บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1235

สรุปบท บทที่ 1235: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ

สรุปตอน บทที่ 1235 – จากเรื่อง บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ โดย เด็กลำดับที่สิบหก

ตอน บทที่ 1235 ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ โดยนักเขียน เด็กลำดับที่สิบหก เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ราวกับเวลาหยุดนิ่งไปในวินาทีที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ พูดคำนั้นออกมาจากปากของเธอ

ทั้งเมเดลีนและเจเรมี่ต่างตกตะลึงไปในเวลาเดียวกัน พวกเขาแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาได้ยิน

เจเรมี่ยังสงสัยว่าเขาเห็นหลอนไปเองหรือเปล่า นี่เจ้าหญิงตัวน้อยของเขาเพิ่งเรียกเขาว่า ‘แดดดี้’ อย่างนั้นเหรอ?

อย่างไรก็ตามลิเลียนรู้สึกสับสน ในขณะนี้สิ่งที่เธอเห็นคือพ่อของเธอไม่สนใจเธอ ดวงตากลมโตมองไปยังเจเรมี่ที่ไม่ขยับเขยื้อน ในขณะที่ขนตาหนาของเธอก็ขยับเบา ๆ จากนั้นร่องรอยของความอ้างว้างก็ฉายผ่านดวงตาของเธอ

“แดดดี้” ลิเลียนอ้าปากแล้วร้องเรียกอีกครั้ง

เสียงเล็ก ๆ ที่ร้องเรียกว่า ‘แดดดี้’ ยังชัดเจนก้องอยู่ในหูของเจเรมี่

ในตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่าไม่ได้ได้ยินผิดไป

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาหลอนไปเอง

เจเรมี่รีบย่อตัวลงมามองใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาตัวเล็ก ๆ ตรงหน้าเขาทันที ก่อนที่นัยน์ตาคมของเขาจะเอ่อไปด้วยน้ำใส ๆ

“ลิลลี่”

เขายกมือขึ้นลูบใบหน้าของลิเลียนอย่างอ่อนโยน

“ลิลลี่ ลูกพูดได้ ตอนนี้ลูกเรียกแดดดี้ได้แล้ว”

หัวใจของเขาเต้นแรงในขณะที่น้ำเสียงสั่นเครือ

ลิเลียนของเขากลับมาพูดได้อีกครั้ง!

เขารอเวลานี้มาหลายปี รอให้ลูกเรียกเขาว่า ‘แดดดี้’

เมื่อลิเลียนรู้สึกว่าเจเรมี่ยอมรับตัวเองแล้ว รอยยิ้มแสนหวานก็ผุดขึ้นบนใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาในทันที

ทว่าเธอไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อของเธอถึงตาแดง

‘แดดดี้ร้องไห้เหรอ?

‘ทำไมล่ะ?’

“กลับบ้านกับแม่นะ ลิลลี่ ตอนนี้แดดดี้ยุ่งอยู่ยังไม่สามารถเล่นกับหนูได้” เมเดลีนตัดสินใจอุ้มลูกสาวขึ้นมา

ลิเลียนเม้มปากเล็ก ๆ ของเธอเข้าหากันแน่นและมองดูเจเรมี่เดินจากไป จากนั้นน้ำตาแห่งความคับข้องใจก็เริ่มไหลออกมาจากดวงตาของเธออย่างควบคุมไม่ได้

“อย่าร้องไห้สิจ๊ะ ลิลลี่” เมเดลีนปลอบโยน แต่ดวงตาของเธอเองก็เริ่มเต็มไปด้วยน้ำตาเช่นกัน

เธออุ้มลิเลียนที่กำลังร้องไห้ไว้ ในขณะที่ทั้งคู่มองแผ่นหลังอ่อนแอของเจเรมี่ห่างไกลออกไปเรื่อย ๆ เธอเองก็เริ่มสะอื้นเช่นกัน

‘รอฉันอีกหน่อยนะ เจเรมี่

‘ฉันจะบอกให้ทุกคนรู้ว่าใครคือฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าลาน่า’

เมเดลีนสัญญาอย่างเงียบ ๆ และจากไปพร้อมกับลิเลียน

แต่ลิเลียนยังคงร้องไห้ เมเดลีนปลอบโยนเธออย่างอดทนและพยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอพูดอีกครั้ง

ถึงอย่างนั้นลิเลียนกลับไม่ส่งเสียงใด ๆ ไม่ว่าเธอจะเกลี้ยกล่อมแค่ไหนก็ตาม

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ