บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1269

‘ดูเหมือนว่าไรอันจะจริงจังกับเรื่องนี้’

เมเดลีนมองท่าทางมั่นใจของอีกฝ่ายอย่างงุนงง

ทว่าเธอกลับไม่รู้จักกับใครที่เมืองวายเลย แล้วจะเป็นไปได้ยังไงที่เธอจะเสียใจถ้าไม่ได้เจอกับคนแปลกหน้าสองคนนี้?

“คิดว่าผมโกหกเหรอ?” ไรอันที่สังเกตว่าเมเดลีนสงสัยในตัวเขาเอ่ยแล้วหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋าเสื้อออกมา “ยังจำได้ไหมว่านี่อะไร?”

ทันทีที่เมเดลีนชำเลืองมองกำไลหยกในมือไรอัน การแสดงออกของเธอก็แปรเปลี่ยนไปย่ำแย่ทันที

เธอรีบเข้าไปหยิบมันมาจากไรอัน

สัมผัสเย็น ๆ ของกำไลข้อมือทำให้เธอรู้สึกราวกับว่ากำลังได้กลิ่นของใครบางคน

“แม่…”

เมเดลีนรีบดึงกำไลข้อมือออกมาดูคำที่สลักอยู่บนนั้นอย่างเหม่อลอย เธอแน่ใจว่ามันคือของของเอโลอิส!

เป็นของขวัญแต่งงานที่ฌอนมอบให้เอโลอีสระหว่างการแต่งงาน หลายปีมานี้เอโลอิสไม่เคยถอดมันออกจากมือเลย

มือเรียวจับที่กำไลข้อมือแน่นพร้อมด้วยความประหลาดใจ ขณะที่ดวงตากลมเริ่มแดงก่ำ

“นี่หมายความว่ายังไง ไรอัน?” เธอถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “ทำไมคุณถึงมีกำไลแม่ฉัน? ทำไม?!

“คนที่คุณอยากให้ฉันเจอ พวกเขาเป็นใคร?!” เธอจับแขนไรอันแล้วถามอย่างไร้ความหวัง

มีความคิดอยู่ในใจ แต่เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

‘ฉันไม่กล้าคิดเรื่องนี้จริง ๆ’

ไรอันยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากรอบ ๆ ดวงตาและหยิบผมทัดหูให้เมเดลีน “ตราบใดที่คุณยังฟังคำสั่งของผม คุณจะต้องเซอร์ไพรส์”

‘เซอร์ไพรส์…’

หัวใจของเมเดลีนเต้นแรงพลางเหลือบมองรอยยิ้มที่เย่อหยิ่งและมั่นใจของไรอัน ก่อนจะกำหมัดแน่น

ในขณะนั้นเองอดัมก็ปรากฏตัวขึ้น

เขานำเข็มฉีดยาอีกเล่มมาและกำลังเดินเข้ามาหาเธอ

เมเเดลีนอยากจะปฏิเสธ แต่คำพูดของไรอันก่อนหน้านี้แวบเข้ามาในหัว

‘ดังนั้นยานี่อาจจะออกฤทธิ์เหมือนการสะกดจิต? มันสามารถควบคุมความรู้สึกของคนคนหนึ่งได้งั้นเหรอ?’

ไรอันหันกลับมามองเมเดลีนด้วยรอยยิ้ม “เหมือนสิ่งที่คุณกำลังคิดนั่นแหละ”

เมเดลีนรีบลุกขึ้นทันที ทนไม่ได้กับความคิดที่ว่าวันหนึ่งจิตใจของเธอจะต้องอยู่ในการควบคุมของไรอัน

“ไรอัน คุณมันบ้าไปแล้ว!”

“ใช่ ผมบ้าไปแล้ว”

เขายิ้มและเห็นด้วยกับความคิดเห็นของเธอ

“ผมจะบอกคุณให้ชัดเจนก็ได้ อีกไม่นานจิตใจของคุณจะกลับไปเหมือนกับเด็กแรกเกิด ความทรงจำของคุณทั้งหมดจะว่างเปล่า สุดท้ายไม่ว่าจะเป็นโลกของคุณ หรือประสาทสัมผัสของคุณ ก็จะมีแค่ผมเท่านั้นที่คุณจะรู้สึกว่าจริงใจกับคุณมากที่สุด”

เมเดลีนมองไรอันด้วยความประหลาดใจ “ไรอัน คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าคุณจะได้ตัวฉันด้วยวิธีนี้? ถ้าได้แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร?”

“ก็อย่างที่บอก ผมสนใจแค่ผลลัพธ์เท่านั้น ผลลัพธ์ที่ไม่ว่าจะได้มาด้วยวิธีใดก็ตาม”

เขาคลี่ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายและไม่มีใครเข้าใจความคิดของเขาได้เลย