บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1258

“คุณจะพาฉันไปไหน” เมเดลีนหยุดฝีเท้า เธอไม่ต้องการเดินต่อไปกับเขา

ไรอันจึงหันมามอง “คุณมีทางเลือกอื่นนอกจากตามผมไปด้วยเหรอ?”

“ไรอัน ถ้าคุณอยากหนีแล้วพาฉันไปด้วย ฉันจะกลายเป็นภาระของคุณนะ”

ไรอันยิ้มเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้อย่างช้า ๆ “แล้วคิดว่าผมจะปล่อยคุณไป ถ้าพูดแบบนี้งั้นเหรอ? ถึงตอนนี้ผมจะไม่มีอะไร แต่อย่างน้อยผมก็มีคุณ”

“...”

“เจเรมี่ชนะแล้วยังไง? มันคงจะเจ็บปวดสำหรับเขามากกว่า หากต้องสิ่งที่ต้องเสียไปคือคุณ ไม่ใช่ชื่อเสียงและฐานะทางสังคมทั้งหมดที่เขามี” ไรอันตอบอย่างมั่นใจ

เป็นไปไม่ได้เลยที่เจเรมี่จะยอมทิ้งผู้หญิงคนนี้เพื่อชื่อเสียง ความมั่งคั่ง และครอบครัวของตัวเอง

‘ก่อนหน้านี้เขาแกล้งทำเป็นเสียใจที่หลงรักเมเดลีน แต่ทั้งหมดเป็นเพียงการแสดงเท่านั้น

‘หึ

‘ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะแสดงละครเก่งกันขนาดนี้’

เขาจ้องเธอสักพักก่อนจะเดินต่อ

เมเดลีนไม่มีทางเลือกอื่น ไรอันโยนโทรศัพท์ของเธอลงทะเลไปแล้ว เพราะไม่ต้องการให้เจเรมี่ค้นหาตำแหน่งของเธอเจอไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม

จากนั้นฝนก็เริ่มตก และด้วยฝนที่มาพร้อมลมจากท้องทะเลทำให้บรรยากาศเริ่มหนาวเย็น

เมเดลีนชำเลืองมองบาดแผลบนแขนตัวเองที่เริ่มจะหายดี ทว่าตอนนี้มันคงต้องอักเสบอีกครั้งเพราะโดนฝน

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น จู่ ๆ ไรอันก็หันมาในทันที ก่อนจะรีบถอดเสื้อโค้ทของเขามาคลุมให้เธอ

เมเดลีนอยากจะถอดมันออกด้วยความรู้สึกขยะแขยง ทว่าเธอกลับได้ยินเสียงไรอันเอ่ยเบา ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากให้แผลอักเสบและแย่ลงอีก ก็ไม่ควรถอดมันออก”

เธอจึงล้มเลิกความตั้งใจนั้นและเอามือลง เพราะไม่อยากให้เจเรมี่เป็นห่วงเธอเมื่อต้องเจอกันอีกครั้ง

ฝนที่ตกหนักทำให้ผมของเธอเปียกชุ่ม ก่อนที่ความเย็นยะเยือกจะค่อย ๆ ซึมผ่านผิวกาย

เขายังคงสวมเสื้อคลุมสีขาวดูสุภาพ ทว่าสำหรับเมเดลีนแล้วเขากลับตรงกันข้ามกับภาพลักษณ์เหลือเกิน

“ผมเห็นวิดีโอหมดแล้ว ตอนนี้พวกเขากำลังตามหาคุณอยู่” อดัมพูดอย่างเป็นห่วง ขณะที่หันมามองเมเดลีนที่อยู่ข้างหลังไรอัน

“เธอรู้ที่อยู่ของเราแล้วใช่ไหม? แล้วบอกเจเรมี่หรือยัง?”

“ถ้าเจเรมี่รู้ เขาคงมาที่นี่ตั้งนานแล้ว” ไรอันพูดอย่างใจเย็น ก่อนจะพาร่างบางเข้าไปในห้องนั่งเล่น เขานำเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้เธอเปลี่ยนโดยโยนมันไว้ข้าง ๆ เมเดลีน “ไปเปลี่ยนชุดซะ”

เมเดลีนโยนเสื้อโค้ทลงต่อหน้าไรอัน แล้วยืนขึ้นราวกับมองไม่เห็นเสื้อผ้าที่เขานำมาให้

ไรอันมองการกระทำที่เฉยเมยของเมเดลีน ก่อนจะเดินเข้ามากระชากเสื้อของเมเดลีนออกโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว และโยนเธอลงบนโซฟาในทันที

เมเดลีนพยายามรีบลุกขึ้นหลังจากที่โดยผลัก แต่ร่างกำยำของไรอันกลับกดทับลงมาอย่างเอาแต่ใจ

“ไรอัน คุณบ้าไปแล้ว! ปล่อยฉันนะ! อย่าแตะต้องตัวฉัน!”