บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1295

เมื่อมองดูใบหน้าของไรอันที่เข้ามาใกล้ ความคิดในหัวของเธอกลับเต็มไปด้วยภาพของเจเรมี่

เธอยังจำได้ว่าสัญญาอะไรไว้กับเจเรมี่เมื่อตอนกลางวัน “คุณไม่ต้องเป็นห่วง เจเรมี่ ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี”

แล้วตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่?

เธอจะปล่อยให้ไรอันทำตามที่เขาต้องการแล้วทำให้เจเรมี่คลั่งอย่างนั้นหรือ?

ไม่มีทาง

เธอจะไม่เป็นหุ่นเชิดที่ไรอันจะเล่นด้วยเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่เขาต้องการ

ในช่วงเวลาสั้น ๆ สองสามวินาทีจิตใจของเมเดลีนก็เต็มไปด้วยความคิดมากมาย

เมื่อเห็นว่าริมฝีปากของไรอันกำลังจะสัมผัส เธอก็ถอยหลังหนึ่งก้าว

ไรอันลืมตาขึ้นและดวงตาของเขาก็มืดหม่นลง เขากำลังเดือดดาลในตอนนั้นเองที่มีคนมาเคาะประตูของห้องทำงานเข้าเสียก่อน

ก๊อก ก๊อก

“ผมเอง” เสียงของอดัมดังมาจากข้างนอก

ไรอันปล่อยมือและมองเมเดลีนแปลก ๆ ก่อนจะหันไปเปิดประตู

เมเดลีนรีบหยิบเสื้อผ้าจากพื้นมาสวมใส่ ในใจยังคงเจ็บปวดกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

การกระทำของไรอันเกินกว่าจินตนาการของเธอมาก

ดูเหมือนว่าตราบใดที่มันเป็นประโยชน์ต่อเขา เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง

และเขาดูจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิงในเวลาที่โกรธหรือไม่พอใจอย่างรุนแรง

ไรอันเปิดประตู และอดัมก็ดูตกใจที่เห็นเมเดลีนยืนอยู่ข้างโต๊ะในห้องทำงานด้วย

“เธออยู่นี่เอง ผมกำลังจะไปฉีดยาให้ แต่หาไม่เจอ” อดัมอธิบาย “ผมเข้าไปฉีดให้เธอตอนนี้เลยได้ไหม?”

ไรอันพยักหน้าเล็กน้อยและอนุญาตให้อดัมเข้ามา

เมเดลีนรู้สึกต่อต้านอย่างมากเมื่อเห็นอดัมเดินเข้ามาในห้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสายตาของเธอจับจ้องไปที่เข็มฉีดยาในมือของเขา เธอรีบเอามือไพล่หลังทันที

อดัมเดินเข้าไปหาแล้วยื่นมือออกไปอย่างมั่นใจ “อย่าเสียเวลากันเลย คุณไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วนะ”

“คุณมันบ้าไปแล้ว อดัม” เมเดลีนกล่าวถากถางขณะที่ยื่นแขนออกมาโดยไม่มีทางเลือกอื่น จากนั้นเธอก็ดูประหลาดใจขณะมองรอยยิ้มร้ายบนใบหน้าของชายคนนั้น

เมเดลีนไม่มีความอยากอาหารสักเท่าไหร่เพราะจิตใจเต็มไปด้วยความคิดถึงเอโลอิส

ทันใดนั้นไรอันก็เข้ามาในห้องราวกับฝันร้ายที่จะไม่ยอมทิ้งเธอไว้เพียงลำพัง

เมื่อมองไปยังอาหารเช้าที่เธอยังไม่ได้แตะต้อง ไรอันก็เดินเข้ามาหาขณะเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง “เป็นอะไรไป? ไม่หิวหรือไง?”

“แม่ฉันอยู่ไหน?” ดวงตาของเมเดลีนเต็มไปด้วยความกังวล

ผ่านไปหนึ่งคืนแล้วเธอยังไม่รู้เลยว่าเอโลอิสจะเป็นอย่างไรบ้าง

ไรอันเดินเข้าไปหาและมองอาหารเช้าที่วางบนโต๊ะ “กินข้าวเช้าให้เสร็จแล้วผมจะพาคุณไปหาแม่”

เมเดลีนพูดไม่ออกและเดินกลับไปที่โต๊ะ เธอนั่งลงและรีบยัดอาหารบนโต๊ะเข้าปากเงียบ ๆ ในทันที

เธอรีบกินจนเกือบจะสำลักนมที่ดื่มลงไป หญิงสาวไอจนหน้าแดง ทว่าก็ฝืนยัดอาหารเช้าเข้าไปอย่างต่อเนื่อง

อารมณ์ของไรอันผ่อนคลายลงขณะที่มองดูเมเดลีนทำตามที่เขาบอก

ไม่นานหญิงสาวก็ฝืนทานอาหารจนหมด “แม่ของฉันอยู่ที่ไหน? เมื่อคืนท่านไปอยู่ที่ไหนมา?”