เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1295

เมื่อมองดูใบหน้าของไรอันที่เข้ามาใกล้ ความคิดในหัวของเธอกลับเต็มไปด้วยภาพของเจเรมี่

เธอยังจำได้ว่าสัญญาอะไรไว้กับเจเรมี่เมื่อตอนกลางวัน “คุณไม่ต้องเป็นห่วง เจเรมี่ ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี”

แล้วตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่?

เธอจะปล่อยให้ไรอันทำตามที่เขาต้องการแล้วทำให้เจเรมี่คลั่งอย่างนั้นหรือ?

ไม่มีทาง

เธอจะไม่เป็นหุ่นเชิดที่ไรอันจะเล่นด้วยเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่เขาต้องการ

ในช่วงเวลาสั้น ๆ สองสามวินาทีจิตใจของเมเดลีนก็เต็มไปด้วยความคิดมากมาย

เมื่อเห็นว่าริมฝีปากของไรอันกำลังจะสัมผัส เธอก็ถอยหลังหนึ่งก้าว

ไรอันลืมตาขึ้นและดวงตาของเขาก็มืดหม่นลง เขากำลังเดือดดาลในตอนนั้นเองที่มีคนมาเคาะประตูของห้องทำงานเข้าเสียก่อน

ก๊อก ก๊อก

“ผมเอง” เสียงของอดัมดังมาจากข้างนอก

ไรอันปล่อยมือและมองเมเดลีนแปลก ๆ ก่อนจะหันไปเปิดประตู

เมเดลีนรีบหยิบเสื้อผ้าจากพื้นมาสวมใส่ ในใจยังคงเจ็บปวดกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

การกระทำของไรอันเกินกว่าจินตนาการของเธอมาก

ดูเหมือนว่าตราบใดที่มันเป็นประโยชน์ต่อเขา เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง

และเขาดูจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิงในเวลาที่โกรธหรือไม่พอใจอย่างรุนแรง

ไรอันเปิดประตู และอดัมก็ดูตกใจที่เห็นเมเดลีนยืนอยู่ข้างโต๊ะในห้องทำงานด้วย

“เธออยู่นี่เอง ผมกำลังจะไปฉีดยาให้ แต่หาไม่เจอ” อดัมอธิบาย “ผมเข้าไปฉีดให้เธอตอนนี้เลยได้ไหม?”

ไรอันพยักหน้าเล็กน้อยและอนุญาตให้อดัมเข้ามา

เมเดลีนรู้สึกต่อต้านอย่างมากเมื่อเห็นอดัมเดินเข้ามาในห้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสายตาของเธอจับจ้องไปที่เข็มฉีดยาในมือของเขา เธอรีบเอามือไพล่หลังทันที

อดัมเดินเข้าไปหาแล้วยื่นมือออกไปอย่างมั่นใจ “อย่าเสียเวลากันเลย คุณไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วนะ”

“คุณมันบ้าไปแล้ว อดัม” เมเดลีนกล่าวถากถางขณะที่ยื่นแขนออกมาโดยไม่มีทางเลือกอื่น จากนั้นเธอก็ดูประหลาดใจขณะมองรอยยิ้มร้ายบนใบหน้าของชายคนนั้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ