เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1280

เธอยิ้มและมองกลับไปนอกหน้าต่าง และสิ่งที่เห็นทำให้เธอหน้าซีดเผือดไป

“เจเรมี่?”

เมเดลีนชะโงกหน้าไปมองร่างที่ยืนพิงต้นไม้ริมถนนห่างออกไป

คืนนั้นแสงจันทร์สลัวแต่เงาของเจเรมี่ตราตรึงอยู่ในส่วนลึกที่สุดของหัวใจเธอเสมอ

และยิ่งแน่ใจมากขึ้นเมื่อเห็นความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา

เธอใจเย็นไม่ได้อีกต่อไป “หยุดรถ!”

เธอสั่ง แต่คนขับไม่ตอบสนอง

ทั้งเอโลอิสและฌอนต่างก็รู้สึกสับสนที่เห็นเมเดลีนอารมณ์เสีย

“เกิดอะไรขึ้นเอวลีน?” ฌอนมองออกไปนอกหน้าต่างเช่นกัน แต่ไม่เห็นอะไรเลย

“หยุดรถ! ฉันบอกให้หยุดรถ!” เมเดลีนเริ่มสูญเสียการควบคุมอารมณ์ตัวเองไป

ไม่ว่าความต้องการของไรอันจะก้องอยู่ในหัวของเธออย่างไร แต่เธอก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดของเจเรมี่ได้

“คุณผู้หญิงครับ คุณโจนส์พูดว่า…”

“อย่าพูดชื่อนั้นให้ฉันได้ยิน ฉันบอกให้หยุดรถ!” เมเดลีนเอ่ยเสียงแข็งอีกครั้ง ขณะที่มองดูรถขับห่างจากเจเรมี่ออกไปเรื่อย ๆ เธอทนดูผู้ชายคนนั้นเจ็บปวดอยู่คนเดียวไม่ได้!

“เกิดอะไรขึ้นเอวลีน?” ฌอนยิ่งสับสนและกังวลมากขึ้นไปอีก

เมเดลีนไม่มีเวลาอธิบายให้ฌอนฟังในตอนนี้ เมื่อมองดูร่างของเจเรมี่กำลังหายไปจากสายตา เธอจึงต้องตัดสินใจ

เธอเลือกเปิดประตูรถขณะนั้นเองลมกลางคืนก็พัดเข้ามาด้านใน

โดยไม่คาดคิดว่าเมเดลีนจะทำแบบนั้น คนขับจึงพยายามจะล็อคประตู ทว่าก็สายเกินไปแล้ว

“กำลังทำอะไรน่ะ เอวลีน?” ฌอนตะลึงไป เอโลอิสเองก็ไม่รู้เรื่องอะไร แต่เธอรู้สึกกังวลและเอื้อมมือไปเพื่อจับมือเมเดลีนเอาไว้ตามสัญชาตญาณ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ