บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1191

ในขณะนั้นเมเดลีนอยู่ในรถที่กำลังมุ่งหน้าไปที่โรงแรมซึ่งเป็นที่จัดงานวันเกิดของท่านเคลเวอร์

จากนั้นเธอก็เข้าไปในห้องน้ำของโรงแรมเพื่อเปลี่ยนชุดและมัดผมเป็นหางม้าต่ำ

เมเดลีนไม่แม้แต่จะแต่งหน้าและเดินออกจากห้องน้ำมาด้วยรองเท้าลำลองธรรมดา ๆ

ก่อนที่เธอจะได้รับสายจากไรอันอีกครั้งและตอบกลับอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “ฉันถึงแล้ว”

“งั้นเหรอ?” ไรอันประหลาดใจ “งั้นหาที่รอก่อนนะ เดี๋ยวผมก็ถึงที่นั่นแล้ว”

“ถึงแล้วค่อยคุยกัน” เมเดลีนวางสายอย่างเย็นชาและเดินไปที่ห้องจัดเลี้ยงเพียงลำพัง

ขณะที่เดินไปตามทางเดินอันทอดยาว เธอก็รู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังเดินตามอยู่

แต่เมื่อหันกลับไปเธอก็ไม่พบใคร

เมเดลีนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยุดฝีเท้าแล้วหันหลังเดินกลับไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเดินผ่านประตูทางออกบันไดหนีไฟ เธอก็ชะงักและหันกลับไปผลักประตูบันไดหนีไฟทันที

“อ๊ะ!”

ผู้หญิงที่ซ่อนตัวอยู่หลังประตูไม่รู้ว่าเมเดลีนจะพรวดพราดเข้ามา เธอจึงถูกประตูชนเข้าที่ศีรษะแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เมเดลีนคว้าข้อมือผู้หญิงคนนั้นอย่างแรง “เธออีกแล้วนะ! เธอเป็นใคร? ทำไมต้องคอยตามและแอบดูฉันด้วย!”

เธอถามและเอื้อมมือไปเพื่อถอดแว่นกันแดดของผู้หญิงคนนั้น

“ไม่รู้ว่าฉันเป็นใครจะดีกว่านะ เอวลีน! ถ้ารู้เข้าเธอคงช็อคจนเป็นลมแน่!” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวเยาะเย้ย แต่ทันใดนั้นเธอก็ผลักเมเดลีนออกอย่างไร้ความปรานี และพยายามที่จะหนีไป

เมเดลีนไม่ลังเลที่จะยื่นเท้าออกไปขัดขาของอีกฝ่ายเอาไว้

“ว้าย!” ผู้หญิงคนนั้นสะดุดเท้าของเมเดลีนแล้วเซไปข้างหน้าก่อนจะกลิ้งตกบันไดพร้อมกับเสียงกรีดร้อง

เมเดลีนรู้ว่าการกระทำของตัวเองรุนแรงเกินไป แต่เมื่อคิดถึงพฤติกรรมล่าสุดของอีกฝ่าย เธอก็แอบคิดว่าสิ่งที่เธอทำออกจะใจดีเกินไปเสียด้วยซ้ำ

ทำไมเธอต้องแสดงความเมตตาต่อผู้หญิงเลวทรามที่ลักพาตัวลิเลียนและพยายามฆ่าเจเรมี่ด้วย?!