บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1198

...

เมเดลีนจมอยู่ในความอ่อนโยนของเจเรมี่ตลอดทั้งคืน

เที่ยงของวันต่อมา เมื่อร่างบางตื่นขึ้นและพบกับใครอีกคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาในขณะที่หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น

พวกเขาแต่งงานกันแล้ว แต่ทำไมเธอยังรู้สึกแบบนี้อยู่นะ?

เมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เมเดลีนก็หน้าแดงก่ำและอดไม่ได้ที่จะเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของคนรัก

ตลอดหกเดือนที่ผ่านมา ช่วงเวลาที่ต้องอยู่เพียงลำพังในยามค่ำคืนนั้นช่างหนาวเหน็บ

หลังจากที่เจเรมี่กลับมาทุกอย่างก็ยังคงดูแปลกไป กระทั่งเมื่อคืนนี้ที่ความอ่อนโยนของเขาได้เยียวยาและรักษาหัวใจที่เจ็บปวดของเธอเอาไว้

เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองไรผมนุ่มของเจเรมี่อย่างหลงใหล

หลังจากที่ฉีดยาโดสที่สามให้ สีผมของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด มันเข้มขึ้นและไม่ได้เป็นสีอ่อนอย่างตอนแรกที่พวกเขากลับมาเจอกัน

ดูเหมือนว่ายาแก้ถอนพิษของอดัมจะได้ผลจริง ๆ

แต่หลังจากเรื่องเมื่อคืนนี้ เมเดลีนก็รู้สึกกระวนกระวายอยู่ไม่น้อย เพราะไม่รู้ว่าไรอันจะยอมให้ยาขวดที่สี่กับเธอหรือไม่ และมันคงจะไม่ง่ายดายเหมือนอย่างครั้งที่ผ่าน ๆ มา

ขณะที่จิตใจกำลังเคว้งคว้าง จู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่น

เมเดลีนลุกขึ้นตามเสียงและพบว่าโทรศัพท์หล่นอยู่ที่พรมก่อนเธอจะหยิบมันขึ้นมา

พอเห็นว่าเป็นไรอัน หัวใจของเมเดลีนก็หล่นวูบและรีบปิดเสียงโทรศัพท์ทันที

ในตอนที่เธอยังลังเลว่าจะรับสายดีหรือไม่ เจเรมี่กลับโอบแขนรอบเอวและดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดของเขาเสียแล้ว

เขาจูบติ่งหูและโน้มตัวเข้าไปหาเธออย่างโหยหา “ลินนี่ นอนกับผมต่ออีกหน่อยนะ”

เมเดลีนมองไปที่โทรศัพท์ซึ่งยังคงดังอยู่เงียบ ๆ เธอตบแขนของเขาเบา ๆ “นี่ได้เวลาตื่นแล้วนะ เราต้องกลับไปหาเด็ก ๆ ที่บ้านวิทแมนนะคะ”

เมื่อพูดอย่างนั้นเธอก็ลุกขึ้นนั่ง แต่ก็โดนเจเรมี่ดึงกลับไปล้มตัวนอนลงอีกครั้ง

ดวงตากลมสวยของเธอสบเข้ากับแววตาอันน่าดึงดูดใจของเขา แล้วแก้มของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที