บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1282

“ไรอัน โจนส์”

“เลิกยื้อเวลาได้แล้ว หรือแกอยากให้ผู้หญิงที่แกรักต้องตายอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง”

ไรอันยืดแขนออกมาด้วยความมั่นใจ

“ส่งเธอมาให้ฉัน”

เจเรมี่กำหมัดแน่นแล้วจ้องไปยังเมเดลีนที่ยังคงหมดสติอยู่ในอ้อมแขน ไม่นานเขาก็ต้องฝืนใจส่งตัวเธอให้กับไรอัน

เขารู้ดีว่าด้วยสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้จะไม่มีแรงพาเมเดลีนไปถึงโรงพยาบาลได้แน่

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงส่งเธอให้กับไรอันเพราะนี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้เธอยังมีชีวิตอยู่

ไรอันรับเมเดลีนมาแล้วเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไปว่า

“เห็นแล้วใช่ไหมว่าไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้ ถ้าแกเข้าใกล้หรือพยายามพาเธอไปจากฉันอีก ฉันจะฆ่าเธอซะ”

รอยยิ้มราวกับปีศาจจอมเย่อหยิ่งปรากฏบนใบหน้าเขา “อย่าพยายามจะจับฉันเพราะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว บางทีสิ่งที่แกควรทำมากที่สุดคือการกำจัดพิษออกจากร่างกายตัวเอง หรือไม่ก็อยู่ไปจนไม่มีแรงจะมาสู้กับฉัน”

ไรอันชายตามองเจเรมี่ที่กำลังเจ็บปวดเกินกว่าจะยืนได้ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเมเดลีนที่อยู่ในอ้อมแขน

คนขับรถขับรถมาจอดลงตรงหน้าเขาและเดินเข้ามาเปิดประตูรถให้อย่างนอบน้อม

ฌอนและเอโลลิสกลับเข้าไปในรถที่พวกเขานั่งมาแล้วตามออกไป

ไรอันพาเมเดลีนไปส่งที่โรงพยาบาลเอกชนและมอบหมายให้อดัมทำการผ่าตัดด้วยตัวเอง

กระสุนพุ่งทะลุไหล่ของเมเดลีนจนทำให้เธอเสียเลือดมาก โชคดีที่โรงพยาบาลสำรองเลือดไว้เพียงพอจึงสามารถช่วยเหลือเธอได้จนปลอดภัย

เมเดลีนถูกส่งตัวไปยังที่พักส่วนตัวของไรอัน ขณะมองไปยังใบหน้าซีดเซียวของคนบนเตียง แววตาของไรอันก็เคร่งขรึมขึ้นมา

“ผมรู้ว่าคุณคงห้ามตัวเองไม่ให้เจอเขาไม่ได้

“อย่าทดสอบความอดทนของผมเลยเอวลีน ผมไม่ได้โง่เหมือนเจเรมี่ที่ถึงขั้นยอมตายดีกว่าปล่อยให้คุณต้องบาดเจ็บ

“ผมไม่มีวันรักคุณถึงขั้นนั้น” เขากระซิบข้างหูของเมเดลีน และประโยคสุดท้ายก็เป็นการย้ำเตือนตัวเองของเขาเช่นกัน