บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1178

เมเดลีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังจมดิ่งลงเช่นกัน

หมอถามขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เขาชี้ไปที่เจเรมี่ “ลิเลียน หนูจำชายรูปหล่อและใจดีคนนี้ไม่ได้เหรอจ๊ะ?”

ในที่สุดลิเลียนก็หันไปจ้องเจเรมี่ แต่หลังจากที่มองดูเขาครู่หนึ่ง เธอก็หันกลับมาและส่ายหัว

‘เธอจำเขาไม่ได้

‘เธอพยายามสื่อว่าเธอไม่รู้จักเจเรมี่เลย’

“ลิเลียน ลองคิดอีกครั้งนะ หนูจะจำเขาไม่ได้ได้ยังไง? เขาเป็นพ่อของหนูนะ พ่อที่รักหนูมากกว่าใครในโลกนี้ไงจ้ะ” คุณหมอย้ำอีกครั้ง

ลิเลียนส่ายหัวและขมวดคิ้ว เธอทำหน้าลำบากใจก่อนจะพุ่งตรงไปที่อ้อมแขนของเมเดลีน

เมเดลีนสงสัยว่าเธอควรสงสารใครก่อนดี เมื่อเห็นปฏิกิริยาของลูกสาวตัวเอง

เธอมองไปที่เจเรมี่ซึ่งขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสำนึกผิดและความทุกข์ทรมานอย่างสุดจะพรรณนา

เมเดลีนตัดสินใจทำลายความเงียบ เพราะกลัวว่าเจเรมี่จะเริ่มคิดมากเรื่องที่ไม่จำเป็น “หมอคะ เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวฉันเหรอคะ? ทำไมเธอถึงจำสามีของฉันไม่ได้?”

หลังจากวิเคราะห์อาการของลิเลียนแล้ว หมอก็อธิบายว่า “เพราะว่าเธอเคยได้รับการกระทบกระเทือน เราจึงไม่สามารถตัดความเป็นไปได้ที่ว่าตอนนี้เธออาจจะกำลังความจำเสื่อมอยู่”

หมอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “แต่ก็มีโอกาสที่ในตอนเกิดเหตุการณ์อันตราย อาจมีบางอย่างเกิดขึ้นจนทำให้เธอตกใจ และทำให้สมองของเธอเลือกที่จะลืมเหตุการณ์หรือผู้คนที่ทำร้ายจิตใจเหล่านั้นไป”

เจเรมี่กำหมัดแน่นหลังจากที่ได้ยิน

เขาไม่สามารถลืมภาพที่เธอล้มลงในอ้อมแขนของเขาได้เลย หลังจากที่ร่างเล็ก ๆ ของเธอถูกแรงระเบิดปะทะ ตอนนั้นเธอยังเรียกเขาว่า ‘แดดดี้’

สิ่งที่ทำให้เด็กหญิงตัวน้อยสับสนอาจเป็นพ่อผู้เย็นชาที่ไม่ยอมช่วยเหลือเธอ

หลังจากกลับถึงบ้าน เจเรมี่ก็เอาแต่นั่งเหม่ออยู่ในห้อง

‘ใช่ ฉันยังไม่หายดีและคงอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ทำไมฉันต้องใช้วิธีเลือดเย็นแบบนั้นกับสมาชิกในครอบครัวที่ฉันรักด้วยล่ะ?

‘เธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉันแท้ ๆ !

เจเรมี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะระแวง แต่เขาสังเกตเห็นว่าเธอพยายามหลบสายตาเขา

เมื่อเห็นว่าเมเดลีนขับรถออกจากบ้าน เจเรมี่ก็ยกแขนขึ้นและจ้องมองไปยังรอยเจาะเล็ก ๆ บนนั้น จากนั้นเขาก็ตกอยู่ในห้วงของความคิด ...

ในทางกลับกันเมเดลีนกำลังเดินทางไปพบกับไรอัน เธอจอดรถไว้ที่ลานจอดรถข้างทาง

ภายในรถของเธอ เมเดลีนก็จัดแต่งสร้อยคอและจี้อยู่สักครู่ จากนั้นเธอก็ลงจากรถและเข้าไปในบ้านของไรอัน

ไรอันค่อนข้างพอใจที่เมเดลีนมาตรงเวลา “ดูเหมือนว่าเจเรมี่จะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ธรรมดาสำหรับคุณมากเลยนะ แถมเขายังทำให้คุณเสียสละได้มากขนาดนี้”

“หยุดพูดพล่ามได้แล้ว สิ่งที่ฉันต้องการคือยาแก้พิษ” เมเดลีนสีหน้าเย็นชา ในขณะที่น้ำเสียงก็แสดงออกถึงการข่มอีกฝ่ายไว้

ไรอันพยักหน้า “ผมจะเอาให้ แต่ครั้งนี้สิ่งตอบแทนจะต่างจากครั้งก่อน”

เมเดลีนขมวดคิ้ว ดวงตาของเธอจับจ้องไปยังชายที่ดูมั่นใจตรงหน้า ขณะที่พยายามระงับความโกรธภายในใจ “งั้นก็บอกมาว่าครั้งนี้คุณต้องการอะไร?”