เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1212

เอี๊ยด!

จู่ ๆ เจเรมี่ก็เหยียบเบรกอย่างแรง และในวินาทีสุดท้ายก่อนที่จะหมดสติเขาก็รีบจอดมอเตอร์ไซค์ไว้ข้างทาง โชคดีที่ทางตรงนั้นแทบไม่มีคนผ่านไปมา ชายหนุ่มจึงใช้แรงทั้งหมดที่มีอุ้มเมเดลีนลงมาได้อย่างปลอดภัย

เมเดลีนรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป เมื่อได้ยินเสียงเบรกที่ดังขึ้นมากะทันหัน

ทว่าสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือ ทันทีที่ลงจากรถได้เจเรมี่ก็เริ่มไออย่างแรง และใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวมาก

“คุณเป็นอะไรไป เจเรมี่?!” เมเดลีนกอดเขาด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจ

เจเรมี่ไม่ต้องการให้เธอเห็นความทุกข์ทรมานและรูปลักษณ์ที่น่าอายของตัวเอง จึงผลักเธอออกไปอย่างนุ่มนวล

“อยู่ให้ห่างผม ลินนี่” เขาพูดขณะหมุนตัวหนีไป ห่างออกไปไม่ถึงสองก้าวเขาก็วางมือบนต้นไม้ใหญ่ข้างทางเพื่อพยุงร่างกายที่อ่อนแรงไว้

“เจเรมี่!” เมเดลีนไม่สามารถทิ้งเขาได้จึงวิ่งไปสวมกอดทันที “เกิดอะไรขึ้นคะ? คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? บอกฉันสิ!”

เมเดลีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกมดนับล้านกำลังกัดกินขณะเดียวกันน้ำตาก็ไหลอาบใบหน้า เมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของชายผู้เป็นที่รัก

เจเรมี่กำลังกัดฟันทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรง แต่ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถระงับความรู้สึกคันในคอที่แห้งผากได้และไอออกมาอย่างรุนแรง

เขาเริ่มไออย่างแรง บวกกับความเจ็บปวดที่บีบรัดบริเวณหัวใจ เขารู้สึกราวกับว่าใกล้จะหมดสติลงทุกที

“เป็นอะไรไป เจเรมี่? อย่าทำให้ฉันตกใจสิ!” เสียงของเมเดลีนสั่นเครือและกอดเขาไว้แน่น “เจเรมี่คุณบอกว่าจะไม่ทิ้งฉันไปอีก คุณต้องไม่เป็นอะไรสิ เจเรมี่!”

เจเรมี่ได้ยินทุกคำที่เธอพูดและต้องการปลอบโยน แต่เขาก็ไม่มีแรงแม้แต่จะยกมือขึ้นมาทำอย่างที่ใจคิด

เมเดลีนกังวลขณะที่น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มของเธอไม่หยุด และกระทบลงบนหลังมือของเขา “อย่าทิ้งฉันไป เจเรมี่ ฉันขอร้องล่ะ…”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ