บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1261

ยิ่งเห็นเข็มฉีดยาเข้าใกล้ตัวมากเท่าไหร่ เมเดลีนก็ยิ่งดิ้นมากขึ้นเท่านั้น

เธอยกขาขึ้นเตะชายที่จับเธอไว้อย่างแรง

ด้วยยังไม่ทันตั้งตัวชสยคนนั้นจึงถูกเตะออกไปสำเร็จ

เมเดลีนใช้จังหวะนี้ในการสะบัดแขนจนหลุดแล้ววิ่งไปที่ประตูห้อง เมื่อไรอันเห็นอย่างนั้นดวงตาของเขาก็มีแววดุดันขณะก้าวเข้าไปคว้าเอวบางไว้อย่างรวดเร็ว

“ไรอัน คนเสียสติ! ปล่อยฉันนะ!”

“ถ้าผมปล่อยคุณไปก็หมายความว่าเจเรมี่ชนะน่ะสิ คิดว่าผมจะยังปล่อยคุณไปไหม?” เสียงเข้มของไรอันเอ่ยอยู่ที่ข้างหูของเมเดลีนอย่างเนิบช้า

เมเดลีนเงยหน้าที่มีดวงตาคู่สวยซึ่งไม่มีแววเกรงกลัวใด ๆ มองเขา “ฉันจะบอกให้นะว่าต่อให้คุณฉีดยาและควบคุมฉัน ฉันก็จะเป็นแค่หุ่นเชิด และไม่มีวันหวั่นไหวเพราะผู้ชายอย่างคุณ ผู้ชายเพียงคนเดียวที่ฉันรักในชีวิตนี้คือ เจเรมี่ วิทแมนเท่านั้น!”

ในขณะที่ฟังคำพูดดื้อรั้นและทรงพลังของเมเดลีน ไรอันก็ขมวดคิ้วแน่น

เขาไม่ได้พูดอะไรอีกก่อนจะจับคางเรียวให้เผชิญหน้ากับเขา

“จัดการซะ” เขาพูดอีกครั้ง

ชายทั้งสองเข้ามาคว้าแขนของเมเดลีนอีกครั้ง

ไม่ว่าเมเดลีนจะดิ้นรนมากแค่ไหน มันก็ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว

อดัมเดินเข้าไปใกล้แล้วฉีดยาให้เธอทันที

ของเหลวเย็น ๆ แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายไปกระทั่งไขกระดูก

เมเดลีนกัดปากแน่น และสัมผัสได้ถึงความกลัวที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน ทว่าเธอก็ยังไม่ยอมแสดงความอ่อนแอต่อหน้าทุกคนออกมา

ไรอันมองเข้าไปในดวงตาคู่สวย ประกายความดื้อรั้นและชิงชังในแววตานั้นกำลังหายไป

ก่อนที่สุดท้ายเธอก็หมดสติลงไป

ไรอันอุ้มเมเดลีนไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะลูบไล้แก้มนวลเบา ๆ แล้วกระตุกมุมปากขึ้นยิ้มอย่างร้ายกาจ

“เตรียมตัวไปกันได้เลย” เขาออกคำสั่ง แต่ก่อนจะอุ้มเธอออกไปก็มีชายอีกคนวิ่งเข้ามาหาเขาทันที

“คุณโจนส์ ข้างนอกมีหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาขอพบคุณ”

“หญิงสาว?” ไรอันขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเดินไป...

จีพีเอสพาพวกเขามาที่จุดนี้ ด้วยเข็มกลัดซึ่งถูกทิ้งที่นี่พร้อมกับเสื้อ

เสื้อขาดวิ่นและมีรอยเลือดติดอยู่ เจเรมี่ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป

“ลินนี่ ลินนี่!”

เขารีบออกจากห้อง นัยน์ตาที่คมกริบเหมือนนกเหยี่ยวของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เขามองหาร่างของเมเดลีนอย่างลนลาน

ในทางกลับกันเพื่อนร่วมงานของเขาจากทั้งฝั่งตำรวจและอินเตอร์โพลซึ่งมาพร้อมกันกับเขาก็แจ้งว่าไม่เจอใครเช่นกัน หลังจากที่ค้นหาจนทั่ววิลล่าและห้องทดลองแล้ว

แต่ที่แน่ใจคือไรอันพาเมเดลีนมาที่นี่ และพวกเขาอาจจะเกิดการต่อสู้กันอย่างรุนแรง

ถึงอย่างนั้นดูเหมือนว่าไรอันจะไหวตัวทัน เขาจึงรีบออกไปจากที่นี่พร้อมเมเดลีนก่อนที่พวกเขาจะมาถึงได้ไม่นาน

เจเรมี่ยืนนิ่งด้วยความเศร้าสร้อยภายใต้สายลมยามค่ำคืน สิ่งเดียวที่อยู่ในสายตาเขาคือเสื้อที่ขาดวิ่นของเมเดลีนเท่านั้น...

…

เมเดลีนตื่นขึ้นมา และเมื่อลืมตาเธอก็รู้สึกว่าร่างกายอ่อนแรงเป็นอย่างมาก