บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1259

เมเดลีนพยายามขัดขืนต่อสู้ แต่ดูเมือนว่าไรอันจะมีซาตานร้ายครอบงำอยู่ ดวงตาของเขาที่เป็นสีแดงจากการตากฝนมาเป็นเวลานานจ้องมองคนที่อยู่ข้างใต้อย่างน่ากลัว

เขาฉีกเสื้อชีฟองสีขาวของเธอออกอย่างแรง ก่อนจะระดมจูบร่างบางโดยที่ไม่สนใจเลยว่าเธอกำลังต่อต้านแค่ไหน

เมเดลีนรู้ได้เลยทันทีว่าตอนนี้ไรอันเสียสติไปแล้วจริง ๆ แต่เธอจะไม่มีวันยอมแพ้

เมื่อเสียงฉีกเสื้อดังขึ้นอีกครั้ง แขนเสื้อของเมเดลีนก็ถูกฉีกออกไป

เธอยกเท้าเพื่อจะเตะไรอันออกไป แต่แรงของเธอกลับเทียบไม่ได้เลยกับอีกฝ่าย

เมื่อรู้สึกได้ถึงน้ำหนักตัวที่มากกว่าของไรอัน เมเดลีนก็รู้แล้วว่าหากเธอไม่สามารถสลัดเขาออกไปได้ เธออาจจะต้องโดนเขารังแกเข้าจริง ๆ

เมเดลีนรีบกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะเห็นมีดปอกผลไม้บนโต๊ะกาแฟ ร่างบางกัดฟันแน่นแล้วพยายามขยับตัวไปที่ริมโซฟา

แต่เหมือนไรอันจะรู้ทันเขาจึงไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ทำอย่างที่ใจหวัง

เขาจับใบหน้าของเมเดลีนเอาไว้แน่น

ใบหน้าของเธอยังคงเปียกปอนไปด้วยฝน ทว่าถึงอย่างนั้นกลับยังคงดึงดูดให้เขาไม่อยากจะละสายตาไปไหน

คิ้วและใบหน้าที่รับกันอย่างลงตัวกำลังสะท้อนให้เห็นในรูม่านตาของเขาราวกับภาพวาด

แม้ว่าจะผ่านมาเกือบสิบปีแล้ว แต่สำหรับเขาเมเดลีนยังคงให้ความรู้สึกราวกับตอนที่เจอกันครั้งแรกเสมอ

“ฟังนะ เอวลีน ผมไม่เหลืออะไรแล้ว และผมก็เสียคุณไปไม่ได้เหมือนกัน” เขาจ้องตรงไปที่เธอด้วยแววตาที่ก้าวร้าวและแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

เมเดลีนขมวดคิ้วและในแววตามีความต่อต้านอย่างชัดเจน “ไรอัน ถ้าคุณยังทำแบบนี้ ฉันจะดูถูกคุณตลอดไป”

“แล้วไง?” ไรอันหัวเราะเบา ๆ อย่างไม่แยแส “คุณเองที่บอกว่าผมมั่นใจในตัวเองเกินไปแถมยังหยิ่งยโส ผมไม่มั่นใจว่าจะทำให้คุณหลงรักผมได้ด้วยความเต็มใจและยอมเป็นผู้หญิงของผม เพราะฉะนั้นตอนนี้มันก็มีเพียงวิธีเดียวที่จะทำให้คุณกลายเป็นผู้หญิงของผม ผมจะไม่มีวันแพ้ด้วยการทำแบบนี้”

หลังจากไรอันพูดจบ เขาก็ก้มลงจูบเมเดลีนทันที

เมเดลีนเม้มปากสีชมพูของเธอแน่นและพยายามหลบหลีกสัมผัสจากอีกฝ่าย

ทว่าริมฝีปากของเขาก็เฉียดใบหน้าของเธอเบา ๆ การสัมผัสทางกายนี้ทำให้เมเดลีนรู้สึกอึดอัดอย่างมาก