ไรอันหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดริมฝีปากให้ด้วยท่าทีที่ห่วงใย “อย่าขมวดคิ้วตลอดสิ ยิ้มหน่อย”
เมเดลีนไม่รู้ว่าเธอควรจะยิ้มอย่างไร แต่ไรอันก็ยืนกรานที่อยากจะเห็นเธอยิ้มในตอนนั้น
เธอจึงฝืนยิ้มให้ไรอันเล็กน้อย
ไรอันเห็นอย่างนั้นก็อารมณ์ดี “แบบนี้สิค่อยดูเหมือนภรรยาที่ฟังผมขึ้นมาหน่อย”
“ไรอัน พาฉันไปหา…”
“เอวลีน” จู่ ๆ ฌอนก็เข้ามาในห้อง
เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองและรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเอโลอิสตามหลังเข้ามา
“แม่?!” เธอมองเอโลอิสที่กำลังยิ้มให้ไรอัน
“ไม่ต้องกังวลแล้วนะ เอวลีน แม่ของลูกกลับมาเมื่อคืน หลังจากที่คนของคุณโจนส์ออกไปตามหา เมื่อคืนลูกนอนไวพ่อเลยไม่ได้มาปลุกน่ะ” ฌอนอธิบายกับเมเดลีน
กลับกลายเป็นว่าเอโลอิสกลับมาแล้วตั้งแต่เมื่อคืน และเรื่องเมื่อสักครู่นี้ไรอันก็แค่ล้อเธอเล่นก็เท่านั้น
ชายหนุ่มสบตาเมเดลีนแล้วยิ้ม “พวกคุณคุยกันเถอะ ผมมีบางอย่างต้องไปจัดการน่ะ”
ฌอนพยักหน้าและมองไรอันจากไปด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนเขาจะชอบไรอันมากทีเดียว
เมเดลีนไม่รู้ว่าจะบอกฌอนอย่างไรว่าไรอันเป็นคนสองหน้าที่น่ากลัวขนาดไหน
เมื่อไรอันจากไป เมเดลีนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วรีบเข้าไปจับมือของเอโลอิสไว้อย่างโล่งใจในทันที
“ขอบคุณพระเจ้าที่แม่ไม่เป็นไร เป็นความผิดของหนูเองที่ดูแลแม่ตอนที่หนูอยู่กับเจเรมี่ได้ไม่ดี” เมเดลีนกล่าวโทษตัวเอง
เอโลอิสขมวดคิ้วด้วยความสับสน “ใครคือเจเรมี่? ใช่ผู้ชายคนที่จูบกับคุณหรือเปล่า?”
“...” เมเดลีนหน้าแดงด้วยความลำบากใจ
เธอกำลังจะเปลี่ยนเรื่อง ทว่ากลับเหลือบไปเห็นฌอนที่ชำเลืองไปข้างนอกห้องแล้วปิดประตูลงอย่างระมัดระวังเสียก่อน
“พ่อคะ?” เมเดลีนสังเกตเห็นว่าพฤติกรรมของผู้เป็นพ่อแปลกไป “มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
ฌอนเดินกลับมาหาเมเดลีนด้วยสีหน้าที่หนักอึ้ง “บอกความจริงกับพ่อเอวลีน มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างลูกกับไรอัน? พ่อรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติตั้งแต่ที่โรงพยาบาลเมื่อวานนี้แล้ว และเมื่อกี้พ่อได้ยินบทสนทนาทั้งหมดตอนที่ยืนอยู่ที่ประตู พ่ออดคิดไม่ได้ว่ามีอะไรผิดปกติไป”
เมเดลีนคิดไม่ถึงว่าผู้เป็นพ่อของเธอจะช่างสังเกตขนาดนี้ และเพราะไม่อยากโกหกเธอจึงเริ่มเล่าทุกอย่างตั้งแต่ต้นให้เขาฟัง
สีหน้าของฌอนซีดลงเมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมด “คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ! ไรอันเป็นคนแบบนี้ได้ยังไง? ไม่มีทาง เราจะอยู่ที่นี่แล้วรอให้เขาลงมือก่อนไม่ได้ เขาจะต้องใช้ความปลอดภัยของพ่อและแม่มาต่อรองกับลูกอีกแน่ ๆ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...