เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1170

ด้วยอารมณ์ที่ไม่คงที่และความปลอดภัยของลิเลียนก็ยังไม่แน่ชัด ในฐานะของคนเป็นพ่อเขาจึงใช้วิธีเมื่อสักครู่ระบายความรู้สึกไม่มั่นคงและความไม่พอใจที่มีออกไป

ในตอนนั้นเองที่ไฟหน้าห้องผ่าตัดดับลง

เจเรมี่ลุกขึ้นเดินไปหาแพทย์ที่เดินออกมาจากห้องทันที “ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง? เขาเลือดออกเยอะมากเลย มีบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า? ลูกสาวผมพ้นขีดอันตรายไหม?”

เจเรมี่กระหน่ำถามแพทย์ด้วยคำถามที่มากมาย ดวงตาของเขาแสดงถึงความวิตกกังวลอย่างชัดเจน

“หลังของเด็กถูกเศษโลหะทิ่ม เธอก็เลยมีเลือดออกมากและอยู่ขั้นวิกฤติ แต่โชคดีที่ถูกส่งตัวมาที่โรงพยาบาลได้ทันเวลา ตอนนี้เธอจึงพ้นขีดอันตรายแล้ว”

จากนั้นแพทย์ก็ถอนหายใจออกมา

“แต่ศรีษะของเด็กได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง เราจึงต้องรอเธอฟื้นแล้วต้องทำการตรวจสอบเพิ่มเติมให้ละเอียดอีกที”

เจเรมี่เอาแต่โทษตัวเอง เป็นเพราะเขาหยุดเดินไปแบบนั้น ไม่อย่างนั้นลิเลียนก็คงไม่ต้องเหม่อลอยและยืนอยู่นิ่ง ๆ อย่างนั้น

ถ้าเขาวิ่งเร็วขึ้นอีกนิดและคว้าตัวเธอออกมา ลูกสาวของเขาก็คงไม่ต้องได้รับบาดเจ็บจากแรงระเบิดเช่นนี้

มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด

เขาเป็นพ่อที่ล้มเหลว

เขาไม่เคยให้ความรักกับลูก แต่กลับทำให้ลูกต้องตกอยู่ในอันตรายอีกด้วย

เจเรมี่ไปที่ห้องพักฟื้นวีไอพีและจ้องมองใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาของลิเลียนที่ยังคงหมดสติอยู่ จากนั้นเขาก็รู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมา

เขาบอกตัวเองเสมอว่าในเมื่อเวลาบนโลกนี้มีจำกัด เขาก็ไม่ควรมอบความรักหรือความห่วงใยต่อลิเลียน เพราะเมื่อวันหนึ่งที่ต้องจากไปเด็กน้อยจะได้ลืมเขาได้และไม่ต้องทุกข์ทรมานใจ

แต่กลับลืมไปว่าจิตใจของเด็กตัวเล็ก ๆ นั้นต้องการความอบอุ่นและการปกป้องจากพ่อของเธอมากแค่ไหน

“มันเป็นความผิดของพ่อเองลิเลียน ถ้าลูกตื่นขึ้นมาพ่อจะขอโทษลูกอีกครั้ง”

เจเรมี่จับมือเล็ก ๆ ที่เย็นเฉียบของลิเลียนวางไว้บนริมฝีปากแล้วจูบเบา ๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ