บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1180

เมเดลีนไม่อยากให้เจเรมี่ต้องอารมณ์เสียอีก

ไรอันชำเลืองมองอดัม เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเมเดลีนไม่สามารถทำตามข้อตกลงได้

อดัมได้รับข้อความโดยนัยของไรอัน เขาจึงเดินไปหาเมเดลีน “ครึ่งเดือนมานี้ อาการของเจเรมี่ดีขึ้นแล้วใช่ไหม?”

สายตาเยือกเย็นของเมเดลีนจับจ้องไปที่ใบหน้าของอดัม “ก็ถ้ายาเป็นของจริง คุณน่าจะรู้ดีที่สุดเกี่ยวกับผลลัพธ์ของมันอยู่แล้ว”

อดัมรับรู้ได้ว่าเมเดลีนไม่พอใจเขามาก แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเลย และกลับมีรอยยิ้มบนใบหน้าแทน

“ยาเป็นของแท้แน่นอน ตราบใดที่คุณฉีดมันตามเวลาที่กำหนด พิษในร่างกายของเขาก็จะค่อย ๆ หายไป แต่…”

อดัมเงียบไปสองสามวินาที

“แต่ผมควรจะบอกเรื่องนี้กับคุณ ในระหว่างขั้นตอนของการรับยาต้านสารพิษ หากเกิดการหยุดชะงักหรือให้ยาด้วยเวลาที่คลาดเคลื่อนไป ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นมันจะเลวร้ายกว่าทีคุณคิด ซึ่งหมายความว่าหากเจเรมี่ไม่ได้รับยาสามโดสตามเวลาที่กำหนด ยาสองโดสก่อนหน้านี้จะกระตุ้นให้พิษก่อตัวขึ้นใหม่อีกครั้งและร้ายแรงกว่าเดิม”

“นี่คุณกำลังพูดเรื่องอะไร…” เมเดลีนตกตะลึงหลังจากฟังอดัมอธิบาย

เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกฉีกขาดออกจากกัน และมดนับล้านตัวกำลังกัดกินกระดูกของเธอจนรู้สึกเจ็บปวดทรมาน

เธอโดนหลอก

ตอนแรกเธอคิดว่าตัวเองกำลังพยายามช่วยเจเรมี่ แต่ใครจะรู้ว่าเธอได้ตกหลุมพรางของพวกเขาไปแล้ว?

“อดัม! คุณมันไม่ใช่คน!” ทันใดนั้นเธอก็เอื้อมมือไปจับคอเสื้อของอดัม “เพียงเพราะสิ่งที่เรียกว่าการทดลอง คุณกล้าเลือกที่จะใช้มนุษย์มาทดลองบ้า ๆ แบบนี้ได้ยังไง!”

เมเดลีนโกรธจัดจนตัวสั่น แต่อดัมก็ไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

“ทำไมต้องมีคนใจร้ายอย่างคุณอยู่บนโลกด้วย?!”

“ทุกคนมีเป้าหมายในชีวิต ตราบใดที่พวกเขาบรรลุเป้าหมาย ก็ไม่มีใครสนใจวิธีการของมันหรอก” เสียงของไรอันดังมาจากด้านหลังของเมเดลีน

เธอหันกลับมา “จะบอกว่าทุกสิ่งที่คุณทำก็เพื่อเป้าหมายของคุณแค่นั้นเหรอ? ไรอัน นี่คุณกำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่?!”

“แล้วคุณเชื่อหรือเปล่าถ้าผมบอกว่าสิ่งเดียวที่ผมต้องการคือคุณ?” ไรอันย้อนถาม

ดวงตาของเมเดลีนเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน “คุณไม่คู่ควรกับฉัน!”

ไรอันขมวดคิ้ว แต่ไม่นานเขาก็ยิ้มออกมา “ไม่ว่าผมจะคู่ควรกับคุณหรือไม่ก็ตาม แต่วันพฤหัสที่จะถึงนี้ คุณต้องทำตามความต้องการของผม ไม่อย่างนั้นคุณจะต้องทนทุกข์กับผลที่จะตามมา”

เขาให้ยากับเมเดลีน

เมเดลีนรับมันมา และหมุนตัวออกไปในทันที

ไรอันจ้องมองเมเดลีนที่วิ่งหนีไป ก่อนจะหันไปมองอดัม “อาการเธอเป็นยังไงบ้าง?”

“ตอนนี้ทุกอย่างปกติดี แต่พออาการของเธอแย่ลง มันจะทรมานกว่าที่เจเรมี่ได้เจออยู่ในตอนนี้เสียอีก”

ไรอันหัวเราะด้วยความพอใจ “อย่าปล่อยให้เธอได้ใจมากเกินไปล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอมีประโยชน์ เธอคงต้องตายไปพร้อมกับโยริคนานแล้ว”

…

ท้องฟ้าเริ่มมืด เมเดลีนนั่งอยู่ในรถของไรอันและกลับไปที่ลานจอดรถ

ก่อนลงจากรถไรอันได้เตือนเธอถึงงานในวันพฤหัสบดีที่จะถึงนี้

เมเดลีนไม่ได้ตอบกลับ เธอปิดประตูรถแล้วเดินตรงไปที่รถของตัวเองทันที

ขณะที่กำลังจะข้ามถนน จู่ ๆ ก็มีคนวิ่งเข้ามาหาเธอ พวกเขาคว้ากระเป๋าเงินของเธอและข้ามสัญญาณไฟจราจรสีแดงเพื่อไปยังถนนฝั่งตรงข้ามอย่างรวดเร็ว

กระเป๋าใบนั้นบรรจุยาต้านพิษเอาไว้ เธอจึงพยายามอย่างหนักเพื่อแย่งมันกลับมาให้ได้ และจะไม่ยอมให้มันหายไป!

เมเดลีนไม่สนใจสัญญาณไฟจราจร และไล่ตามชายที่ฉกกระเป๋าของเธอไป

“เอากระเป๋าฉันคืนมา!”

เมเดลีนตะโกนขณะวิ่ง ความเร็วของเธอค่อย ๆ เพิ่มขึ้น

เธอจะเสียยาถอนพิษของเจเรมี่ไปไม่ได้!

‘นั่นคือชีวิตของคนที่เธอรัก!’

โจรเองก็ไม่คาดคิดว่าเมเดลีนจะวิ่งได้เร็วขนาดนี้ หลังจากโดนไล่ตามมาระยะหนึ่งเขาก็รู้สึกกระวนกระวายใจ เมื่อเห็นแม่น้ำเขาจึงรีบโยนกระเป๋าเงินลงไปทันที!