บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1296

ไรอันหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดริมฝีปากให้ด้วยท่าทีที่ห่วงใย “อย่าขมวดคิ้วตลอดสิ ยิ้มหน่อย”

เมเดลีนไม่รู้ว่าเธอควรจะยิ้มอย่างไร แต่ไรอันก็ยืนกรานที่อยากจะเห็นเธอยิ้มในตอนนั้น

เธอจึงฝืนยิ้มให้ไรอันเล็กน้อย

ไรอันเห็นอย่างนั้นก็อารมณ์ดี “แบบนี้สิค่อยดูเหมือนภรรยาที่ฟังผมขึ้นมาหน่อย”

“ไรอัน พาฉันไปหา…”

“เอวลีน” จู่ ๆ ฌอนก็เข้ามาในห้อง

เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองและรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเอโลอิสตามหลังเข้ามา

“แม่?!” เธอมองเอโลอิสที่กำลังยิ้มให้ไรอัน

“ไม่ต้องกังวลแล้วนะ เอวลีน แม่ของลูกกลับมาเมื่อคืน หลังจากที่คนของคุณโจนส์ออกไปตามหา เมื่อคืนลูกนอนไวพ่อเลยไม่ได้มาปลุกน่ะ” ฌอนอธิบายกับเมเดลีน

กลับกลายเป็นว่าเอโลอิสกลับมาแล้วตั้งแต่เมื่อคืน และเรื่องเมื่อสักครู่นี้ไรอันก็แค่ล้อเธอเล่นก็เท่านั้น

ชายหนุ่มสบตาเมเดลีนแล้วยิ้ม “พวกคุณคุยกันเถอะ ผมมีบางอย่างต้องไปจัดการน่ะ”

ฌอนพยักหน้าและมองไรอันจากไปด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนเขาจะชอบไรอันมากทีเดียว

เมเดลีนไม่รู้ว่าจะบอกฌอนอย่างไรว่าไรอันเป็นคนสองหน้าที่น่ากลัวขนาดไหน

เมื่อไรอันจากไป เมเดลีนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วรีบเข้าไปจับมือของเอโลอิสไว้อย่างโล่งใจในทันที

“ขอบคุณพระเจ้าที่แม่ไม่เป็นไร เป็นความผิดของหนูเองที่ดูแลแม่ตอนที่หนูอยู่กับเจเรมี่ได้ไม่ดี” เมเดลีนกล่าวโทษตัวเอง

เอโลอิสขมวดคิ้วด้วยความสับสน “ใครคือเจเรมี่? ใช่ผู้ชายคนที่จูบกับคุณหรือเปล่า?”

“...” เมเดลีนหน้าแดงด้วยความลำบากใจ

เธอกำลังจะเปลี่ยนเรื่อง ทว่ากลับเหลือบไปเห็นฌอนที่ชำเลืองไปข้างนอกห้องแล้วปิดประตูลงอย่างระมัดระวังเสียก่อน

“พ่อคะ?” เมเดลีนสังเกตเห็นว่าพฤติกรรมของผู้เป็นพ่อแปลกไป “มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

ฌอนเดินกลับมาหาเมเดลีนด้วยสีหน้าที่หนักอึ้ง “บอกความจริงกับพ่อเอวลีน มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างลูกกับไรอัน? พ่อรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติตั้งแต่ที่โรงพยาบาลเมื่อวานนี้แล้ว และเมื่อกี้พ่อได้ยินบทสนทนาทั้งหมดตอนที่ยืนอยู่ที่ประตู พ่ออดคิดไม่ได้ว่ามีอะไรผิดปกติไป”

เมเดลีนคิดไม่ถึงว่าผู้เป็นพ่อของเธอจะช่างสังเกตขนาดนี้ และเพราะไม่อยากโกหกเธอจึงเริ่มเล่าทุกอย่างตั้งแต่ต้นให้เขาฟัง

สีหน้าของฌอนซีดลงเมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมด “คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ! ไรอันเป็นคนแบบนี้ได้ยังไง? ไม่มีทาง เราจะอยู่ที่นี่แล้วรอให้เขาลงมือก่อนไม่ได้ เขาจะต้องใช้ความปลอดภัยของพ่อและแม่มาต่อรองกับลูกอีกแน่ ๆ”

“ผิดหวังเหรอที่ผมไปด้วย?” จู่ ๆ ไรอันก็ถามทำลายความเงียบในรถ

แมดลีนไม่ตอบ

“ผมขอโทษด้วยนะที่ทำลายแผนการหลบหนีของครอบครัวคุณ”

“...”

เมเดลีนรู้สึกใจคอไม่ดีขณะมองไรอันด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ ชายคนนั้นมีรอยยิ้มน่าขนลุกแต่งแต้มอยู่บนใบหน้า ก่อนที่อยู่ดี ๆ ไรอันจะเหยียบเบรกรถกะทันหันและเธอก็ได้ยินเสียงชนอันครึกโครมมาจากด้านหน้า

เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง เธอก็พบว่านรถของฌอนและเอโลอิสกำลังประสบอุบัติเหตุรุนแรงอยู่ด้านหน้า

“แม่! พ่อ!”

เธอรีบเปิดประตูรถแล้ววิ่งลงไป ทว่าไรอันกลับคว้าข้อมือบางของเธอเอาไว้พร้อมกับเสียงหัวเราะเบา ๆ ที่ลอยเข้าหูเธอ

“ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้น ดูนี่ก่อนสิ”