เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1294

แทนที่จะเป็นรายการโทรทัศน์ แต่ในจอกลับเป็นภาพของเอโลอิสที่กำลังเดินไปตามถนนที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนและรถรา

“แม่”

เมเดลีนมองเอโลอิสที่อยู่ตามลำพัง เธอเกลียดความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถดูแลแม่ให้อยู่ข้าง ๆ เธอได้

“คนของผมกำลังคอยติดตามแม่คุณไป ผมสัญญาว่าแม่คุณจะไม่เป็นไร แต่ถ้าคุณทำให้ผมโกรธอีกผมก็จะเตือนสติคุณให้รู้ว่าความรู้สึกสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปมันเป็นยังไง”

นิ้วของไรอันบีบแน่นขึ้นในขณะที่เขาข่มขู่

เมเดลีนขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกเจ็บบริเวณคาง สายตาของเธอค่อย ๆ หม่นลงขณะจ้องมองไปที่จอ

ไรอันมองดูแสงที่หม่นลงในแววตาของอีกฝ่าย เขาก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “คุณมีอะไรจะพูดไหม หืม?”

“อย่าทำร้ายพ่อแม่ของฉัน” เมเดลีนพยายามประนีประนอม แววตาที่มุ่งมั่นเริ่มอ่อนลงภายใต้คำสั่งของไรอัน “ฉันสัญญาว่าจะไม่ไปเจอเจเรมี่อีก”

“แค่นั้นเหรอ?” ไรอันเลิกคิ้วและเฝ้ารอคำตอบที่ดีกว่านี้

เมเดลีนกัดกรามและกำหมัดแน่น

“ถ้าฉันตามหาเจเรมี่ ฉันจะไม่ได้เจอพ่อกับแม่อีก”

เมเดลีนเอ่ยภายใต้ออร่าคุกคามของไรอัน

นั่นทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจ

เมเดลีนเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดในใจและบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ “ให้คนของคุณพาแม่ฉันกลับมาเดี๋ยวนี้”

“ถ้าเป็นห่วงแม่ขนาดนี้ก็อย่าข้ามเส้นความอดทนของผมด้วยการไปเจอเจเรมี่อีก” ไรอันคลายการเกาะกุม

เมเดลีนคิดว่าเขาปล่อยเธอไป ทว่าจู่ ๆ ฝ่ามือใหญ่ก็คว้าที่หลังศีรษะของเธอไว้แล้วบังคับให้เธอสบตากับเขา

“ผมอยากให้คุณจำผลที่ตามมาเอาไว้เสมอ เอวลีน”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ