เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1277

เมเดลีนมองแววตาเจ้าเล่ห์ของไรอัน

ก่อนจะเสมองไปทางอื่นอย่างเย็นชาเพราะไม่ต้องการเห็นหน้าเขาอีก

“คุณไม่ต้องกลัวผมหรอก ผมไม่ทำร้ายคุณ แล้วผมก็จะไม่มีวันปล่อยคุณกลับไปหาเจเรมี่ด้วย” ไรอันเอ่ยแล้วส่งสายตาคมกริบจับจ้องผู้หญิงตรงหน้าราวกับเหยี่ยว

“ผมคิดว่าตอนนี้คุณคงต้องใช้เวลาอยู่กับพ่อกับแม่คุณให้มากขึ้น ผมมีเรื่องต้องไปจัดการ เพราะอย่างนั้นคุณก็อยู่ที่นี่ไปนะ” ไรอันใช้นิ้วเรียวหมุนผมของเมเดลีนเล่นก่อนจะแกล้งโน้มตัวเข้ามาใกล้

เมเดลีนหันหลังให้เขา และอยากจะถอยหลังหนึ่งก้าว แต่ก็โดนไรอันคว้าเอวไว้เสียก่อน “อะไรที่ไม่ควรพูดก็อย่าพูดให้พ่อแม่คุณได้รับรู้ คุณไม่อยากสูญเสียครอบครัวไปอีกถูกไหม?”

เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพยายามข่มขู่เธอ

เมเดลีนเม้มริมฝีปากแน่นแล้วไม่พูดอะไรสักคำ ทั้งยังไม่อยากมองไรอันด้วย

“ผมเกลียดเวลาที่คนอื่นแสดงท่าทีแย่ ๆ ใส่ โดยเฉพาะผู้หญิง แต่คุณแตกต่างออกไป ความโกรธที่คุณมีมันกลับดึงดูดผมนะ” สายตาอ่อนโยนของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่เธอ ก่อนที่เขาจะยอมปล่อยคนเธอไปแต่โดยดี

“ถ้าจัดการเรื่องของผมเสร็จ ผมจะกลับมารับ” ไรอันพูดแล้วเดินมุ่งหน้าไปทางประตู

เมเดลีนยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งแล้วกำหมัด เมื่อเห็นไรอันเดินจากไปด้วยความพอใจ เธอก็ยิ่งกำหมัดแน่นขึ้น

‘ไรอัน ฉันไม่เชื่อว่าคนที่ถูกตั้งข้อหาฆาตกรรมอย่างคุณจะสามารถเดินไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระหรอกนะ’

“เอวลีน” เสียงของฌอนดังมาจากหน้าต่าง

เมเดลีนจึงได้สติกลับมาอีกครั้งแล้วกลับเข้าบ้านด้วยรอยยิ้ม

ฌอนมองไปรอบ ๆ แล้วถาม “คุณโจนส์ออกไปแล้วเหรอ?”

“ค่ะ” เมเดลีนพยักหน้า “พ่อกับแม่อยู่ที่นี่มานานเท่าไหร่แล้วเหรอคะ?”

“ตั้งแต่ที่เกิดเหตุเพลิงไหม้ คุณโจนส์ก็พาเรามาอยู่ที่นี่” ฌอนนึกถึงเหตุการณ์นั้น “เขาเตือนเราด้วยว่าอย่าออกจากบ้านบ่อยเกินไปเพื่อไม่ให้แก๊งสเตเจี่ยนจอห์นสันพบว่าเราอยู่ที่ไหน”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ