เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1222

นี่สร้างความเจ็บปวดในหัวใจของเมเดลีนเป็นอย่างมาก เธออยากจะบอกให้เขาไป “เจเรมี่… อืม…”

เจเรมี่กังวลว่าเมเดลีนจะทำให้อีกฝ่ายรู้ตำแหน่งของพวกเขา เขาจึงใช้ริมฝีปากปิดปากเธอทันที

เมเดลีนคิดไม่ถึงว่าจะโดนเจเรมี่จูบในสถานการณ์แบบนี้ เธออยากจะผลักเขาออก แต่อีกฝ่ายกลับใช้พลังทั้งหมดที่มีรั้งเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

เม็ดฝนขนาดใหญ่ตกลงมาบนร่างของคนทั้งสอง การมองเห็นของเมเดลีนพร่ามัวจนในขณะนี้แทบจะลืมตาไม่ได้

เธอเริ่มลืมความจริงที่ว่าควรจะผลักไสเขาออกไป เริ่มรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังละลายอยู่ในอ้อมแขนของเจเรมี่ที่ยังคงจูบเธออยู่...

ในขณะเดียวกันเจเรมี่ก็รู้สึกได้ว่าเมเดลีนยอมทำตามที่เขาต้องการแล้ว ด้วยเหตุนี้เขาจึงผละตัวเองออกมาแล้วประคองใบหน้าที่เปียกชื้นของเธอเอาไว้

“ไปกับผมนะ ลินนี่?”

“ค่ะ…” เมเดลีนพยักหน้า เธอไม่สามารถหาเหตุผลมาปฏิเสธเขาได้อีก เธอรู้สึกกังวลทุกครั้งที่เห็นผิวของเขาดูซีดเซียวมากขึ้นเรื่อย ๆ

เจเรมี่ยิ้มอย่างพอใจและจูบเธออีกครั้ง หลังจากนั้นเขาก็จับมือเมเดลีนเดินไปที่ประตูดาดฟ้า

ทว่าเมื่อพวกเขาไปถึงประตู ประตูก็เปิดออกพร้อมกับเสียงเอี๊ยดอ๊าด

ไรอันที่กำลังถือร่มค่อย ๆ เดินเข้ามาด้วยรองเท้าหนังของเขา

แม้ว่าแสงจะสลัว แต่รอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้าของไรอันยังคงมองเห็นได้ชัดเจน

“ยังไงก็มาจนได้สินะ”

เขามองไปที่เจเรมี่ราวกับคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายจะมา

“คุณยังลังเลที่จะปล่อยเธอไปสินะ เธอเป็นภรรยาที่ทั้งเก่งและสวยมากขนาดนี้ ถ้าเป็นคุณ ผมก็คงลังเลเหมือนกัน”

เจเรมี่เดินขึ้นมาข้างหน้าและดึงเมเดลีนมาไว้ข้างหลังตัวเอง แววตาของเขาดูเคร่งขรึมขณะที่พูด “ไรอัน แกควรสู้กับฉันแบบเปิดเผยอย่างลูกผู้ชาย เอวลีนเป็นภรรยาของฉัน ห้ามใครแตะต้องเธอนอกจากฉัน”

ไรอันเย้ยหยันเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ภรรยาของคุณเป็นคนที่มาหาผมเองนะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ