บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1283

เมเดลีนไม่แน่ใจนักว่าเป็นเพราะเธอคิดถึงเจเรมี่มากเกินไปจนเกิดภาพหลอนไปเองหรือเปล่า ทว่าภาพตรงหน้ากลับชัดเจนขึ้นในสายตาของเธอ

หญิงสาวอยากจะยื่นมือออกไปสัมผัสผู้ชายตรงหน้า แต่แค่ยกแขนเบา ๆ บาดแผลที่ไหล่ก็สร้างความเจ็บปวดให้เป็นอย่างมาก

“อื้อ” เมเดลีนส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บปวด

เจเรมี่เดินเข้ามานั่งข้างเตียงแล้วดึงเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง

“ลินนี่”

เมื่อได้สัมผัสถึงความอบอุ่นนั้นดวงตากลมก็เริ่มร้อนผ่าว เธอเงยหน้าเล็กอันซีดเซียวและเต็มไปด้วยความโศกเศร้ามองตรงไปที่เขา

“ยังเจ็บอยู่ไหมคะ? ยาพิษนั่นออกฤทธิ์อีกแล้วใช่หรือเปล่า? คุณยังมียาถอนพิษอีกหกขวด คุณสัญญาสิว่าจะใช้มันให้ทันท่วงที” เธอเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง ในขณะที่ดวงตากลมก็เต็มไปด้วยความกังวลและเป็นห่วงเป็นใย

เจเรมี่กุมมือเธอไว้เบา ๆ “ไม่ต้องห่วง ผมสบายดี”

“จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงคุณได้ยังไง?” เมเดลีนสบตาคนตรงหน้าอย่างไม่ลดละ ก่อนจะยกมือขึ้นเพื่อลูบไล้ใบหน้าของเขาอย่างเป็นห่วง “ฉันไม่อยากให้อะไรเกิดขึ้นกับคุณอีก เจเรมี่ ฉันไม่อยากให้เราแยกจากกันอีกแล้ว”

เจเรมี่จึงประคองใบหน้าสวยแล้วประกบจูลลงบนริมฝีปากอีกฝ่ายทันที ก่อนจะสัญญาอย่างแผ่วเบา “ผมสาบานว่าเราจะไม่แยกจากกันอีก”

เขาโอบแขนรอบตัวแล้วอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมา “ผมจะพาคุณออกไปเดี๋ยวนี้ ลินนี่”

เมเดลีนพิงอกแกร่งของเจเรมี่ ก่อนจะมีความคิดหนึ่งวิ่งเข้ามาในหัว

“เดี๋ยวก่อน พ่อกับแม่ฉันยังอยู่กับไรอัน”

“ผมแค่อยากอยู่กับคุณ ลินนี่”

“ไม่ ไม่ได้ เราทำแบบนั้นไม่ได้…” เมเดลีนปฏิเสธ “เร็ว คุณต้องรีบออกไปก่อน ที่นี่ไม่ปลอดภัย ถ้าหากว่าไรอันเจอคุ…”

ปัง!

ไรอันเตะประตูให้เปิดออกขัดจังหวะคนทั้งคู่พร้อมปืนในมือ

เขาเล็งปืนเล็งไปที่หัวใจของเจเรมี่อย่างไม่ลังเล ขณะที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างเห็นได้ชัด

“ถ้าอยากตายนัก ฉันก็จะสนองแกเอง เจเรมี่”

เมเดลีนค่อย ๆ ดันตัวเองขึ้นนั่งบนเตียงช้า ๆ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อบาดแผลที่ไหล่ถูกดึง ทว่าเธอก็ไม่ได้ใส่ใจมันมากนัก

หลายปีมานี้ไม่รู้เลยว่าเธอเสียเลือดไปมากเท่าไหร่และมีบาดแผลมากมายขนาดไหนแล้ว

คลิก

จู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นไรอันที่เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางไร้กังวลโดยสอดมือไว้ในกระเป๋ากางเกง

เมื่อเห็นร่างบางตื่นขึ้นมานั่งบนเตียงได้เองแล้ว เขาก็คลี่ยิ้มมีเสน่ห์ออกมาให้เห็น

ชายหนุ่มเดินไปที่เตียง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งกับคนที่มีสีหน้าซีดเซียว “มาดูกันว่าคุณยังกล้าไปเจอเขาอีกไหม?”

คำพูดที่ข่มขู่นั้นยังคงย้ำเตือนเมเดลีนว่าให้หยุดพยายามที่จะไปพบเจอกับเจเรมี่

สายตาเย็นชาอย่างชัดเจนของเมเดลีนจ้องมองไปที่ไรอัน ก่อนที่กลีบปากสีชมพูจะเอ่ยว่า “ถ้าการบาดเจ็บและเลือดที่ไหลออกมาคือราคาที่ต้องแลกกับการได้กอดหรืออยู่ในสายตาของเขา ก็เอาสิ”