บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1211

“ตำรวจ?” หัวใจของเมเดลีนเต้นรัว เธอรีบพาเจเรมี่หาที่ซ่อนตัวทันที

ดิ๊งด่อง ดิ๊งด่อง! เสียงกริ่งประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้เมเดลีนรู้สึกกังวลว่าเจเรมี่อาจจะถูกจับขึ้นมา

เมเดลีนเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ลังเล เธอทำให้วิกผมของเธอเปียกพลางสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ จากนั้นเธอก็หยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ออกมา และแสร้งทำเป็นเช็ดผมให้แห้งราวกับเพิ่งอาบน้ำเสร็จ แล้วเธอก็ไปเปิดประตู

“คุณทำอะไรอยู่ตั้งนาน? ทำไมไม่เปิดประตู?” นายตำรวจหนุ่มถามพลางมองผ่านเข้าไปในห้อง

เมเดลีนแสดงท่าทางไม่พอใจขณะที่ก้มศีรษะเพื่อเช็ดผมของเธอและปกปิดส่วนต่าง ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเกียจคร้าน “นี่คุณตำรวจ ไม่เห็นเหรอคะ ว่าฉันกำลังอาบน้ำอยู่? มีเรื่องด่วนอะไรที่นี่เหรอคะ?”

เจ้าหน้าที่ตำรวจกวาดสายตาไปทั่วห้อง “เรากำลังสืบสวนคดีฆาตกรรมในห้องตรงนู้น ห้ามผู้เข้าพักอยู่ในห้องใด ๆ บนชั้นนี้ กรุณาเก็บของและออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุดด้วยครับ”

“เป็นไปได้ยังไงคะ? ฉันเพิ่งมาที่นี่กับแฟนเองนะ” เมเดลีนโต้กลับด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เจ้าหน้าที่ตำรวจหน้าหงิก “มันเป็นคำสั่ง คุณควรออกไปได้แล้ว รู้ไหมว่าถ้าขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่จะต้องถูกสอบสวนไปด้วย?”

“ก็ได้ ฉันจะไปหลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็แล้วกัน” เมเดลีนตะคอกเหมือนไม่พอใจ ก่อนจะปิดประตูเสียงดัง

หลังจากปิดประตู เธอก็รีบถอดเสื้อคลุมอาบน้ำและทิ้งผ้าเช็ดตัวก่อนจะกลับมาหาเจเรมี่และดึงแขนของเขาไว้แน่น

“เจเรมี่ ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่เพื่อรอโอกาสที่จะค้นหาเบาะแส แต่ถ้าคุณไม่ออกไป ตำรวจอาจจะพบตัวคุณนะ”

เจเรมี่รู้ว่าเมเดลีนกังวลเกี่ยวกับอะไร เขาไม่มีเจตนาจะขัดใจเธอเช่นกัน “ผมจะฟังคุณ ลินนี่”

เขาสวมชุดลำลองและแว่นกันแดดที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ จากนั้นก็จับไหล่ของเมเดลีนไว้ พวกเขาดูราวกับเป็นคู่รักที่น่าเอ็นดู ทั้งคู่กอดกันและออกจากห้องเพื่อไปขึ้นลิฟต์

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เพิ่งตรวจตราห้องใกล้เคียงเสร็จเห็นด้านหลังของทั้งคู่ก็เริ่มฉงน

เจเรมี่อุ้มเมเดลีนขึ้นมาแล้วกระโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์ตาม ในวินาทีนั้นเมื่อตำรวจกำลังจะตามจับพวกเขาได้ทัน เจเรมี่ก็สตาร์ทเครื่องยนต์แล้วขี่ออกไปแล้ว

“กอดผมไว้แน่น ๆ ลินนี่”

“โอเคค่ะ!” เมเดลีนยื่นแขนออกมาและจับเอวของเขาไว้แน่น

มอเตอร์ไซค์ขี่ออกไปอย่างเร็ว ท่ามกลางลมเย็น ๆ ของฤดูร้อน วิกผมของเมเดลีนได้ปลิวหายไป เช่นเดียวกับที่คาดผมของเธอ ผมยาวสลวยจึงถูกปล่อยให้ปลิวไสวไปตามสายลม

เมเดลีนอดไม่ได้ที่จะคิดว่ามันเป็นฉากหลบหนีอย่างกับในหนัง อย่างไรก็ตามตราบใดที่เจเรมี่อยู่ที่นั่น ไม่ว่าจะมุมไหนของโลก สถานที่นั้นก็ยังคงเป็นบ้านสำหรับเธอเสมอ

อันที่จริงหลังจากวิ่งลงบันไดหนีไฟมา หัวใจของเจเรมี่กลับรู้สึกอึดอัด ทว่าเขาไม่ต้องการทำให้เมเดลีนวุ่นวายใจ ดังนั้นเขาจึงสาบานว่าจะพาเธอออกไปจากตรงนี้ให้ได้ก่อน

เขาขี่รถทิ้งระยะมาได้ค่อนข้างไกล แต่ตลอดการเดินทางบริเวณรอบ ๆ หัวใจของขากลับเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เขาเริ่มหายใจลำบากขึ้นทุกที