บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1278

ผู้ที่ติดตามเจเรมี่มาช่วยกันค้นหาจากทุกซอกทุกมุม และเริ่มพากันรู้สึกเห็นใจเขา “ตอนนี้มืดแล้ว เรากลับกันก่อนเถอะ”

“พวกคุณกลับไปก่อน” เจเรมี่ไม่มีความตั้งใจที่จะหยุด เขาคงจะรู้สึกไม่ดีหากไม่พบร่องรอยใด ๆ ของเมเดลีนที่เคยปรากฏตัวที่นี่เลย

“ค้นหาต่อไปแบบนี้ก็จะไม่ได้ความคืบหน้าอะไรหรอกนะ ทำไมเราไม่ลองติดต่อองค์กรที่เกี่ยวข้องแถวนี้แล้วให้พวกเขาช่วยเราล่ะครับ? บางทีอาจจะขอกล้องวงจรปิดจากพวกเขาแล้วค่อยมาดูกันว่าจะพอมีเบาะแสอะไรให้เราบ้างไหม?”

เจเรมี่รู้สึกตัวเมื่อได้รับคำแนะนำอย่างนั้น

เขากลายเป็นคนเชื่องช้าและไม่มีความคิดไปตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาสูญเสียความสามารถในการคิดวิเคราะห์แบบนี้ไปเพราะรู้สึกกังวลเรื่องเมเดลีนมากเกินไปอย่างนั้นหรือ?

เจเรมี่รีบติดต่อกับหน่วยงานท้องถิ่นทันที ไม่นานนักเขาก็ได้ภาพจากกล้องวงจรปิดทั้งหมดในบริเวณนั้น

หลังจากตรวจสอบดูทั้งหมด สายตาของเจเรมี่ก็จับจ้องไปที่รถสีเงินคันหนึ่ง

หากมองเพียงแค่ด้านหน้าของรถ เขาเองก็ไม่พบรถต้องสงสัยใด ๆ แต่หลังจากที่มองจากอีกมุมหนึ่งเจเรมี่ก็กำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นมาจากหลังมือ

เขาสามารถเห็นได้ชัดจากที่นั่งผู้โดยสารของรถคันนั้นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งลดกระจกรถลงเผยให้เห็นใบหน้าของเธอ

แม้ว่าเจเรมี่จะไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด หรือเห็นได้ชัดเจนว่าเธอเป็นใคร แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เจเรมี่จะจดจำลักษณะบนใบหน้าหรือทรงผมที่คุ้นเคยนั้นไม่ได้

เขาเห็นเมเดลีนมองมาที่เขาจนมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เธอร้องเรียก แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง ชายคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังและปิดปากเธอเอาไว้ เขาดึงตัวเธอเข้าไปในรถก่อนจะรีบปิดกระจกลงอีกครั้ง

“ลินนี่!”

เจเรมี่แทบคลั่งที่เห็นอย่างนั้น แววตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเมเดลีน และในวินาทีถัดมาเขาก็ปล่อยออร่าแห่งความอาฆาตแค้นออกมาอย่างชัดเจน

‘คนนั้นคือไรอัน

‘คนที่กำลังปิดปากเมเดลีนคือไรอัน โจนส์!’

เจเรมี่กำหมัดแน่นและบังคับตัวเองให้ใจเย็นลง

“อีกประมาณสิบนาที เจเรมี่จะมาถึงบ้านพักที่คุณกับพ่อแม่อยู่”

เธอได้ยินเสียงของไรอันเอ่ยผ่านโทรศัพท์อย่างชัดเจน

เมเดลีนถือโทรศัพท์ด้วยจิตใจที่สับสนและยุ่งเหยิงไปหมด

เธอลุกขึ้นวิ่งไปที่ทางเข้าแล้วมองไปรอบ ๆ ด้วยหัวใจที่เริ่มเต้นรัว

‘เจเรมี่คุณจะมาที่นี่จริง ๆ ใช่ไหม?

‘แต่ถึงคุณจะมาที่นี่จริง ๆ ไรอันจะยอมให้คุณพบตัวฉันได้ยังไง?’

ทันใดนั้นความคาดหวังของเมเดลีนก็จางหายไปแล้วแทนที่ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “อะไรคือแรงจูงใจให้คุณบอกเรื่องนี้กับฉัน?”

ไรอันหัวเราะเบา ๆ ราวกับว่าประทับใจในความเฉลียวฉลาดของหญิงสาวเป็นอย่างมาก “ผมไม่มีเจตนาอะไร แค่มีทางเลือกสองทางให้คุณตัดสินใจก็เท่านั้น”