บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1182

“...”

‘อยากจะอ้วก’

ไรอันไม่รู้ว่านั่นคือสิ่งที่เมเดลีนมีต่อเขา

ตลอดมาในสายตาทุกคน เขาคือผู้ชายที่ร่ำรวยและสง่างาม เขาไม่เคยถูกใครมองว่าเป็นคนน่ารังเกียจสักครั้ง

เมื่อเห็นว่าเมเดลีนกำลังจะจากไป ไรอันก็เข้าไปขวางทางเอาไว้ทันที และด้วยแรงที่มากกว่าเขาก็พยายามเข้าไปกดจูบเธอ

“อย่าทำให้ฉันต้องดูถูกคุณไปมากกว่านี้เลยไรอัน” คราวนี้เธอไม่หลบเลี่ยงหรือต่อสู้ แต่เพียงแค่โพล่งออกมาด้วยความสงบ

การกระทำของไรอันที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจได้หยุดชะงักทันที

“ไรอัน คิดว่าคุณจะเอาความสกปรกมาเปรอะเปื้อนตัวฉันได้งั้นเหรอ? แล้วไงถ้าคุณชนะเจเรมี่ได้? คุณไม่เก่งขนาดนั้นหรอก ถ้ายังใช้วิธีทำให้คนอื่นไม่พอใจอยู่แบบนี้”

คำพูดของเมเดลีน ทำให้ดวงตาลึกล้ำของไรอันแสดงความไม่พอใจออกมา

เธอผลักเขาออกเมื่อเธอสังเกตเห็นว่าไรอันกำลังจ้องมองมาที่เธอนิ่ง ก่อนจะเดินจากเขามา

เธอรู้ว่าตอนนี้ไรอันเป็นคนที่มีความมั่นใจสูงเกินไป และวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับผู้ชายประเภทนี้ก็คือการโจมตีจุดอ่อนทางด้านจิตใจของเขา

“ว้าว ผู้หญิงคนนี้หุ่นโครตดีเลยว่ะ!”

“เฮอะ ถ้าฉันรู้ ฉันคงจะลงไปช่วยเธอก่อน!”

เมื่อได้ยินความคิดเห็นที่น่าขยะแขยงเหล่านั้น เมเดลีนก็สังเกตได้ว่ามีคนมากมายกำลังจับจ้องพวกเขาอยู่ บางคนถึงกับใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปเธอเอาไว้

มันเป็นฤดูร้อน และเธอไม่ได้สวมเสื้อผ้าหนานัก การอยู่ในน้ำก่อนหน้านี้ทำให้เธอเปียกโชกจนเห็นถึงเนื้อหนังด้านใน เมเดลีนรีบใช้กระเป๋าปิดหน้าอกของเธอเอาไว้ แล้วเดินผ่านชายที่กำลังยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเธอ

“ลบทุกสิ่งที่คุณถ่ายออกซะ!” เธอกล่าวขอร้องด้วยน้ำเสียงดุดัน แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นได้ถ่ายเอาอะไรไปแล้วบ้าง แต่เมื่อพิจารณาจากความคิดเห็นต่ำ ๆ พวกนั้น เธอก็คาดเดาสถานการณ์ได้ไม่ยาก

มีกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังมองมาที่เมเดลีนด้วยสาตาแทะโลมและตื่นเต้น

“ยิ่งดูใกล้ ๆ เธอก็นิ่งดูสวยมากเลยนะ เสียดายจริง ๆ ที่ไม่ได้กระโดดลงแม่น้ำเร็วกว่านี้! ต้องยกเครดิตทั้งหมดให้กับไอ้หน้าอ่อนคนนั้นจริง ๆ!”

เธอยินดีจ่ายในราคามหาศาลเพื่อให้ได้มันมาครอบครองด้วยซ้ำ

ความวิตกกังวลของเมเดลีนทั้งหมดพุ่งไปยังเจเรมี่ คืนนี้เธอจะต้องให้ยากับเขาเป็นครั้งที่สาม เธอหันหลังกลับไม่ได้อีกแล้ว

ขณะที่เธอกำลังขับรถไปนั้นจู่ ๆ เมเดลีนก็รู้สึกราวกับว่าพลังงานทั้งหมดที่มีกำลังจะหมดลง และสติของเธอใกล้จะดับวูบไป

เธอส่ายหัวเรียกสติและนึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ก่อนเธอจะเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำแร่มาดื่ม จากนั้นเธอก็พยายามสงบสติอารมณ์

หลังจากผ่านไปสิบนาที ในที่สุดเธอก็มาถึงคฤหาสน์วิทแมน

เมเดลีนหยิบกระเป๋าเงินของเธอแล้วลงมาจากรถ เธอเห็นแจ็คสันและลิเลียนกำลังเล่นอยู่ในลานบ้าน ขณะที่เจเรมี่ก็กำลังมองดูพวกเขาเงียบ ๆ จากบริเวณใกล้ ๆ

เขาทำได้เพียงแค่นั่นเพราะทุกครั้งที่เข้าใกล้ ลิเลียนจะต่อต้านเขาทันที

ในเวลานั้นเจเรมี่สังเกตเห็นว่าเมเดลีนกลับมาแล้ว เขาไม่รู้เลยว่าเธอไปไหนมา แต่ก็สังเกตเห็นว่าเธอเปียกโชกไปทั้งตัว ภายใต้แสงของพระอาทิตย์ตกดิน ใบหน้าของเธอซีดขาวราวกับหิมะ

เจเรมี่กังวลและวิ่งไปหาเมเดลีนทันที “เป็นอะไรไปหรือเปล่า ลินนี่?”