บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1135

เมเดลีนแข็งใจดึงแขนกลับมาแล้วหันหลังเดินกลับไปที่รถ

ลมทะเลพัดพาน้ำตาที่คลอหน่วยให้ร่วงหล่นลงมาอาบแก้มของเธอ

‘คุณกลับมายังโลกของฉันเพียงเพื่อจะจากไปอีกครั้งเท่านั้น เจเรมี่

‘เราผิดพลาดกันตรงไหน? แค่อยากจะรักคุณ มันยากขนาดนั้นเลยหรือไง’

เมเดลีนสะกดกลั้นก้อนสะอื้นอย่างหนัก

เธอคิดว่าระยะห่างระหว่างพวกเขาค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้นแล้ว แต่เพียงไม่กี่ก้าวเจเรมี่ก็เดินตามหลังมา และดึงเธอเข้ามากอดจากด้านหลังทันที

“อย่าไปนะ ลินนี่”

เขายกแขนข้างหนึ่งขึ้นโอบคอของเธอในขณะที่อีกข้างก็โอบรอบเอวของเธอไว้ ความปรารถนาอันแรงกล้าและความรักที่มีต่อเธอกำลังพลุ่งพล่านอยู่ภายในตัวเขา

“คุณบอกผมว่าคุณจะรักผม ไม่ว่าผมจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ผมเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกันลินนี่ ตราบใดที่คุณยังเป็นลินนี่ของผม ผมจะไม่มีวันปล่อยมือไปจากคุณจนกว่าจะหมดลมหายใจจากกัน”

น้ำตาของเมเดลีนไหลลงมาอย่างหนัก และหยดลงบนหลังมือของเจเรมี่จนเปียก

ความอุ่นร้อนของหยดน้ำตาซึมผ่านผิวหนังของเขาและทะลุเข้าไปในหัวใจ จนทำให้เขารู้สึกร้อนรน

เจเรมี่ซุกหน้าเข้ากับซอกคอของหญิงสาวทันที ในขณะนั้นเขาดูเหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ ที่หมกมุ่นอยู่กับกลิ่นของเธอ ราวกับว่าเธอมียาที่ใช้เพื่อรักษาบาดแผลให้กับเขา

และราวกับว่าเธอคือยาวิเศษนั้น

เธอคือแสงสว่างและความหวังที่ทำให้เขาสามารถก้าวเดินต่อไปได้

เมเดลีนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และกัดริมฝีปากของเธอ เพื่อซ่อนความเจ็บปวด “คุณไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเองหรอกเจเรมี่ ฉันรู้ว่าคุณรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับไรอัน”

“คุณอาจจะพูดถูก แต่ผมขาดคุณไม่ได้เหมือนกัน การสูญเสียคุณมันจะทำให้ผมเจ็บมากกว่านี้มาก” เจเรมี่กอดเธอแน่นขึ้นอีก

เมเดลีนรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจมากขึ้น

เธอสัมผัสได้ว่าเจเรมี่ยังคงรักเธอมากเพียงใด แต่เธอก็รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับไรอันยังเป็นสิ่งที่ยากจะลืมเลือนสำหรับเจเรมี่ด้วยเช่นกัน

“ผมรู้ว่ามันถูกจัดฉากขึ้น ลินนี่ ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจให้สิ่งนี้มันเกิดขึ้น ผมเชื่อใจคุณ ลินนี่ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไปหาไรอัน แทนที่จะบอกคุณก่อน”

ผมไว้ใจคุณ

ทุกรอยจูบที่เขาทำซ้ำ ๆ บนใบหน้าของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวอย่างควบคุมไม่ได้...

เมื่อกลับมา เมเดลีนเองก็ตัดสินใจจะสืบหาเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นกัน

เธอกำลังตามสืบว่าใครเป็นคนจัดฉากพวกนั้นขึ้นมา และทำไมพวกเขาถึงพยายามแทรกกลางระหว่างเธอกับเจเรมี่

ทว่าเมื่อเธอไปตรวจสอบกล้องของโรงแรมกลับไม่มีเบาะแสใด ๆ หลงเหลือ ดูเหมือนจะมีใครบางคนเข้ามาลบทุกอย่างก่อนที่เธอจะมาถึง

มันรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ

แม้ว่าเจเรมี่จะไม่ตำหนิเธอ แต่เมเดลีนก็รู้ดีว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดเสมอเมื่อนึกถึง ทำไมจะไม่เป็นเช่นนั้นล่ะ ในเมื่อในหัวใจของเธอก็จะยังคงจมดิ่งอยู่กับความรู้สึกเจ็บปวดนี้อยู่เช่นกัน?

เมื่อกลับไปยังวิลล่าเล็ก ๆ ที่เจเรมี่สร้างให้ เมเดลีนก็พบรองเท้าของเจเรมี่ตรงทางเข้า

เขาคงกลับมาแล้ว