เสียงฝีเท้าของเจเรมี่หยุดลงเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเมเดลีน ก่อนที่เขาจะตัดสินใจก้าวเดินต่อไป
เมเดลีนเห็นเขาขับรถออกไปจึงตัดสินใจขับรถตามไปเช่นกัน
ในที่สุดเจเรมี่ก็ขับมาถึงชายทะเลที่พวกเขาพบกันครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน
เมเดลีนจอดรถลงและจ้องมองเขาจากระยะไกล เธอพบว่าร่างสูงกำลังยืนอยู่ริมทะเล และเธอรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเขาสูบบุหรี่ เธอจะไม่มีวันลืมบุหรี่นั่นเลย!
ลาน่าเป็นคนให้บุหรี่พวกนั้นกับเจเรมี่ตั้งแต่แรก และพิษที่ออกฤทธิ์ช้าในบุหรี่ก็เกือบจะฆ่าเขาตาย แล้วทำไมเขายังสูบมันอยู่?
เมเดลีนรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกำลังเต้นรัว ขณะที่เธอรีบเข้าไปคว้ามือของเขาเอาไว้ “คุณกำลังทำอะไร เจเรมี่? ทำไมคุณยังสูบบุหรี่พวกนี้อยู่?”
ดวงตาของเจเรมี่จ้องเขม็งไปยังคนขี้กังวล ทว่าเขากลับไม่ตอบ และเพียงแต่ยกมืออีกข้างขึ้นมาถือบุหรี่แทน
หัวใจของเมเดลีนเดือดพล่านเมื่อเห็นการกระทำแบบนั้น
“เจเรมี่ วิทแมน!”
เธอคว้าบุหรี่จากมือเขาออกมาแล้วใช้มือขยี้ดับไฟที่บุหรี่ทันที
เจเรมี่รู้สึกเจ็บปวดในใจ ขณะเอื้อมมือไปจับมือของเมเดลีนเอาไว้ เมื่อคลี่ฝ่ามือของเธอออก เขาก็พบกับรอยไหม้สีแดงจากมวนบุหรี่ตรงกลางฝ่ามือที่เขาทะนุถนอม
เขาอยากจะทำความสะอาดร่องรอยเหล่านั้นให้ แต่เมเดลีนถอนมือออก
เจเรมี่เอื้อมมือไปจับมือเธออีกครั้ง แล้วปัดเศษบุหรี่ออกจากฝ่ามือ เขาโน้มตัวลงมาใช้ปลายลิ้นเลียแผลที่ไหม้เบา ๆ
เมเดลีนตกตะลึงกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก
เมเดลีนรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังเผาไหม้และเจ็บปวดอย่างที่หาคำมาอธิบายไม่ได้
เจเรมี่ไม่ตอบราวกับว่าเขาเห็นด้วยอย่างเงียบ ๆ
หัวใจของเธอรู้สึกชาราวกับถูกลมทะเลเย็นยะเยือกพัดโหมเข้าใส่ ความหนาวเย็นดับความยินดีและความหวังที่จุดประกายขึ้นในตัวเธอตอนเห็นเขากลับมาลง
เธอเย้ยหยันตัวเอง ในขณะที่สายตายังคงแสดงความห่วงใยและคิดถึงเมื่อจ้องมองเขา
“หยุดสูบบุหรี่เถอะนะเจเรมี่ มันอาจจะไม่ใช่บุหรี่ที่ลาน่าให้คุณ แต่การสูบบุหรี่เองก็ส่งผลเสียต่อร่างกาย ฉันไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณอีก ฉันแค่ต้องการให้คุณปลอดภัยและใช้ชีวิตต่ออย่างมีความสุข”
เธอเกลี้ยกล่อม สายตายังคงจับจ้องไปที่เจเรมี่ซึ่งยังคงนิ่งเงียบ
“ฉันไม่โทษคุณค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว บางทีเราอาจไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคนรัก หรือเป็นสามีภรรยากัน” เธอยิ้มและถอนหายใจด้วยความเศร้า “ถ้าคุณไม่สามารถทำใจยอมรับฉันได้ ฉันว่าเราจบกันตรงนี้ ตลอดไปเถอะนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...