระดาษจากกระเป๋า หลังจากเขียนคำว่า “คุณหญิง เอโลอิส แพตทัล ฉันขอให้คุณหายป่วยโดยเร็ว” เธอนำกระดาษอวยพรวางไว้ตรงกลางช่อดอกไม้
มาเดลีนสอบถามเกี่ยวกับที่ห้องพักรักษาเอโลอิสจากแผนกต้อนรับ เธออยู่ในส่วนของห้องวีไอพี
ถึงอย่างไรก็ตาม มาเดลีนลังเลเมื่อเธอมาถึงหน้าประตูห้อง
ไม่มีใครต้อนรับเธอที่นี่ เธอจะได้รับเพียงความอับอายถ้าเธอเข้าไป
แต่อย่างนั้น มีสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ว่า เธอไม่สามารถหยุดคิดเรื่องเอโลอิสไปจากใจได้
ในขณะนี้เสียงหัวเราะดังออกมาจากห้อง
“เอโลอิส ดูสิว่าลูกสาวที่รักของเรารักคุณมากแค่ไหน ขอบคุณเลือดที่เธอบริจาค ทำให้คุณสามารถรอดพ้นอันตรายมาได้อย่างปลอดภัย” ฌอนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างภาคภูมิใจ
มาเดลีนตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ลูกสาว?
ขณะที่เธอกำลังสับสนอยู่ เสียงของโรสก็ดังขึ้น
“เมเรดิธเป็นคนใจดีมาตลอดตั้งแต่เด็ก โดยปกติแล้ว เธอมักจะไปที่ศูนย์บริจาคโลหิตเพื่อบริจาคเลือดเป็นประจำ มีบางอย่างเกิดขึ้นกับแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอตอนนี้ เธอทำเช่นนั้นโดยไม่ลังเลแน่นอน!” โรสพูดขึ้นมา
มาถึงจุดนี้ มาเดลีนเข้าใจทันที
มันเป็นอย่างนั้นแน่นอน เมเรดิธได้บอกกับเอโลอิสและฌอนว่าเธอเป็นคนที่บริจาคเลือดให้เอโลอิส
การแสดงสีหน้าตกใจและกังวล หล่อนแสดงท่าทางยืนปกป้องเอโลอิสไว้ข้างหลังหล่อน “มาเดลีน มาลงที่ฉันถ้าเธอแค้นใจอะไรกับฉัน แต่อย่าทำร้ายครอบครัวฉัน” เธอเปล่งเสียงออกมา
มาเดลีนพบเพียงการแสดงที่เกินขอบเขตของเมเรดิธที่น่าขบขัน “ฉันไม่ต้องการทำร้ายใคร คุณไม่จำเป็นต้องทำตัวน่าสงสารขนาดนี้ ฉันแค่อยากมาดูอาการของคุณหญิงมอนต์โกเมอร” เธอกล่าว
“มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด เลิกทำตัวเป็นคนดีต่อหน้าซักที ไม่ต้องมากังวลว่าฉันจะอยู่หรือฉันตาย! นอกจากนี้ ฉันไม่ต้องการคนอย่างเธอมาห่วงใยฉัน!” เอโลอิสพูดออกมา เธอจ้องมองมาเดลีน ด้วยความเกลียดชัง
ความรู้สึกเจ็บปวดที่น่าเบื่อหน่าย ทะลุออกมาจากหน้าอกของมาเดลีน อย่างไรก็ตาม จากน้ำเสียงของเอโลอิส เธอสามารถบอกได้ว่าเธอได้รับการฟื้นตัวที่ดี
เธอไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมและจากไป อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอหมุนตัวจากไป เอโลอิสรีบวิ่งเข้าหาเธอด้วยความโกรธและฉีกหน้ากากของมาเดลีนออกไปโดยไม่มีเหตุผลใดๆ จากนั้นเธอตบหน้ามาเดลีนอย่างรุนแรงที่ด้านขวาของใบหน้า ที่มีผ้าก๊อซพันอยู่
“มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ยัยอสรพิษชั้นต่ำ! อยากทำอะไรกับเมเรดิธอีก! แม้ว่าเมเรดิธจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของฉัน แต่ฉันก็เห็นเธอเป็นลูกสาวของตัวเองมาโดยตลอด จะทำอะไรก็มาทำกับฉันสิ ถ้าเธอต้องการจัดการในแผนล่อลวงที่เธอวางไว้! ถ้ากลั่นแกล้งเมเรดิธอีกครั้ง ฉันจะจัดการเธอ!” เธอตะโกน
ศีรษะของมาเดลีนได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงเมื่อถูกเอโลอิสดึงและผลักไปรอบๆ ร่างกายที่อ่อนแออยู่แล้วของเธอกระแทกเข้ากับกำแพงหลังจากที่ถูกเอโลอิสผลักและจี้ทองคำในเสื้อกันหนาวทำด้วยผ้าขนสัตว์ถูกสลักชื่อเดิมของเธอว่า “เอวลิน” หลุดออกมาจากคอเสื้อของเธอ ...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...