บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1294

แทนที่จะเป็นรายการโทรทัศน์ แต่ในจอกลับเป็นภาพของเอโลอิสที่กำลังเดินไปตามถนนที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนและรถรา

“แม่”

เมเดลีนมองเอโลอิสที่อยู่ตามลำพัง เธอเกลียดความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถดูแลแม่ให้อยู่ข้าง ๆ เธอได้

“คนของผมกำลังคอยติดตามแม่คุณไป ผมสัญญาว่าแม่คุณจะไม่เป็นไร แต่ถ้าคุณทำให้ผมโกรธอีกผมก็จะเตือนสติคุณให้รู้ว่าความรู้สึกสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปมันเป็นยังไง”

นิ้วของไรอันบีบแน่นขึ้นในขณะที่เขาข่มขู่

เมเดลีนขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกเจ็บบริเวณคาง สายตาของเธอค่อย ๆ หม่นลงขณะจ้องมองไปที่จอ

ไรอันมองดูแสงที่หม่นลงในแววตาของอีกฝ่าย เขาก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “คุณมีอะไรจะพูดไหม หืม?”

“อย่าทำร้ายพ่อแม่ของฉัน” เมเดลีนพยายามประนีประนอม แววตาที่มุ่งมั่นเริ่มอ่อนลงภายใต้คำสั่งของไรอัน “ฉันสัญญาว่าจะไม่ไปเจอเจเรมี่อีก”

“แค่นั้นเหรอ?” ไรอันเลิกคิ้วและเฝ้ารอคำตอบที่ดีกว่านี้

เมเดลีนกัดกรามและกำหมัดแน่น

“ถ้าฉันตามหาเจเรมี่ ฉันจะไม่ได้เจอพ่อกับแม่อีก”

เมเดลีนเอ่ยภายใต้ออร่าคุกคามของไรอัน

นั่นทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจ

เมเดลีนเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดในใจและบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ “ให้คนของคุณพาแม่ฉันกลับมาเดี๋ยวนี้”

“ถ้าเป็นห่วงแม่ขนาดนี้ก็อย่าข้ามเส้นความอดทนของผมด้วยการไปเจอเจเรมี่อีก” ไรอันคลายการเกาะกุม

เมเดลีนคิดว่าเขาปล่อยเธอไป ทว่าจู่ ๆ ฝ่ามือใหญ่ก็คว้าที่หลังศีรษะของเธอไว้แล้วบังคับให้เธอสบตากับเขา

“ผมอยากให้คุณจำผลที่ตามมาเอาไว้เสมอ เอวลีน”

จากนั้นไรอันก็ก้มลงไปเพื่อจะจูบเธอทันที

ทว่าเมเดลีนหลบอย่างทันท่วงทีทำให้ริมฝีปากบางประทับจูบลงบนแก้มนวลของเธอแทน

คิ้วคมขมวดด้วยความไม่พอใจ “นี่คุณยังคิดจะตอบโต้อีกเหรอ เอวลีน?”

หัวใจของเมเดลีนสั่นไหว ขณะที่จ้องมองผู้ชายที่เต็มไปด้วยความโกรธตรงหน้า “คุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้ ไรอัน แต่ต้องไม่ใช่เรื่องนี้”

“คุณกำลังบอกผมว่าต่อให้คุณจะสูญเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่หรือเจเรมี่ คุณก็จะไม่มีวันก้มหัวให้ผมเลยงั้นสิ?”

เมเดลีนตกตะลึงจนพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

เธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากกลายเป็นหุ่นเชิดของไรอันเพื่อพ่อแม่และผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดงั้นเหรอ?

เมื่อเห็นว่าเมเดลีนเงียบลง ไรอันก็เริ่มใช้นิ้วเรียวปลดกระดุมที่คอเสื้อของหญิงสาวออกอย่างช้า ๆ

เธอดูเหมือนกับตุ๊กตาที่ไม่มีชีวิตและไม่แยแสอะไร ซ้ำยังไม่สามารถสู้กลับได้อีกด้วย

เธอรู้สึกเหมือนเป็นหุ่นเชิดที่ไรอันสามารถควบคุมและคุกคามได้ตามต้องการ

เขาจับจุดอ่อนของเธอได้มากเกินไป

ผู้ชายคนนี้เอาชนะความเข้มแข็งทางจิตใจของเธอได้อย่างง่ายดาย

แล้วเขาก็ใช้วิธีที่น่าดูถูกไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

ไรอันค่อย ๆ ถอดเสื้อชีฟองแขนสั้นของเมเดลีนแล้วโยนลงบนพื้น

แม้ว่าจะยังสวมเสื้อชั้นในอยู่ แต่ไรอันก็ไม่ได้ดูรีบร้อนที่จะจัดการกับมัน เขากลับยกมือขึ้นจับผมยาวสลวยของเธอขึ้นมาม้วนเล่นแล้วยื่นหน้าเข้าไปสูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเธอ “ผมบอกคุณไปแล้วว่าคุณจะต้องยอมเป็นผู้หญิงของผมด้วยความเต็มใจของคุณเอง แต่ถ้ามันจะทำให้เจเรมี่คลั่ง ก็จะไม่มีอะไรมาหยุดผมได้”

ไรอันยิ้มอย่างชั่วร้ายพลางเชยคางของเธอขึ้นเพื่อชมความงดงาม ด้วยความสง่างามที่สะท้อนในดวงตา เขารู้สึกได้ว่าหัวใจกำลังเต้นแรงอย่างเห็นได้ชัด “ตราบใดที่คุณเชื่อฟัง ผมก็จะอ่อนโยนกับคุณ”

เขาลดเสียงลงและก้มลงเพื่อปิดริมฝีปากของเมเดลีน...