บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1181

เมเดลีนไม่คิดว่าโจรจะทำแบบนั้น แม่น้ำตรงหน้านั้นกว้างใหญ่เหลือเกิน แต่เมเดลีนก็รู้ว่าเธอไม่ต้องคิดเรื่องนี้ด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นกระเป๋าไหลไปตามแม่น้ำ เธอก็ตัดสินใจกระโดดลงไปทันที

ผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาเห็นเหตุการณ์นี้ต่างประหลาดใจ และรวมตัวกันรอบ ๆ สะพานเพื่อมุงดู

“ผู้หญิงคนนี้เสียสติไปแล้วหรือไง?”

“เพื่อกระเป๋าใบเดียวต้องทำอะไรที่เสี่ยงชีวิตขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?”

“แสดงว่าเงินในนั้นอาจจะเยอะมากก็ได้นะ!”

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาซึ่งไม่รู้ความจริงต่างก็คาดเดากันไปต่าง ๆ นานา แต่สำหรับเมเดลีนแล้วกระเป๋าใบนั้นบรรจุสิ่งของที่สำคัญกว่าสิ่งอื่นใด มันเป็นสิ่งที่สามารถช่วยผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดในชีวิตได้

หลังจากที่เมเดลีนกระโดดลงไปในแม่น้ำแล้ว เธอก็ว่ายไปสักพักก่อนจะคว้ากระเป๋าเงินขอตัวเองเอาไว้ได้

เธอมัดกระเป๋าเงินไว้ด้านหลังและเผยรอยยิ้ม

ไม่นานนักเมเดลีนก็ตั้งสติได้อีกครั้งและเพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังอยู่กลางแม่น้ำ อีกทั้งเธอก็ไม่รู้วิธีการว่ายน้ำสำหรับผู้เริ่มต้นด้วย!

ดูเหมือนเธอเพิ่งจะรู้ตัว!

ก่อนหน้านี้เธอมุ่งมั่นที่จะเอากระเป๋าเงินคืนโดยที่ไม่รีรออะไรเลยแม้แต่น้อย

อาจจะเป็นเพราะอารมณ์และความรู้สึกในจิตใจที่พลุ่งพล่าน จึงทำให้อยู่ดี ๆ เธอก็ว่ายน้ำได้อยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อเธอสงบสติอารมณ์ได้ เธอก็ลืมวิธีการว่ายน้ำไปเสียหมด!

‘ให้ตายเถอะ!’

ในที่สุดเมเดลีนก็ตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น

เธอต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อนำยากลับไปให้เจเรมี่นะ

“ช่วยด้วย!” เมเดลีนเริ่มร้องขอความช่วยเหลือ

ผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาบนสะพานสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ดูเหมือนไม่มีใครเข้าไปช่วยเหลือเธอเลย

เธอเริ่มไออย่างรุนแรงและสำรอกน้ำออกมา

แม้จะต้องทนทุกข์ทรมาน แต่เธอก็หยิบของออกจากกระเป๋าทันทีที่ถึงฝั่ง หลังจากตรวจสอบแล้วว่าขวดยาถอนพิษไม่เสียหายเธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

ไรอันตามเธอไปที่ริมฝั่งแม่น้ำและมองเมเดลีนซึ่งกำลังตรวจสอบยาถอนพิษ เขาขมวดคิ้ว “นี่คุณเต็มใจที่จะสละชีวิตของคุณเพื่อเจเรมี่สินะ?”

เมเดลีนไม่สนใจเขาและจดจ่ออยู่กับการจัดกระเป๋า จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและออกจากที่เกิดเหตุทันที

ไรอันคว้ามือเล็กของเธอไว้และดึงเธอเข้าไปหา

เมเดลีนพยายามดิ้นและจ้องมองเขาด้วยสายตาเฉียบคม “ปล่อยฉันนะ!”

“คุณต้องแสดงปฏิกิริยาที่ต่อต้านขนาดนั้นเลยเหรอ ผมแค่สัมผัสคุณนิดเดียวเองนะ?”

“ใช่! เพราะฉันคิดว่าคุณสกปรก!” เมเดลีนตอบด้วยน้ำเสียงไร้ความปรานี เธอบังคับให้ไรอันหลีกทาง “ในโลกนี้ ผู้ชายคนเดียวที่แตะต้องฉันได้คือสามีของฉัน เจเรมี่เท่านั้น! ไรอันคุณกำลังทำให้ฉันรู้สึกอยากจะอ้วก”