เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1171

เมเดลีนถามออกไปตรง ๆ ในขณะที่ปลายสายหัวเราะคิกคักออกมา “เอวลีน มอนต์โกเมอรี ไม่ต้องอยากรู้ขนาดนั้นก็ได้ เพราะอีกไม่นานเดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแล้ว”

“ฉันไม่อยากเจอคนขี้ขลาดและเอาแต่หลบอยู่ในเงามืดแบบเธอ หยุดโทรมาได้แล้ว” เมเดลีนเตือนและเมื่อกำลังจะวางสาย ผู้หญิงคนนั้นก็พูดขัดจังหวะออกมาในทันที

“เธอไม่ต้องการพบฉัน แต่ฉันกลับรอคอยที่จะได้พบกันนะ จะว่าไปเพื่อเป็นของขวัญตอนที่เจอหน้ากัน จะบอกอะไรให้ก็ได้ว่าลูกสาวตัวน้อยของเธอกำลังนอนโคม่าไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาล”

“พูดอะไร เธอหมายความว่ายังไง!” จู่ ๆ เมเดลีนก็นึกบางอย่างออก “นี่เธอสั่งให้คนมาลักพาตัวลูกสาวฉันงั้นเหรอ?”

“ใช่ ฉันเอง” อีกฝ่ายยอมรับอย่างเร็ว “แต่ไม่ต้องกังวลไปหรอก เอวลีน เพราะฉันจะไม่ยุ่งกับเธอ ฉันอยากให้เธอปลอดภัยและมีสุขภาพแข็งแรงดี เพื่อคอยดูฉันทรมานคนรอบตัวเธอจนเธอต้องทนทุกข์ทรมานยังไงล่ะ!”

หลังจากที่สายปริศนาโพล่งความคิดสุดท้ายออกมาแล้ว สายก็ตัดไปทันที

เมเดลีนพยายามโทรกลับ แต่ก็ไม่มีใครรับสาย

เธอรู้สึกว่าน้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นช่างคุ้นเคย แต่ไม่ว่าจะเป็นใครเธอก็พร้อมจะเผชิญหน้าทันทีที่เจอกัน

เมเดลีนพยายามนึกถึงผู้หญิงทุกคนที่อาจเป็นศัตรูกับเธอ แต่ก็นึกไม่ออกว่าจะเป็นใครได้ นั่นเป็นเพราะเธอไม่เคยได้ยินเสียงนั้นมาก่อน แต่ก็เป็นอีกครั้งที่วิธีการลอบกัดของอีกฝ่ายทำให้เธอเริ่มรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาเรื่อย ๆ

เมื่อนึกย้อนไปถึงคำพูดของผู้หญิงคนนั้นที่พูดถึงลิเลียน ก็ทำให้เมเดลีนหนาวสั่นไปถึงกระดูก หัวใจของเธอเต้นแรงจนผิดปกติ

เธอโทรหาเจเรมี่ ขณะที่รีบไปยังโรงรถ

แจ็คสันเองก็อยากติดรถไปด้วย แต่กังวลว่าเขาอาจจะเพิ่มภาระให้กับผู้เป็นแม่ได้

เด็กน้อยจึงคิดอยู่ครู่หนึ่งและเลือกที่จะไม่ทำตามไป ด้วยเหตุนั้นเขาจึงได้แต่มองดูขณะที่เมเดลีนขับรถออกไป

เจเรมี่เฝ้าลิเลียนอยู่ข้างเตียง ทันใดนั้นเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเมเดลีน เขาเหลือบมองเด็กน้อยที่หลับสนิทและแอบออกมาจากห้อง ก่อนจะเห็นว่าเมื่อสองชั่วโมงที่แล้วเมเดลีนส่งข้อความหาเขา แต่เขาไม่สังเกตเห็นเลย

เขารีบปิดประตูห้องและรับสาย “ลินนี่”

“เจเรมี่คุณอยู่ที่โรงพยาบาลหรือเปล่า? มีอะไรเกิดขึ้นกับลิเลียนหรือเปล่าคะ?” เมเดลีนกระวนกระวาย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ