บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1260

เมเดลีนคว้าเสื้อผ้าบนโซฟาแล้ววิ่งขึ้นชั้นบนไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องที่ไม่มีใคร หลังจากนั้นเธอก็ล็อคประตูและสังเกตสภาพแวดล้อมรอบกายอีกครั้ง

เธอไม่คุ้นกับสถานที่นี้เลย เธอจึงไม่แน่ใจเลยว่าเจเรมี่จะหาเจอหรือไม่

ยิ่งเธออยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ เธอก็จะยิ่งเผชิญกับวิกฤตมากขึ้นเท่านั้น

ไรอันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เขาไม่ใช่คนที่สง่างาม สุภาพ หรือมีน้ำใจเหมือนตอนแรกอีกต่อไป

ตอนนี้เขาเป็นปีศาจร้ายที่ป่าเถื่อน เลือดเย็น และโหดร้ายไปแล้ว

…

เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว

เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายหน่วยรวมถึงตำรวจสากลต่างกำลังระดมความคิดในการวางแผนช่วยเหลือเมเดลีนภายในคฤหาสน์วิทแมน

ตอนนี้ลิเลียนเองก็กำลังคลอเคลียอยู่ในอ้อมแขนของเจเรมี่ อาจเป็นเพราะเธอไม่เคยได้รับความรักจากพ่อแท้ ๆ ของเธอมาก่อน เมื่อได้สัมผัสเด็กน้อยจึงโหยหามันมาก

ตอนนี้เธอพูดได้แล้ว ทว่าคำเดียวที่เธอพูดได้กลับเป็นเพียง ‘แดดดี้’ คำเดียวเท่านั้น

“ตอนนี้เรายังไม่พบที่อยู่ของไรอัน โจนส์ และคุณนายวิทแมนเลยครับ” หนึ่งในเจ้าหน้าที่ของอินเตอร์โพลเอ่ยด้วยน้ำเสียงลำบากใจ “ไรอันปิดโทรศัพท์ เราจึงไม่สามารถระบุตำแหน่งของเขาได้”

เจเรมี่เองก็พยายามติดตามเครื่องมือที่ติดไว้กับเมเดลีนอีกครั้ง แต่ก็ไม่พบอะไรเลยเช่นกัน

‘คุณไม่น่าจะเป็นคนที่ทิ้งสร้อยข้อมือของแจ็คสันไปแน่ ๆ ลินนี่ ตอนนี้ไรอันคงพบจีพีเอสบนนั้นแล้วทิ้งสร้อยของคุณไปใช่ไหม?

‘ได้โปรดเถอะ ลินนี่ ขออย่าให้อะไรเกิดขึ้นกับคุณเลยนะ’

“แดดดี้” ลิเลียนเรียกเจเรมี่ด้วยน้ำเสียงเด็กน้อยของเธอ ดวงตากลมโตใสแจ๋วจ้องเขาตาไม่กะพริบ

ดวงตาของเจเรมี่จึงอ่อนลงทันที “คิดถึงแม่ไหม ลิลลี่?”

เธอล็อคประตูแล้ว แต่พวกเขาก็ยังสามารถเปิดได้อย่างง่ายดาย

เมเดลีนเห็นชายแปลกหน้าสองคนเดินตรงเข้ามาหาเธอ โดยมีอดัมที่ถือเข็มฉีดยาเดินตามเข้ามาติด ๆ

ไรอันเป็นคนที่เดินตามเข้ามาเป็นคนสุดท้ายด้วยท่าทางสบาย ๆ เมื่อเห็นเมเดลีนมีแววตาที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง รอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขาทันที

“จัดการซะ” เขาออกคำสั่ง

หลังจากนั้นผู้ชายแปลกหน้าสองคนก็เข้ามาล็อคแขนของเมเดลีนไว้แน่น

“จะทำอะไร? ไรอัน คุณจะทำอะไรฉัน?!” เมเดลีนมองอดัมที่ถือเข็มฉีดยาเดินเข้ามาหาเธออย่างช้า ๆ “นี่อะไร? ไรอัน คุณจะฉีดยาพิษนั่นเพื่อควบคุมฉันด้วยเหรอ?”

“ไม่ใช่ ผมบอกไปแล้วนี่ ว่าจะไม่ทำร้ายคุณ” ไรอันปฏิเสธ ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับดูหลอกลวงมากขึ้น

“ไรอัน! บอกให้อดัมหยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เมเดลีนดิ้นรนและต่อสู้อย่างสุดกำลัง พลางมองอดัมซึ่งกำลังใช้สำลีเช็ดทำความสะอาดที่แขนของเธอ “อดัม หยุดนะ! หยุด!”