เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1221

เมเดลีนโดนต้อนให้จนมุม แต่ก็ไม่คิดที่จะสู้กลับเลยแม้แต่น้อย

ถึงเธอจะมองไม่เห็นใบหน้าของบุคคลนั้น แต่กลิ่นของต้นหญ้าก็โชยเข้ามาในจมูกของเธอ

หญิงสาวชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะได้สติสัมปชัญญะกลับคืนมา เมื่อสบตากับชายตรงหน้า เธอก็เริ่มผลักเขาออกไปด้วยความลนลาน

“คุณมาทำอะไรที่นี่? ไปให้พ้น! ตำรวจอาจจะยังจับตาดูฉันอยู่ คุณมาหาฉันไม่ได้ ไม่รู้หรือไง?”

เมเดลีนกดปุ่มเปิดพลางผลักเจเรมี่ให้ออกไป แต่ร่างสูงกลับดึงเธอไว้ในอ้อมแขนและกักตัวเธอเข้ามุมอีกครั้ง

“มากับผมนะ” เจเรมี่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและรักใคร่

เขาไม่ได้ตำหนิ หรือสงสัยใด ๆ ในตัวเธอ และรู้ดีว่าเธอทำเพื่อเขา

เมเดลีนส่ายหน้าด้วยดวงตาแน่วแน่ “ฉันไม่ไป ฉันมาไกลแล้ว และจะไม่หันหลังกลับไป”

เจเรมี่สูดหายใจลึกและขมวดคิ้วเข้าหากัน

“เป็นอะไรไปคะ?” เมเดลีนจับแขนของเจเรมี่ไว้ เมื่อสังเกตเห็นว่าเขามีสีหน้าไม่ค่อยดี “เจเรมี่ คุณไม่สบายหรือเปล่า? เจ็บอีกแล้วเหรอ? เป็นเพราะยาพิษใช่ไหม?”

เจเรมี่มองใบหน้ากังวลของอีกฝ่ายแล้วกดลิฟต์เพื่อไปยังชั้นบนสุด จากนั้นเขาก็ดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนของตัวเอง

“ลินนี่ กลับมาหาผมเถอะนะ ได้โปรด”

เสียงของเขาที่ดังก้องอยู่ในหู ราวกับเป็นมีดแหลมคมที่ทิ่มแทงหัวใจของเมเดลีน

เธอสะอื้นและเริ่มร้องไห้ ทว่ายังคงส่ายหัว

“เจเรมี่ ฉันจะกลับไปหาคุณ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ฟังฉันสักครั้งได้ไหมคะ?”

“ไม่” เจเรมี่ปฏิเสธราวกับเป็นเด็กดื้อ ดวงตาที่ล้ำลึกของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง

เมเดลีนสังเกตเห็นว่าเขาอาการแย่ลง ผิวของเขาที่เคยขาวมากอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งซีดมากกว่าเดิม

อีกทั้งดูเหมือนว่าเขาจะกำลังอดทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัส ขณะที่มีเหงื่อเย็น ๆ ผุดออกมาจากหน้าผากซึ่งแสดงให้เห็นว่าร่างกายกำลังทรยศและต่อสู้กับจิตใจของเขาเอง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ