บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1227

เมเดลีนยิ้มเบา ๆ “ลืมแล้วเหรอคะ? ย้อนกลับไปตอนนั้นเจเรมี่ฆ่าพ่อกับแม่ของฉัน และเมื่อเป็นแบบนั้นฉันก็หย่ากับเขา หลังจากนั้นทุกคนในเกลนเดลก็รู้เรื่องที่ฉันแต่งงานกับไรอันหลังจากหย่ากับเขา แล้วคุณไม่รู้เรื่องนี้เลยเหรอคะ?”

“...” คาเลนผงะ และโต้กลับไปว่า “นั่นไม่ใช่ภารกิจของอินเตอร์โพลหรือไง? ไรอันกับเธอไม่ใช่สามีภรรยากันจริง ๆ สักหน่อย!”

“เมื่อก่อนไม่ใช่ แต่ตอนนี้เราเป็นสามีภรรยากันแล้ว” เมเดลีนตอบทันควัน

คาเลนตกตะลึง เธอกำลังมองไปที่เมเดลีนอย่างไม่เชื่อสายตา

“เธอเป็นอะไรไป เอวลีน? เธอรักเจเรมี่มากขนาดนั้น…”

“ค่ะ ฉันรักเขาจริง ๆ แต่หลายปีมานี้ฉันสามารถมีช่วงเวลาที่มีความสุขร่วมกันกับเขาได้กี่วันกันเชียว?”

เมเดลีนเย้ยหยันและแสดงความไม่พอใจออกมา

“พ่อแม่ของฉันถูกเขาฆ่าตาย และที่ลิลลี่ต้องเป็นใบ้ก็เพราะเขา ตอนนี้เขามีส่วนเกี่ยวข้องในการฆาตกรรมอีก ทั้งหุ้นของมอนต์โกเมอรี เอนเตอร์ไพรส์ก็ได้รับผลกะทบอย่างหนักจากเขาด้วยเหมือนกัน ฉันพอแล้วล่ะค่ะ”

“เจเรมี่ไม่ได้ฆ่าใคร! เขาถูกใส่ร้าย! เธอเองก็ไม่เชื่อในตัวเขาเหรอ?” คาเลนเริ่มกระสับกระส่ายขณะที่พยายามจับมือเมเดลีนแล้วเอ่ยว่า “เอวลีน เธอกับเจเรมี่ผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากมาย เธอจะทิ้งเขาไปในตอนนี้ไม่ได้นะ!”

เมเดลีนผลักมือของคาเลนออกไปราวกับว่ารังเกียจ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา

“ถ้าฉันเชื่อเขาแล้วมันจะมีอะไรเกิดขึ้นล่ะ? มีหลักฐานตั้งมากมายที่ปรักปรำเขา และถ้าเขาถูกจับ ชีวิตของเขาก็คงจบสิ้นลงแล้วถึงเขาจะไม่ได้รับโทษประหารชีวิตก็ตาม ทำไมฉันถึงต้องอยากอยู่กับผู้ชายแบบนั้นเหรอคะ? ฉันเสียเวลาชีวิตกับเขาไปมากกว่าสิบปี ฉันไม่อยากเสียเวลาชีวิตไปมากกว่านี้อีกแล้ว”

ใบหน้าของเธอเย็นชาขณะปฏิเสธคาเลน และน้ำเสียงของเธอก็ไร้อารมณ์อย่างเห็นได้ชัด

“จากนี้ไปนอกจากลูกสามคนที่เรามี ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องระหว่างเราอีกแล้ว ไม่สำคัญว่าเขาจะตายหรือมีชีวิตอยู่ หรือถูกจับหรือไม่ถูกจับ มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉัน…”

เพียะ!

ก่อนที่เมเดลีนจะพูดจบประโยค คาเลนก็ตบหน้าเธออย่างแรง

เมเดลีนไม่ได้รู้สึกเจ็บบนใบหน้าที่โดนตบ ตรงกันข้ามเธอกลับเจ็บปวดที่หัวใจเป็นอย่างมาก

“เอวลีน มอนต์โกเมอรี ฉันมองเธอผิดไปจริง ๆ !”

ใบหน้าของคาเลนเต็มไปด้วยความผิดหวังขณะที่ตำหนิเมเดลีน

“ฉันคิดว่าฉันคงตาบอดไปเองที่เข้าใจและกล่าวหาเธอผิด ๆ ในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำ แต่ตอนนี้ฉันก็ยังตาบอดอยู่เหมือนเดิม ฉันคิดไปเองจริงจังว่าเธอเป็นลูกสะใภ้ผู้แสนดี! เอวลีน ฉันขอบอกเธอไว้เลยนะว่า อย่าคิดแม้แต่จะเอาเด็ก ๆ ไปดูแลเอง เพราะหลานของฉันต้องไม่มีแม่ที่เลือดเย็นอย่างเธอ!”

จะไม่มีที่ไหนเป็นบ้านถ้าที่นั่นไม่มีเจเรมี่ ถึงแม้มันจะเป็นบ้านที่หรูหราที่สุดในโลกนี้ก็ตาม

เมเดลีนถูกพาตัวกลับไปยังคฤหาสน์ที่เธอเคยพักอยู่ไม่กี่วันเมื่อตอนเธอแต่งงานกับไรอัน แต่ทว่าพอก้าวเท้าเข้าไปข้างใน ไรอันก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้เป็นพ่อทันที

ฟังจากน้ำเสียงของไรอันแล้ว ดูเหมือนจะมีเรื่องเร่งด่วนเกิดขึ้น และตอนนี้เขาจำเป็นต้องเป็นคนไปจัดการ

เธอแสร้งทำเป็นนั่งบนโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า ขณะที่รอให้ไรอันวางสาย

เมื่อไรอันเห็นใบหน้าที่เหนื่อยล้าของเมเดลีนหลังจากวางสาย เขาก็มองเธอด้วยความกังวล

“แผลของคุณคงไม่ได้หายเร็วนัก คุณควรอยู่บ้านและพักผ่อนให้มาก ผมจะพาคุณไปพบพ่อแม่ในอีกไม่กี่วันนี้” มีความกังวลเจือปนอยู่ในคำพูดเหล่านั้นของเขา

ไรอันเดินไปหยุดตรงหน้า ก่อนจะโน้มตัวลงเข้าหาเมื่อเห็นว่าเมเดลีนไม่ตอบสนองใด ๆ ต่อเขา

“เอวลีน ผมรู้ว่าคุณมีจุดประสงค์ที่จะเข้าใกล้ผม แต่ผมก็ไม่คิดว่าตัวเองแย่ไปกว่าเจเรมี่หรอกนะ ผมจะทำให้คุณตกหลุมรักและลืมไอ้ฆาตกรคนนั้นให้ได้”

เมเดลีนมองดวงตาที่มั่นใจคู่นั้นอย่างใจเย็นก่อนจะลอบกำหมัดแน่น