เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1225

เมเดลีนลุกขึ้นนั่งโดยที่ไม่สนใจความเจ็บปวดที่แขนของตัวเองนัก ก่อนจะดึงมือออกจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย “ไปเดี๋ยวนี้นะ!”

ทว่าหลังจากที่เธอหลุดพ้นจากมือของเจเรมี่มาได้ เขาก็ดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่น “อย่าไล่ผมไปเลยนะ ลินนี่”

“...” เมเดลีนรู้สึกถึงคลื่นแห่งความโศกเศร้าที่ถาโถมเข้าสู่หัวใจ และรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่กำลังไหลออกมา

แน่นอนว่าเธอต้องการให้เขาอยู่ด้วยกัน แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาโรแมนติกได้เลย

เธอรู้ว่าเจเรมี่จะกังวลและไม่อยากไป ดังนั้นเธอจึงปรับโทนเสียงให้อ่อนลงและตบไหล่ของเขาเบา ๆ “คุณฟังฉันนะ ฉันสบายดี แผลมันไม่ลึกเลย อีกสองสามวันก็หายดี”

เธอปลอบ ก่อนน้ำเสียงจะหนักแน่นขึ้น

“สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของคุณ”

“ไม่ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือคุณ” เจเรมี่ผละออกและประคองใบหน้าที่ซีดเซียวของเมเดลีนเอาไว้ “ผมจะไม่ปล่อยให้ภรรยาของผมต้องเจ็บเพราะผมอีกแล้ว”

เมเดลีนรู้สึกว่าเขาคงเห็นใจเธอ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกเห็นใจเขาเช่นกัน

“เจเรมี่ ในฐานะภรรยาของคุณ ฉันยินดีที่จะหลั่งเลือดและน้ำตาให้คุณ อย่าโทษตัวเองเลยนะ”

เธอลูบไล้ใบหน้าของเขา ก่อนจะสังเกตว่าสีหน้าของเขาดูแย่ลงกว่าเดิม

“เมื่อกี้ตอนที่อยู่บนดาดฟ้าคุณรู้สึกเจ็บเหรอคะ? เจ็บมากไหม?”

เจเรมี่ไม่คิดที่จะปิดบังอีกต่อไป เขาจึงพยักหน้าเบา ๆ “ตอนนี้ผมชินแล้วละ”

เมเดลีนขมวดคิ้วและรู้สึกผิดเล็กน้อย “คุณไม่ควรทิ้งยาถอนพิษสามขวดสุดท้ายนั่นเลย อย่างน้อยก็น่าจะได้ใช้มันในตอนที่คุณรู้สึกทรมาน”

เจเรมี่ส่ายหน้าและจับมือเมเดลีนไว้ “ผมทนได้ แต่ความเจ็บปวดที่ผมทนไม่ได้คือการที่คุณไม่ได้อยู่กับผม”

เมเดลีนรู้สึกแน่นหน้าอกเมื่อได้ยินอย่างนั้น

เธอเข้าใจสิ่งที่เจเรมี่พูด แต่ก็ยังยืนหยัดในความมุ่งมั่นของตัวเอง “เจเรมี่ ฟังฉันและไปซะ”

“ลินนี่”

“ไป ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่สนใจคุณอีกตลอดไป”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ