บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1233

เมเดลีนคิดไม่ถึงว่าตำรวจจะจับเจเรมี่ในตอนนี้

ตำรวจใส่กุญแจมือเจเรมี่ได้แล้ว และภาพที่เห็นทำให้การมองเห็นของเมเดลีนมืดมนไปในทันที

เจเรมี่ไม่แม้แต่จะขมวดคิ้ว เขาใช้มือค้ำและกระโดดข้ามราวบันไดมายืนอยู่ตรงดาดฟ้า

เมื่อสื่อเห็นว่าเจเรมี่กลับมายืนขึ้นได้ กล้องจำนวนมาก็เริ่มเล็งไปที่เขาและรัวถ่ายภาพไม่หยุด

คุณชายของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเกลนเดลถูกจับกุมในข้อหาฆาตกรรม

ฉากการจับกุมของเขาจะต้องกลายเป็นเป็นที่นิยมอย่างแน่นอน

เจเรมี่มองเมเดลีนที่หน้าบูดบึ้งโดยไม่พูดอะไร ในทางกลับกันเขาได้แต่จ้องเธอเขม็ง

เมื่อสบตากัน เมเดลีนก็บอกได้ทันทีว่าเขาต้องการจะพูดอะไรกับเธอ

“คุณวิทแมนมากับเราด้วย เราจะดำเนินการหาความจริงให้ถึงที่สุดหากคุณเป็นผู้บริสุทธิ์จริง ๆ แยกย้ายได้!” ตำรวจพูดขณะที่เขาพาเจเรมี่กลับไปสถานีตำรวจ

เขาไม่อยากหนีอีกแล้ว แต่ก่อนที่จะจากไป เขาก็ฉวยโอกาสหันมามองเมเดลีนเล็กน้อย

เมเดลีนเบนสายตาของตัวเองในขณะที่แสร้งทำเป็นสงบ เธอไม่ต้องการมองตอบเขา

เจเรมี่เข้าใจและยิ้มเบา ๆ ไม่มีสีหน้าลำบากใจอยู่บนใบหน้าของเขา ในทางกลับกันดูเหมือนจะมีเพียงความโล่งใจมากกว่า

อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะเดินจากไป เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้

เขาหันกลับมาและเห็นลิเลียนยืนอยู่ข้างหลังเขา

เจเรมี่รู้สึกน้ำตาคลอ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเด็กน้อยจะวิ่งกลับมาหาและคว้าชายเสื้อของเขาเอาไว้

“ลิลลี่” เขาก้มลงลูบผมของลูกสาวแล้วขอโทษ “กลับไปกับแม่นะ ตอนนี้แดดดี้คงยังกลับบ้านด้วยไม่ได้”

ลิเลียนขมวดคิ้วและส่ายหัวอย่างจริงจังเมื่อมองไปที่เจเรมี่ ก่อนจะดึงชายเสื้อราวกับกำลังขอให้เขากลับบ้านกับเธอ

แต่เจเรมี่ก็รู้ดีว่าในตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้แล้ว

“ลิลลี่ เป็นเด็กดีนะ แดดดี้สัญญาว่าจะกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แดดดี้จะพาลิลลี่กับแจ็คไปกินเบอร์เกอร์ แล้วเราก็จะไปไพเรทแลนด์ด้วยกันนะ”

ดวงตาของลิเลียนเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอส่ายหัวอย่างโกรธเกรี้ยวขณะมองดูเจเรมี่ด้วยความเสียใจ

“ดูเหมือนว่าเอวลีนกับไรอันจะกลับมาคบกันอีกจริง ๆ สินะ”

“คิดไม่ถึงว่าเธอจะไร้ยางอายขนาดนี้”

“พอเกิดเรื่องแย่ ๆ ขึ้นกับคุณวิทแมน เธอก็รีบไปหาผู้ชายอีกคนทันที”

“นั่นเลยเป็นเหตุผลที่พวกเขาพูดว่าไม่มีรักแท้ในชนชั้นสูงนะสิ ผู้หญิงคนนี้ในใจคงมีแต่เรื่องเงินและกำไร”

ความสงสัยและการติเตียนเริ่มลอยเข้ามาในหูของเมเดลีน แต่เธอก็ยังคงนิ่งเงียบและอดทนกับมัน เธอแสร้งทำเป็นไม่สนใจก่อนจะเรียกเจเรมี่ที่กำลังจะหันไป

“เจเรมี่” เสียงของเธอราบเรียบขณะมองเข้าไปในดวงตาสับสนของเขา “ไหน ๆ สื่อก็อยู่ตรงนี้ เรามาพูดอะไรให้ชัดเจนหน่อยเถอะค่ะ”

เธอกำหมัดแน่นและใจใกล้จะสลายเต็มทน ทว่าเธอก็ต้องฝืนควบคุมน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

“จากนี้ไป นอกจากลูกทั้งสามแล้วก็ไม่มีอะไรระหว่างเราอีก จากนี้ไปชีวิต ความตาย และการแต่งงานในอนาคตของคุณจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันอีก”

เจเรมี่อึ้งไป แต่ก็เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ของเมเดลีนได้ในทันที

เขามองไปที่สีหน้าเย็นชาของเมเดลีนและตอบเพียงสั้น ๆ ว่า “โอเค”