เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1281

เจเรมี่รู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังหยุดเต้น แต่ยังโชคดีที่เมเดลีนล้มเข้ามาสู่อ้อมกอดของเขาพอดี

เมเดลีนไม่รู้เลยว่าอาการร้อนราวกับร่างกายกำลังถูกเผาไหม้ให้ร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงนี้คืออะไร ทว่าความอบอุ่นที่เธอถวิลหาได้ปรากฏขึ้นขณะที่เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“เจเรมี่”

เธอกอดเจเจรมี่ที่มีสีหน้างุนงงอยู่ในขณะนั้นไว้

“ในที่สุดคุณก็หาฉันเจอ เจเรมี่” เธอเริ่มหายใจหอบถี่ขึ้นเรื่อย ๆ

เจเรมี่ดึงหญิงสาวเข้ามากอดด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว เขาไม่รู้ว่าบาดแผลบนตัวเธออยู่บริเวณไหน แต่กลับรู้สึกได้ถึงความเหนียวคลั่กของเลือดสด ๆ ที่ไหลออกมาได้อย่างชัดเจน

“อย่าหลับนะ ลินนี่ ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล!” เจเรมี่อุ้มร่างบางไว้ในอ้อมแขนแล้ววิ่งออกไปข้างหน้าอย่างลนลาน ราวกับว่าลืมไปแล้วว่าตัวเองก็กำลังทรมานจากยาพิษที่อยู่ในร่างกายเช่นกัน

เมเดลีนพิงหน้าอกแกร่งอย่างพอใจ

“ฉันรู้ว่าคุณจะหาฉันจนเจอ ฉันรู้ ฉันรอคุณมาตลอด ฉันคิดถึงคุณเจเรมี่…”

เธอรำพึงอย่างอ่อนแรง

การมองเห็นของเจเรมี่เองก็ค่อย ๆ พร่ามัวไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว

“ผมคิดถึงคุณทุกวินาที ลินนี่” เขาตอบ

ริมฝีปากบางเผยรอยยิ้มอย่างมีความสุข เธอเอนหัวซบอกเจเรมี่พลางหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า

“พ่อกับแม่ยังมีชีวิตอยู่ เจเรมี่ ท่านยังไม่ตาย”

ฝีเท้าของเจเรมี่หยุดลง

เขาจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ในตอนที่ศีรษะกระแทกบนเครื่องบิน

เอโลอิสและฌอนยังมีชีวิตอยู่ มีคนช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้ได้!

แต่เจเรมี่ไม่มีเวลามาอธิบายเรื่องทั้งหมดในตอนนี้เพราะสิ่งเดียวที่เค้าตองการคือขอให้เมเดลีนปลอดภัย

เขารู้สึกได้ว่าแขนขาเริ่มไร้เรี่ยวแรงในขณะวิ่ง ซึ่งอาจเป็นผลมาจากพิษที่อยู่ในร่างกาย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ